Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Ustanawia się opłaty portowe:
a)
za zawinięcie do portu i wyjście;
b)
za korzystanie z urządzeń portowych, jak: przystani, nadbrzeży, kanałów, składów,
terenów portowych, holowników portowych;
c)
za świadczenia rządowe, jak: pilotaż, korzystanie z latarń morskich i innych świateł,
znaków i sygnałów;
d)
za przewiezienie pasażera lub jednostki towaru.
Art. 2.
Opłaty pobiera się w portach, zarówno całkowicie lub częściowo do użytku oddanych.
Art. 4.
Wysokość opłat portowych może Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z Ministrem
Skarbu zmieniać w drodze rozporządzenia, co do opłat, dotyczących rybaków, również
w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych.
Minister Przemysłu i Handlu może w porozumieniu z Ministrem Skarbu w drodze rozporządzenia
wyznaczyć wysokość opłat portowych, przewidzianych w art. 1, a nie wyszczególnionych
w art. 3.
Art. 5.
Sposób ściągania opłat portowych ustali Minister Przemysłu i Handlu.
Art. 6.
Taryfy dla portów, stanowiących własność prywatną albo gminną, każdorazowo zatwierdza
Minister Przemysłu i Handlu.
Art. 7.
W portach, stanowiących własność prywatną albo gminna, opłaty, wymienione w art. 1
lit. a), c), d), zaś w art. 3 p. I, II, III, IV, VIII, pobiera Skarb Państwa, opłaty,
wymienione w art. 1 pod lit. b), zaś w art. 3 p. V i VI właściciel tych urządzeń oraz
w wypadkach uiszczania opłat pilotowych w myśl art. 3 p. VII władza, która utrzymuje
pilotaż swoim kosztem.
Art. 8.
Częściowe lub całkowite zwolnienie od powyższych opłat statków, żeglujących pod banderą
polską w myśl art. 5 ustawy o polskich statkach handlowych morskich z dnia 28 maja
1920 r. (Dz. U. R. P. № 47 poz. 285), należy do Ministra Przemysłu i Handlu.
Art. 9.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Przemysłu i Handlu.
Art. 10.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie w miesiąc po jej ogłoszeniu. Jednocześnie tracą moc
obowiązującą wszelkie sprzeczne z ustawą niniejszą rozporządzenia i przepisy.