Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Prawo wykonywania pośrednictwa pracy w granicach Rzeczypospolitej Polskiej mają organizacje
społeczne o charakterze niezarobkowym, które posiadają zatwierdzone przez władze statuty,
przewidujące jako jeden z celów wykonywanie pośrednictwa pracy, oraz które uzyskały
od Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej pozwolenie na wykonywanie pośrednictwa pracy.
Art. 2.
Przy wykonywaniu pośrednictwa pracy Instytucje i organizacje, wymienione w art. 1,
muszą;
1)
utworzyć i wyodrębnić z ogólnej swej biurowości specjalny dział pod nazwą „społeczne
biuro pośrednictwa pracy”, wykonywający funkcje pośrednictwa pracy oddzielnie od innych
funkcji w danej organizacji w specjalnie wyznaczonych godzinach i prowadzący oddzielną
od innych spraw organizacji biurowość, zawartą w specjalnie do tego przeznaczonych
aktach i księgach;
2)
wyznaczyć odpowiedzialnego za prawidłowość czynności kierownika biura;
3)
w ciągu dwuch tygodni od wejścia w życie niniejszej ustawy, względnie na dwa tygodnie
przed rozpoczęciem czynności biura, powiadomić o powstaniu biura z wymienieniem jego
kierownika właściwy państwowy urząd pośrednictwa pracy, przyczem zadeklarować, czy
pośrednictwo pracy ma być uprawiane wyłącznie dla członków danej instytucji lub organizacji,
czy też i dla osób postronnych.
Wszystkie czynności społecznego biura pośrednictwa pracy winny być wykonywane pod
odpowiedzialnością kierownika biura.
Przepisy powyższe dotyczą również filji i oddziałów biur pośrednictwa pracy, zakładanych
przez instytucje i organizacje, wymienione w art. 1.
Art. 3.
Instytucje i organizacje społeczne, wykonywające pośrednictwo pracy, kierownik i pracownicy
społecznego biura pośrednictwa pracy oraz osoby, pozostające z niemi w jednem gospodarstwie
domowem, nie mogą jednocześnie być właścicielami, ani zajmować się prowadzeniem następujących
przedsiębiorstw: sprzedaży napojów wyskokowych, hoteli i pokojów umeblowanych, wynajmu
mieszkań, handlu odzieżą, sprzedaży losów loteryjnych i kart okrętowych, wymiany pieniędzy
i zakładów zastawniczych; nadto nie mogą zajmować się prowadzeniem: jadłodajni, kawiarni,
mleczarni i handlu żywnością, o ile prowadzą je dla celów zarobkowych.
Art. 4.
Społeczne biura pośrednictwa pracy winny uprawiać pośrednictwo z wyłączeniem zysku
materjalnego, mogą jednak pobierać tytułem zwrotu kosztów pośrednictwa opłaty jedynie
od pracodawców w wysokości 5% pierwszego miesięcznego zarobku osoby zapośredniczonej.
Oprócz tych opłat żadnych innych należności, jak wpisowego, kaucji i t. p. od poszukujących
pracy pobierać nie wolno.
Art. 5.
Społeczne biura pośrednictwa pracy winny w swej działalności przestrzegać zasad następujących:
1)
każde zgłoszenie poszukujących pracy oraz miejsc wolnych winno być odpowiednio według
zawodów zarejestrowane;
2)
utrzymywane w ewidencji zgłoszenia winny być perjodycznie sprawdzane celem usuwania
zapisów nieaktualnych;
3)
przy skierowywaniu poszukujących pracy na wolne miejsca winna być uwzględniona w ramach
poszczególnych zawodów kolejność zgłoszeń kandydatów; kandydat, kierowany do pracy,
winien być zaopatrzony w kartę polecającą biura;
4)
wysokość umówionego zarobku miesięczneg osoby, zapośredniczonej przez biuro, oraz
wysokość ewentualnie pobranej za to pośrednictwo całkowitej opłaty winna być uwidoczniona
w księgowości biurowej i stwierdzona za pomocą kwitarjuszy lub podpisów stron zainteresowanych;
5)
regularnie co miesiąc biuro winno przesyłać do właściwego państwowego urzędu pośrednictwa
pracy sprawozdanie z akcji pośrednictwa pracy za miesiąc ubiegły, zawierające liczbowe
dane, które ustali osobną instrukcją Minister Pracy i Opieki Społecznej.
Państwowe urzędy pośrednictwa pracy winny conajmniej raz na pół roku dokonywać lustracji
każdego ze społecznych biur pośrednictwa pracy, znajdujących się w jego obwodzie.
Art. 6.
Osoby, winne przekroczenia obowiązków, z niniejszej ustawy wynikających, ulegają w
drodze sądowej karze od 10 do 250 zł., o ile czyn odnośny nie stanowi przestępstwa,
surowiej karanego w myśl innych obowiązujących ustaw. Niezależnie od powyższego sąd
może je pozbawić prawa spełniania czynności w społecznych biurach pośrednictwa pracy
na okres czasu do 3 lat za przekroczenia przepisów art. 2 i 4 oraz pozbawić odnośną
instytucję, względnie organizację społeczną, prawa prowadzenia biura pośrednictwa
pracy na okres czasu do 3 lat przez zawieszenie na ten czas odnośnego przepisu statutu,
względnie udzielonego przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej zezwolenia.
Właściwe są sądy powiatowe (pokoju).
Art. 7.
Instytucje i organizacje, wykonywające pośrednictwo pracy, kierownik i pracownicy
biur pośrednictwa pracy oraz wszelkie inne osoby, które poza przysługującemi im normalnemi
poborami czerpią z akcji tych biur korzyści materjaine dla siebie, uważani będą za
zarobkowych pośredników pracy, uprawiających swój proceder bez pozwolenia Ministerstwa
Pracy i Opieki Społecznej i jako tacy karani będą w myśl art. 17 ustawy z dnia 21
października 1921 r. o zarobkowem pośrednictwie pracy (Dz. U. R. P. № 88, poz. 647).
W wypadkach wyjątkowo ciężkich przekroczeń, wymagających natychmiastowych zarządzeń,
Minister Pracy i Opieki Społecznej ma prawo zawiesić działalność społecznego biura
pośrednictwa pracy do czasu wyroku sądowego, winien jednak sprawą skierować niezwłocznie
na drogę sądową.
Art. 8.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej.
Art. 9.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie w miesiąc po jej ogłoszeniu. Z chwilą tą tracą moc
obowiązującą wszelkie przepisy sprzeczne z postanowieniami tej ustawy.
Na obszarze województwa śląskiego przewidziane w ustawie funkcje państwowych urzędów
pośrednictwa pracy wykonywają komunalne urzędy pośrednictwa pracy.