Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Potrącenia z uposażenia oficerów i szeregowych zawodowych opierają się na:
b)
prawomocnych orzeczeniach sądowych;
c)
zarządzeniach właściwych administracyjnych władz wojskowych i cywilnych;
d)
dobrowolnem obciążeniu uposażenia w granicach, określonych przez niniejszą ustawę.
Art. 2.
Na podstawie zarządzeń administracyjnych potrącenia mogą być dokonywane jedynie celem
zaspokojenia roszczeń Skarbu Państwa z tytułu stosunku służbowego oraz należności
i danin.
Zarządzenia administracyjne mogą być zaskarżone przed Najwyższym Trybunałem Administracyjnym
(art. 1, 9 i 10 ustawy z dnia 3 sierpnia 1922 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym
- Dz. U. R. P. № 67 poz. 600).
Art. 3.
Potrącenia, wyszczególnione w art. 1 niniejszej ustawy, nie mogą przekraczać:
a)
o ile są, dokonywane na podstawie orzeczeń sądowych - 10% uposażenia, a o ile mają
one za podstawę wypływający z ustawy obowiązek alimentacji - 30% uposażenia;
b)
o ile są dokonywane na podstawie zarządzeń administracyjnych - 10% uposażenia;
c)
o ile w rachubę wchodzą potrącenia na podstawie orzeczeń sądowych oraz zarządzeń administracyjnych,
to łącznie nie mogą przekraczać 10%, a w wypadkach obowiązku alimentacji 30% uposażenia;
o ile roszczenie alimentacyjne przysługuje osobie, na którą wojskowy pobiera dodatek
ekonomiczny w myśl art. 4 ustawy z dnia 9 października 1923 r. (Dz. U. R. P. № 116
poz. 924), wówczas dodatek ten ma być wypłacony odnośnej osobie niezależnie od potrąceń
z uposażenia;
d)
potrącenia, opierające się na dobrowolnem obciążeniu uposażenia na rzecz instytucyj
kredytowych celem zabezpieczenia zaciągniętych w tych instytucjach za zgodą władzy
przełożonej pożyczek - 20% uposażenia;
e)
wszelkie inne potrącenia, wynikające z dobrowolnego obciążenia uposażenia, nie mogą
przekraczać 3% uposażenia po potrąceniu opłaty emerytalnej i podatku.
Art. 4.
Poza granicami, w art. 3 określonemi, uposażenie służbowe osób, wymienionych w art.
1, nie podlega zapowiedzeniom i zajęciom sądowym oraz administracyjnym, ani innym
środkom zabezpieczenia.
Art. 5.
Potrąceń dokonywa się z uposażenia, wypłaconego na zasadzie art. 3 ustawy z dnia 9
października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R.
P. № 116 poz. 924), ostatniego ustępu art. 4 oraz art. 118 tejże ustawy, po odliczeniu
kwoty, potrącanej tytułem opłaty emerytalnej i podatku.
Art. 6.
Postanowienia art. 3 p, d) oraz e) nie odnoszą się do spłaty rat zaliczek zwrotnych,
zaciągniętych na uposażenie. Pośmiertne nie ulega zapowiedzeniu i zajęciu, ani innym
środkom zabezpieczenia.
Art. 7.
W razie zbiegu potrąceń na zasadzie niniejszej ustawy z umniejszeniem uposażenia,
przewidzianem w art. 82, 83 i 84 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu
funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924), potrącenia, zarządzone
na zasadzie niniejszej ustawy, nie mogą naruszać kwoty uposażenia, pozostawionej wojskowemu
w wypadkach art. 82, 83 i 84 wyżej wymienionej ustawy, i ulegają zawieszeniu do czasu
przywrócenia pełnego uposażenia.
Powyższe postanowienie nie ma zastosowania w razie zbiegu potrącenia z tytułu alimentacji
z umniejszeniem uposażenia w wypadku, przewidzianym w art. 82 wyżej wymienionej ustawy,
w którym to wypadku może mieć miejsce potrącenie z tytułu alimentacji do wysokości
30% pozostawionej wojskowemu kwoty uposażenia.
Art. 8.
Ustąpienie z jakiegokolwiek tytułu prawa do pobierania uposażenia służbowego osób,
wymienionych w art. 1 i 4, z wyjątkiem wypadku, przewidzianego w punkcie d) art. 3,
jest wzbronione. Wszelka umowa, przeciwna temu postanowieniu, jest nieważna.
Art. 9.
Żołd oraz wszelkie inne należności służbowe szeregowych niezawodowych nie podlegają
jakimkolwiek potrąceniom.
Art. 10.
O porządku zaspokojenia wierzytelności, przewidzianych w art. 1 p. b), c) niniejszej
ustawy, rozstrzyga termin doręczenia władzom, wypłacającym uposażenie, orzeczenia
sądowego, względnie zarządzenia właściwej władzy administracyjnej, przyczem roszczenia
Skarbu Państwa mają bez względu na czas ich powstania pierwszeństwo przed innemi.
Wyjątek stanowią roszczenia o alimenta, które winny być traktowane na równi z roszczeniami
Skarbu Państwa i na których zaspokojenie ma przypaść co najmniej 20% uposażenia.
Odpis prawomocnego orzeczenia sądowego, względnie zarządzenia administracyjnego, winien
być równocześnie przez sąd, względnie władzę administracyjną, wysłany instytucji,
dokonywającej potrącenia, oraz wojskowemu, którego potrącenie dotyczy.
Art. 11.
Tryb postępowania i tok instancyj władz wojskowych odnośnie wydawania zarządzeń uskuteczniania
potrąceń z uposażenia określi rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych, wydane w porozumieniu
z Ministrami Sprawiedliwości i Skarbu. Skorzystanie przez interesowanego ze środka
prawnego wstrzymuje wykonanie zarządzenia administracyjnego.
Art. 12.
Do czasu istnienia w wojsku polskiem urzędników wojskowych, chorążych i podurzędników,
mają do nich zastosowanie postanowienia niniejszej ustawy, odnoszącej się do oficerów
i szeregowych zawodowych.
Art. 13.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Spraw Wojskowych w porozumieniu
z Ministrem Sprawiedliwości i Ministrem Skarbu.
Art. 14.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.
Z dniem tym tracą moc obowiązującą wszystkie ustawy i przepisy w przedmiocie, objętym
niniejszą ustawą.