Ustawaz dnia 12 czerwca 1924 r.o opodatkowaniu piwa

podatek spożywczy wynosi za każdy hektolitr piwa pełnego, wyrobionego w browarze w ciągu roku obrachunkowego:

od pierwszych 2.000 hl.		6 złotych,
„ następnych 8.000„		6,30 „
ponad 10.000„		6,60 „

Piwo, przywożone z zagranicy lub z wolnego miasta Gdańska, opłaca stawkę podatku 6,60 złotych od 1 hl.

Za piwo krajowe i importowane dubeltowe płaci się podatek o połowę wyższy od pełnego, a za takież piwo mocne dwa razy wyższy od pełnego. Za piwo pełne uważa się piwo z brzeczki o zawartości ekstraktu do 13%, zaś za dubeltowe - piwo z brzeczki podstawowej o zawartości ekstraktu większej niż 13 do 20%, a za piwo mocne - piwo o zawartości ekstraktu większej niż 20% według studzielnego cukromierza przy ciepłocie normalnej. Wahania zawartości ekstraktu w podstawowej brzeczce, z której wyrobiono badane piwo, są dopuszczane w granicach 0,5 stopni cukromierza. Wyrób piwa z brzeczki o zawartości ekstraktu poniżej 9% jest wzbroniony. Minister Skarbu może zezwolić na wyrób piwa słabego o zawartości ekstraktu poniżej 9% z pomocą górnej fermentacji z domieszką do zacieru najmniej 50% słodu pszennego. W tych wypadkach stawka podatkowa nie może być niższa od stawki, obliczonej od piwa pełnego.

Ilość i jakość zgotowanej brzeczki określa się w panwi natychmiast po ukończeniu warki.

Jakość brzeczki podstawowej określa się najpóźniej w ciągu 10 godzin po zlaniu jej do zbiornika lub kadzi fermentacyjnych.

Jakość brzeczki czyli zawartość w niej ekstraktu określa się z pomocą studzielnego cukromierza; Minister Skarbu oznaczy rodzaj i sposób użycia cukromierza.

Do uiszczenia podatku od piwa obowiązany jest ten, kto piwo wyrabia, lub na swój rachunek poleca wyrabiać.

Obowiązek uiszczenia podatku powstaje w chwili, gdy piwo zostaje wydane z browaru. Minister Skarbu może dla piwa barwiącego zezwolić pod tym względem na wyjątek.

Od całej tej ilości piwa, co do której obowiązek uiszczenia podatku spożywczego powstał w ciągu danego miesiąca (art. 7 ust. 2), podatek jest płatny w ostatnim dniu tego miesiąca, a uiścić go należy we właściwej kasie skarbowej najpóźniej w siódmym dniu następnego miesiąca. W razie powtarzania się zwłoki w zapłaceniu, lub obawy, że podatek nie będzie uiszczony, może władza skarbowa żądać uiszczenia go przed wydaniem piwa z browaru.

Przedsiębiorca browaru ma prawo uzyskania kredytu na podatek spożywczy. Kredytu udziela izba skarbowa na prośbę przedsiębiorcy za dostatecznem zabezpieczeniem - najdłużej na przeciąg sześciu tygodni. Warunki kredytu określi Minister Skarbu w rozporządzeniu wykonawczem.

Od orzeczenia izby skarbowej wolno odwołać się do dni 14 do Ministerstwa Skarbu.

Od prawa korzystania z kredytu są wykluczeni uznani prawomocnie za winnych zbrodni, występku lub wykroczenia, pochodzących z chęci zysku, przemytnictwa lub defraudacji podatku, jakoteż ci, co do których majątku zgłoszono upadłość, lub którzy wstrzymali lub zawiesili wypłaty. Wykluczenie z powodu skazania gaśnie z upływem trzech lat, od dnia odbycia kary więzienia lub aresztu, albo też zapłacenia grzywny. W wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, może Minister Skarbu czasokres ten skrócić.

Temu, kto nie uiści kredytowanego podatku w przepisanym terminie, można odmówić dalszego kredytu. Całą zaległą kwotę podatku wraz z procentami za zwłokę od dnia płatności, względnie utraty kredytu, ściąga się w takim razie od dłużnika w drodze przymusowej.

Prawo żądania zwrotu podatku przedawnia się w ciągu roku, licząc od dnia powstania prawa do zwrotu tegoż. Prawo żądania należnego Państwu podatku bez względu na to, czy jego wymiar został ujawniony, czy zatajeniem wstrzymany, przedawnia się w ciągu dziesięciu lat.

Przedawnienie prawa żądania zapłaty podatku przerywa każdy urzędowy krok, podjęty przez właściwą władzę przeciw obowiązanemu do zapłaty w celu ściągnięcia należności podatku, wymierzonego lub zatajonego.

Do wyrobu piwa z pomocą dolnej fermentacji wolno używać tylko jęczmiennego słodu, chmielu, drożdży i wody.

Przy wyrobie piwa górnej fermentacji wolno używać także słodu z innego zboża, nadto cukru technicznie czystego, sacharozy, cukru przemienionego skrowiowego, jak również barwnika, sporządzonego z powyższych rodzajów cukru.

Browary mogą urywać do piwa swojego wyrobu piwa barwiącego, sporządzonego tylko ze słodu jęczmiennego, chmielu, drożdży i wody; wyrób, sprzedaż i kupno takiego piwa barwiącego są dozwolone pod warunkami i ograniczeniami, przewidzianemi w obowiązujących przepisach o przeciwdziałaniu produkcji i sprzedaży szkodliwych dla zdrowia środków żywności i przedmiotów.

Przez słód rozumie się każde zboże sztucznie kiełkowane.

Przy wyrobie poszczególnych gatunków piwa, jak również piwa, przeznaczonego na wywóz za granicę, Minister Skarbu może zezwolić na wyjątki od przepisów, zawartych w ustępach 1 i 2.

Dodawać wody do piwa gotowego i brzeczki nie wolno od chwili, gdy zawartość ekstraktu brzeczki, z której piwo pochodzi, została stwierdzona w kadziach fermentacyjnych.

Bliższe określenie sposobu prowadzenia fermentacji określi rozporządzenie Ministra Skarbu.

Nazwy piwo, samej lub w związku z innemi wyrazami, jakoteż oznaczeń czy to słownych, czy obrazowych, wywołujących wrażenia, że chodzi o piwo, wolno używać w obiegu handlowym tylko do oznaczenia takich napoi, które przeszły fermentację i które odpowiadają przepisom art. 12 ust. 1 do 3.

Pod nazwą piwo dubeltowe lub mocne, lub innem określeniem, mogącem wywołać wrażenie, że piwo jest mocniejsze niż piwo pełne, wolno puszczać w obieg tylko takie piwo, którego brzeczka pod względem zawartości ekstraktu jest mocniejsza niż brzeczka, przepisana dla piwa pełnego. Piwa, którego brzeczka nie odpowiada przepisowi art. 5 ust. 2, nie wolno puszczać w obieg.

Przedsiębiorcy, których zakłady podlegają według niniejszej ustawy nadzorowi skarbowemu, winni są. wypełnić obowiązki, które na nich wkłada ustawa, bądź osobiście, bądź przez odpowiedniego zastępcę.

Ustanowienie zastępcy musi nastąpić wówczas, gdy przedsiębiorca obowiązków swoich w tym względzie dopełnić nie może.

O ustanowieniu zastępcy należy donieść władzy skarbowej, która orzeka, czy proponowana osoba może być dopuszczona do zastępstwa, czy nie. Odmowa może nastąpić tylko z ważnych powodów, które w rozporządzeniu władzy mają być szczegółowo podane.

Jeżeli na żądanie władzy skarbowej ustanowienie zastępcy nie nastąpi w ciągu 14 dni, może być zarządzone wstrzymanie ruchu w browarze.

Kto chce wyrabiać piwo w nowo - urządzonym browarze, powinien donieść o tem władzy skarbowej na piśmie przynajmniej 14 dni naprzód, podając opis pomieszczeń, przeznaczonych do przechowywania surowców i do wyrabiania piwa, łącznie z piwnicami fermentacyjnemi i składowemi, tudzież pomieszczeniami, gdzie się piwo rozlewa i wydaje, przy dołączeniu planu sytuacyjnego wszystkich tych pomieszczeń. Dalej winien przedłożyć spis naczyń, służących do zacierania surowców, do gotowania, chłodzenia i fermentowania brzeczki, jakoteż kadzi i beczek składowych z zaznaczeniem, gdzie ono zwykle się znajduje i jaką każde z tych naczyń posiada pojemność.

Gotowe piwo wolno przechowywać, rozlewać i wydawać tylko w pomieszczeniach, za zezwoleniem władzy skarbowej na ten cel przeznaczonych.

Przedsiębiorcy browarów winni zgłaszać na piśmie w 2 egzemplarzach właściwemu urzędowi skarbowemu jakość i ilość surowców (art. 12), przeznaczonych do każdej warki, dzień i godzinę zacierania i ukończenia warki, jakoteż ilość brzeczki piwnej i gatunek piwa, jakie z surowców tych wyrobić zamierzają.

Zgłoszenia te można wnosić i zgóry na dłuższy czasokres.

Powyższe zgłoszenia należy wnieść w takim terminie, aby organa skarbowe mogły na czas przybyć przy rozpoczęciu zacieru.

Zmiany zgłoszenia dozwolone są tylko w terminach, wyznaczonych na zgłoszenie. Zmiany przypadkowe, a nie przewidziane w wykonaniu warki, winny być niezwłocznie zaznaczone w książce warek.

Zacieranie może się odbywać tylko w dniach powszednich, w miesiącach od października włącznie do marca, w czasie od 6 godziny rano do 10 wieczór, w innych zaś miesiącach od 4 godziny rano do 10 wieczór. Władza skarbowa może w miarę faktycznej potrzeby zezwolić w tym względzie na wyjątki. Zezwolenia odmówić nie wolno, jeżeli w browarze warki odbywają się bezpośrednio jedną po drugiej. Jako koniec zacierania uważa się, chwile. gdy zaczyna się brzeczką spuszczać do kotła, gdzie ma się ją gotować.

Z reguły należy zacierać cały słód naraz. Jeżeli jednak browar chce zacierać słód częściami, winien zgłosić to zgóry i podać w zgłoszeniu, w ilu częściach będzie robił zacier i ile słodu użyje do każdego częściowego zacieru.

Sporządzona podstawowa brzeczka piwna może przekraczać ilość zgłoszoną najwyżej o 7%.

Przedsiębiorcy browarów winni prowadzić następujące książki:

Do książki warek zapisuje się poszczególne zaciery, ilość i rodzaj użytych do nich surowców, ilość uzyskanej brzeczki, jej zawartość ekstraktu, wreszcie ilość piwa, która przy uwzględnieniu warunków produkcji w browarze odpowiada ilości uzyskanej brzeczki.

Do książki podatku od piwa zapisuje się ilość i jakość piwa, co do którego powstał obowiązek uiszczenia podatku (art. 7 ust. 2), tudzież piwa, które w myśl niniejszej ustawy wolne jest od opodatkowania.

Obie książki należy prowadzić w sposób. wskazany w rozporządzeniu wykonawczem, starannie przechowywać, w miejscu, wyznaczonem przez władzę skarbowa, okazywać kontrolującym browar organom skarbowym na każde ich żądanie, zamykać w przepisanym terminie i przedkładać władzy skarbowej.

Gotowe nieopodatkowane piwo wolno przechowywać i rozlewać do naczyń tylko w pomieszczeniach browaru, przeznaczonych na ten cel, za zezwalaniem władzy skarbowej.

Piwa nie wolno wydawać z browaru pierwiej, póki się go nie doprowadzi w sposób, przyjęty ogólnie w technice browarnianej, do stanu, w którym nadaje się do spożycia. Przepis ten nie stosuje się do piwa, wydawanego za zezwoleniem władzy skarbowej z browaru celem dalszej przeróbki do innych browarów lub składów.

Zwrot piwa, będącego już w wolnym obrocie handlowym, do browaru może być dozwolony tylko pod warunkami, ustanowionemi w przepisach kontrolnych.

Piwo wolno wywozić z browaru tylko w takich beczkach, które urzędownie ocechowano i zaopatrzono numerem i znakiem cechowniczym. Na beczkach należy nadto uwidocznić w sposób wyraźny i trwały nazwę browaru, w którym piwo wyrobiono, rok cechowania beczki i jej pojemność w litrach.

Beczki takie stanowią przynależność przedsiębiorstwa i mogą być odstąpione innej osobie lub innemu przedsiębiorstwu tylko po usunięciu znaku cechowniczego i firmy.

Wszelkie umowy, wbrew temu przepisowi zawarte, są nieważne.

Używać beczki do nalewania piwa w celu sprzedaży może tylko to przedsiębiorstwo, do którego beczki należą i którego firmą są oznaczone.

Powyższe postanowienie dotyczy także flaszek i innych naczyń, na których utrwalona jest firma browaru i pojemność naczynia.

Jeżeli piwo ma się wywozić z browaru w innych naczyniach, należy naczynia te zgłosić przedtem u władzy skarbowej, podać ich rodzaj i pojemność i przedłożyć wzory. Na każdem naczyniu winna być podana firma i miejsce, gdzie znajduje się browar.

Wszelkie naczynia, używane przy wyszynku piwa, bez względu na materjał, z którego zostały sporządzone, winny być, zaopatrzone w znak, określający ich pojemność. Naczynia takie mogą zawierać jedynie ilości, stanowiące dziesiętne jednostki miary (litra).

W browarze przeprowadzać się będzie w sposób, podany w rozporządzeniu Ministra Skarbu, badanie zapasów piwa. Za braki piwa, które się przytem okażą w porównaniu z prowadzonemi w browarze książkami, należy uiścić podatek, o ile nie udowodni się, że powstały z przyczyn, która nie uzasadniają żądania podatku.

Dla każdego browaru ustala się corocznie norma dopuszczalnych zaników w granicach od 10 - 20%, licząc od ilości brzeczki gorącej. Sposób określenia zaników wskaże rozporządzenie wykonawcze.

Browary i połączone z nimi wyszynki piwa podlegają kontroli skarbowej.

Przy wykonywaniu nadzoru nad wyrobem i sprzedażą piwa obowiązują przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1923 r. o uprawnieniach organów wykonawczych władz skarbowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 5 poz. 37).

Kto od ustawowego obowiązku płacenia podatku od piwa świadomie się uchyla, lub nieuzasadnione korzyści skutkiem uchylenia się od tego obowiązku dla siebie podstępnie wyłudza, staje się winnym defraudacji podatkowej i ulegnie grzywnie w wysokości pięcio - do dziesięciokrotnej kwoty podatku o którym Skarb Państwa został poszkodowany.

Usiłowanie podlega karze na równi z dokonaniem czynu karygodnego.

Współwinni podlegają karze jako uczestnicy przestępstwa.

Wszelkie inne przekroczenia niniejszej ustawy, jakoteż wydanych na jej podstawie należycie ogłoszonych lub przedsiębiorstwu osobno do wiadomości podanych przepisów i zarządzeń wykonawczych - ulegną karze od 5 do 500 zł., o ile według innych ustaw nie przypada za nie kara cięższa. Karę porządkową w powyższej wysokości należy orzec także i wówczas, jeżeli w wypadkach przestępstw z art. 28 i 30 przeprowadzone dochodzenie wykazało, że winny nie działał w zamiarze uchylania się od obowiązku płacenia podatku od piwa lup wyłudzenia dla siebie korzyści ze szkodą Skarbu Państwa.

Karę można podwyższyć do 1000 zł., jeżeli wskutek popełnienia przekroczenia udaremnione zostało z umysłu lub przez niedbałość przeprowadzenie przepisanej urzędowej czynności.

Prawo orzekania o należności i wy sokości podatku, jakoteż orzekania kar za przekroczenia niniejszej ustawy i wydanych na jej podstawie przepisów i zarządzeń przysługuje władzom skarbowym.

Od orzeczenia karnego władzy niższej można wnieść odwołanie do władzy wyższej w ciągu 30 dni. licząc od dnia następnego po doręczeniu orzeczenia, na ręce władzy, która wydala orzeczenie, bądź też wnieść żądanie rozpatrzenia sprawy przez sąd.

W wypadkach wniesienia odwołania do wyższej władzy skarbowej ma miejsce zwykły tok instancji.

W drugim wypadku właściwy sąd przeprowadza postępowanie tak, jakby orzeczenia karnoskarbowego nie wydano.

Obwiniony, który wybierze drogę odwołania do władz skarbowych, traci drogę odwołania się do sądu.

Wykonanie ustawy niniejszej porusza się Ministrowi Skarbu.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1925 r.

Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy gaśnie moc obowiązująca wszystkich przepisów o opodatkowaniu piwa, która istniały do tego czasu na obszarze, na którym niniejsza ustawa uzyskuje moc prawną.