Art. 1.

Organami wykonawczemi władz skarbowych są urzędnicy skarbowi, powołani do spełniania czynności, określonych w artykułach 2 do 4, bądź na mocy przepisu ustawowego, bądź na skutek polecenia, wydanego przez właściwą władzę skarbową w sprawie poszczególnej.

Przepisy art. 3 i 4 niniejszej ustawy mają analogiczne zastosowanie do tych organów wykonawczych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, względnie związków samorządowych, którym czynności, przewidziane w art. 2, zostały zlecone na podstawie ustawy lub rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych, wydanego w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Art. 2.

Zakres działania organów wykonawczych obejmuje:

a)

W dziedzinie podatków bezpośrednich i opłat skarbowych:

1)

zbieranie danych, potrzebnych do wymierzenia podatków i opłat,

2)

pobór należności,

3)

ściąganie zaległości.

b)

W dziedzinie ceł poza miejscem urzędowania urzędów celnych: przeprowadzanie dodatkowej kontroli celnej wewnątrz kraju.

c)

W obu powyższych dziedzinach oraz w dziedzinie podatków spożywczych i monopolów państwowych:

1)

czuwanie nad ścisłem przestrzeganiem przepisów o podatkach bezpośrednich, opłatach skarbowych, podatkach spożywczych (akcyzach), cłach i monopolach państwowych,

2)

śledzenie czynów karygodnych, przewidzianych w przepisach o podatkach, opłatach i cłach, wykrywanie ich i zawiadamianie o nich, właściwej władzy.

Art. 3.

Środki, służące organom wykonawczym do spełnienia czynności, określonych w art. 2, są następujące:

1)

kontrolowanie zakładów handlowych i przemysłowych, podlegających urzędowemu dozorowi skarbowemu, oraz badanie towarów, znajdujących się bądź na składzie w tychże zakładach, bądź też transportowanych do nich;

2)

przeszukiwanie zakładów handlowych i przemysłowych, podlegających urzędowemu dozorowi skarbowemu, przewidziane w odnośnych ustawach podatkowych oraz przepisach celnych;

3)

rewizja dokumentów i ksiąg, znajdujących się w posiadaniu podatników, w granicach, zakreślonych w odnośnych ustawach, żądanie od podatników wyjaśnień co do okoliczności faktycznych, których znajomość potrzebna jest do wymierzenia podatku, opłaty lub cła, albo ustalenia, czy zachodzą warunki uwolnienia od tych danin.

Art. 4.

Celem śledzenia czynów karygodnych w zakresie podatków spożywczych i monopolów państwowych organy wykonawcze mają prawa

a)

dokonywać tymczasowego zajęcia i wzięcia w przechowanie towarów i Innych przedmiotów, przewożonych i przenoszonych, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż pozostają w związku z popełnieniem przestępstwa skarbowego. W razie koniecznej potrzeby wolno przeprowadzać rewizje osobistą.

Tymczasowe zajęcie lub wzięcie w przechowanie ogranicza się do dni 8, po których upływie towary lub przedmioty winny być zwolnione, o ile zajęcie lub wzięcie w przechowanie nie będzie utrzymane w mocy przez właściwe władze podług obowiązujących ustaw.

Organ wykonawczy winien towary i inne przedmioty, zajęte i wzięte w przechowanie, odstawić do najbliższego urzędu skarbowego, względnie celnego lub urzędu gminnego, i tutaj starać się ustalić ich pochodzenie. Posiadaczowi zajętych towarów, względnie przedmiotów, który dowodnie wykaże tożsamość swej osoby, wyda organ wykonawczy poświadczenie wzięcia w przechowanie towaru, względnie przedmiotu, z dokładnem wymienieniem ilości i wagi, ewentualnie z dokładnym opisem tegoż w postaci protokółu. Jeżeli posiadacz zakwestionowanych przedmiotów jest nieobecny lub nieznany, winien organ wykonawczy złożyć to poświadczenie w najbliższym urzędzie gminnym. Posiadacz lub urząd gminny potwierdza odbiór poświadczenia na oryginale protokółu;

b)

przeprowadzać rewizję pomieszczeń, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że w nich złożone są lub ukryte towary, podlegające opodatkowaniu (ocleniu) lub opłacie stemplowej (karty do gry), albo przyrządy, służące do wyrobu takich towarów lub wyrobu produktów, będących przedmiotem monopolu państwowego.

Rewizja tego rodzaju pomieszczeń winna być przeprowadzona na polecenie władzy skarbowej conajmniej I instancji, a bez takiego polecenia, jeżeli zwłokę w jego uzyskaniu grozi niebezpieczeństwem zatarcia śladów przestępstwa skarbowego, organ wykonawczy może sam wydać zarządzenie przeprowadzenia rewizji i zarządzenie to wykonać.

Przy rozpoczęciu rewizji należy posiadaczowi pomieszczenia okazać zarządzenie jej przeprowadzenia, zwrócić jego uwagę na sankcje karne w razie usiłowania udaremnienia rewizji i starać się bez rozgłosu rewizję przeprowadzić.

Rewizję przeprowadza się w obecności organu miejscowej władzy bezpieczeństwa publicznego, o ile tylko jest to możliwe, oraz dwóch bezstronnych świadków.

Znalezione przy rewizji towary i rzeczy, co do których zachodzi podejrzenie, iż pozostają w związku z popełnieniem przestępstwa skarbowego, należy zająć, wziąć w przechowanie i pokwitować w sposób, powyżej pod a) określony.

Z odbytej rewizji sporządza się bezzwłocznie protokół. O ile rewizja nie wydała rezultatów, należy wydać poświadczenie z wyniku odbytej rewizji.

Odpis protokółu winien być bezzwłocznie doręczony miejscowej policji państwowej;

c)

korzystać z ogólnych uprawnień, przysługujących władzom bezpieczeństwa publicznego przy ściganiu przestępstw, przewidzianych w ogólnej ustawie karnej, o ile przedmiotem dochodzenia są przestępstwa, ścigane w drodze sądowej, a popełnione w związku z przestępstwami skarbowemi.

Tego rodzaju dochodzenia mają organy wykonawcze przeprowadzać zasadniczo przy współudziale organów policji państwowej, a tylko gdyby tych organów nie było na miejscu - same, obowiązane są jednak w tym ostatnim wypadku donieść o wyniku dochodzeń najpóźniej do 24 godzin właściwej komendzie policji państwowej, właściwemu sądowi i właściwej władzy skarbowej.

Przy przeprowadzeniu tych dochodzeń należy stosować ogólne przepisy ustawy o postępowaniu karnem. Z zajętemi przy tych dochodzeniach towarami i rzeczami należy postąpić w sposób, przewidziany w punktach a) i b) niniejszego artykułu.

Art. 5.

Jeżeli dochodzenia, przy których zachodzi możliwość wykrycia przestępstwa skarbowego. przeprowadzają funkctonarjusze policji państwowej lub inne organy wykonawcze, to mają obowiązek zwrócić się do najbliższego skarbowego organu wykonawczego o współdziałanie.

W tym wypadku ma skarbowy organ wykonawczy stosować się do wskazówek tego, kto dochodzeniami kieruje, i o wyniku dochodzeń bezzwłocznie złożyć sprawozdanie właściwej władzy skarbowej. Znalezione przy tych dochodzeniach towary i rzeczy, co do których zachodzi podejrzenie, iż posłużyły do popełnienia przestępstwa skarbowego, o ile nie zostają jako dowody rzeczowe zajęte przez inną władze, winien organ wykonawczy zająć i wziąć w przechowanie przy zastosowaniu przepisów art. 4.

Art. 6.

Przy wykonaniu czynności urzędowych oraz przy ściganiu przestępców na gruntach lub w pomieszczeniach, służących dla celów wojskowych, organ wykonawczy obowiązany jest zgłosić się wpierw u odnośnej zwierzchności wojskowej, tam się wylegitymować, okazać polecenie i prosić o asystencją.

Art. 7.

Przy wykonywaniu czynności urzędowych w pomieszczeniach, należących do cywilnych władz państwowych obowiązany jest organ wykonawczy zgłosić się u naczelnika danej władzy.

Art. 8.

Organy policji państwowej, władze wojskowe, wszelkie inne organy państwowe i samorządowe obowiązane są udzielać bezzwłocznie czynnej pomocy zawsze, ilekroć skarbowy organ wykonawczy w celu dokonania czynności służbowych, których sam własnemi środkami wykonać nie może, o to się do nich zwróci.

Art. 9.

Skarbowe organy wykonawcze winny pełnić służbę zasadniczo w mundurze lub być zaopatrzone w odznaki, wskazujące na ich charakter służbowy.

Co do umundurowania i odznak służbowych tychże organów wyda Minister Skarbu osobne przepisy.

Art. 10.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości.

Art. 11.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

Ustawaz dnia 14 grudnia 1923 r.o uprawnieniach organów wykonawczych władz skarbowych

Treść ustawy