Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Obszar polityczny Rzeczypospolitej Polskiej stanowi jeden obszar celny, jednolity
pod względem ustawodawstwa celnego, obrotu towarowego z zagranicą, celnej ochrony
granic i ustroju organów celnych.
Art. 2.
Obszar celny może być rozszerzony umowami miądzynarodowemi poza polityczne granice
Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 3.
Zarząd ceł na całym obszarze celnym sprawuje Minister Skarbu za pośrednictwem:
a)
odrębnych urzędów celnych, jako władz I-ej instancji;
b)
okręgowych władz celnych II-ej instancji;
c)
straży celnej, jako organu wykonawczego, powołanego do celnej ochrony granic i zapobiegania
nielegalnemu przekraczaniu granicy. Ustrój zarządu celnego na częściach obszaru celnego,
określonych w art. 2, może być umową międzynarodową odmiennie ustalony.
Art. 4.
Okręgi i siedziby władz celnych II-ej instancji oraz ich liczbą oznaczna Rada Ministrów
na wniosek Ministra Skarbu.
Urzędy celne, władze i straż celną tworzy Minister Skarbu, przyczem urzędy celne graniczne
- w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu i Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Ustrój wewnętrzny, etaty osobowe i kompetencje władz, urzędów i straży celnej określa
Minister Skarbu.
Zakres działania straży celnej i sposób wykonywania przez nią służby w przedmiocie
zapobiegania nielegalnemu przekraczaniu granicy określi Minister Skarbu w porozumieniu
z Ministrem Spraw Wewnętrznych.
Art. 5.
Opłaty celne stanowią w całości dochód Skarbu Państwa. Ograniczenia w tym względzie
mogą mieć miejsce jedynie w stosunku do obszarów, w art. 2 wymienionych, w zakresie,
umowami miądzynarodowemi oznaczonym.
Art. 6.
Ogłoszone w Dzienniku Ustaw rozporządzenia w sprawach celnych, wydane na podstawie
upoważnienia, udzielonego przez Sejm Ustawodawczy uchwałą z dnia 1 sierpnia 1919 r.,
otrzymują moc prawną od daty wydania.
Art. 7.
Zezwala się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu oraz z
Ministrem Rolnictwa i Dóbr Państwowych do czasu ustalenia się stosunków gospodarczych,
drogą rozporządzeń tymczasowych:
a)
ustanawiać cła wywozowe i dostosowywać ich wysokość do zmienionych konjunktur gospodarczych;
b)
ustanawiać na okres przejściowy ulgi, dotyczące wysokości cła dla przywożonych z zagranicy
artykułów pierwszej potrzeby oraz surowców i środków produkcji, sprowadzanych przez
wytworców przemysłowych i rolnych;
c)
uzupełniać obowiązujące przepisy celne postanowieniami o kredytowaniu należności celnych
oraz odraczaniu terminów wpłat tych należności;
d)
wydawać przepisy, normujące zwroty cła przy wywozie gotowych wyrobów;
e)
podwyższać i zniżać obowiązujące opłaty manipulacyjne, pobierane przy odprawie celnej
towarów;
f)
wydawać pod ustalonemi warunkami koncesje na otwieranie i prowadzenie wolnych składów,
służących do przechowywania zagranicznych nieoclonych towarów, oraz na prawo zawodowego
pośrednictwa przy załatwianiu formalności przy urzędach celnych;
g)
wprowadzać w wypadkach stosowania w krajach zagranicznych premji jawnych lub ukrytych
od towarów, wywożonych do Polski, lub w celu przeciwdziałania konkurencji zniżkowej
(dumping) pobierania od takich towarów dodatkowych opłat celnych;
h)
ustanawiać zakazy przywozu, wywozu i przewozu, z możnością, zezwalania w drodze wyjątku
na przywóz, wywóz i przewóz towarów zakazanych oraz nakładania opłat wywozowych; zwolnienie
od zakazu wywozu poszczególnych partji towarów może być uzależnione od sprzedaży towaru
za walutę zagraniczną oraz od złożenia uzyskanej sumy w tej walucie w instytucji skarbowej,
wskazanej przez Ministra Skarbu, wzamian za walutę, polską po kursie dnia. Świadectwa
przywozu, wywozu i przewozu wydaje Ministerstwo Przemysłu i Handlu. Zakazy wywozu
mogą obejmować jedynie surowce niezbędne dla przemysłu krajowego. Zakaz wywozu jaj
utrzymuje się w mocy do dnia 1 grudnia 1924 r. Rozporządzenia, wymienione w ustępie
niniejszym, wydaje Rada Ministrów;
i)
wprowadzić w obecnie obowiązującej taryfie celnej konieczne zmiany w związku ze zmienionemi
stosunkami gospodarczemi i terytorjalnemi.
Art. 8.
Rozporządzenia, wydane w myśl ustępów a), b), g), h), i i) artykułu 7 niniejszej ustawy,
powinny być złożone do zatwierdzenia Sejmowi natychmiast po ich wydaniu, lub jeżeli
Sejm nie jest czynny, na pierwszem posiedzeniu najbliższej sesji.
Rozporządzenia, których zatwierdzenia Sejm odmówi, tracą natychmiast moc obowiązującą.
Art. 9.
Do czasu wprowadzenia w życie ustawy skarbowo - karnej upoważnia się Ministra Skarbu
do wydania w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości autentycznego tekstu polskiego
obowiązujących przepisów karnych rosyjskiej ustawy celnej.
W b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej stosuje się nadal dotychczas obowiązujące przepisy
karne, a na obszarze Spisza i Orawy przepisy, obowiązujące w b. dzielnicy austrjackiej.
Art. 10.
W b. dzielnicy rosyjskiej urzędy celne pierwszej instancji wymierzają w drodze nakazu
karnego kary pieniężne (i konfiskatę przedmiotów przestępstwa) za przekroczenia celne,
niezagrożone karą pozbawienia wolności. Skazany może w ciągu tygodnia od wręczenia
nakazu zażądać przekazania sprawy sądowi, który postąpi tak, jakby nakazu karnego
nie wydano, albo też odwołać się w tym samym terminie do władzy celnej II-ej instancji;
w tym wypadku sprawa nie może już być przekazana sądowi. Od orzeczenia władzy celnej
II-ej instancji, które jest ostateczne, niema skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego.
Przedmioty, co do których władza celna I-ej instancji orzekła konfiskatę, ulegają
do czasu uprawomocnienia się wyroku sądowego lub orzeczenia karnego władzy celnej
sekwestracji i mogą być sprzedane w drodze publicznego przetargu, jeśli przechowywanie
ich grozi zniszczeniem lub zepsuciem, lub powoduje niepomierne koszty oraz jeżeli
nie podlegają zniszczeniu, stosownie do specjalnych przepisów.
Władze celne mają prawo dokonywania rewizji osób, rzeczy i lokali, stosując w tym
względzie odpowiednio przepisy ustawy postępowania karnego.
W b. dzielnicy austrjackiej i pruskiej stosuje się w zakresie właściwości i postępowania
dotąd obowiązujące przepisy, a na obszarze Spisza i Orawy przepisy, obowiązujące w
b. dzielnicy austrjackiej.
Art. 11.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.
Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą: ustawa z dnia 15
lipca 1920 r. o obrocie towarowym z zagranicą (Dz. U. R. P. № 79, poz. 527) oraz wszystkie
rozporządzenia, wydane na jej podstawie, i art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1921 r. o
zniesieniu ograniczeń w zakresie obrotu ziemiopłodami oraz o postawieniu Ministerstwa
Aprowizacji w stan likwidacji (Dz. U. R. P. № 63, poz. 389).
Art. 12.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie w 14 dni po ogłoszeniu.