Ustawaz dnia 28 listopada 1925 r.o upoważnieniu Rządu do zaciągnięcia pożyczek państwowych oraz o biletach skarbowych, bilonie i pomocy dla instytucyj kredytowych

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następujacej treści:

Art. 1.

Upoważnia się Ministra Skarbu do zaciągnięcia zagranicznej pożyczki państwowej do wysokości 600.000.000 zł. lub równowartości tej sumy w walutach obcych; pożyczce tej mogą być przyznane szczególne uprawnienia, gwarancje i zwolnienia od podatków i opłat, a nadto może ona być zabezpieczona zastawem dochodów jednego z monopoli państwowych. Pożyczka winna być zużyta na cele gospodarcze, nie zaś na cele budżetu zwyczajnego lub nadzwyczajnego administracji przedsiębiorstw państwowych i monopoli. Szczegółowe warunki tej pożyczki, w szczególności zaś stopę odsetkową, sposób obliczenia odsetek, terminy i sposób spłaty kapitału oraz sposób zabezpieczenia określi Minister Skarbu. Na podstawie niniejszych upoważnień Minister Skarbu może zawierać odpowiednie umowy i wypuszczać tytuły dłużne oraz dokonywać wszelkich czynności prawnych, z tych umów wynikających
W przeciągu dni trzydziestu po zawarciu umowy o pożyczkę Minister Skarbu złoży Sejmowi sprawozdanie o warunkach zaciągniętej pożyczki i przedstawi projekt ustawy, dotyczącej celów i sposobu zużycia pożyczki i sposobu kontroli państwowej nad użytkowaniem kredytów z tej pożyczki.

Art. 2.

Minister Skarbu jest upoważniony do zaciągania zagranicznych kredytów, przeznaczonych na cele ochrony złotego, jako też zawierania umów w przedmiocie dokonywania na rynkach zagranicznych czynności, ku temu zmierzających, wraz z przyjęciem przez Skarb Państwa odpowiedzialności finansowej za wyniki tych czynności; łączne obciążenie Skarbu Państwa z tytułu tych zobowiązań i umów nie może przekraczać sumy 200.000.000 złotych lub równowartości tej sumy w walutach obcych.
W przeciągu dni czternastu po zawarciu każdorazowej pożyczki zagranicznej Minister Skarbu złoży Komisji Kontroli Długów Państwa sprawozdanie o warunkach zaciągniętej pożyczki.
Waluty te zostaną przekazaną do dyspozycji Banku Polskiego.

Art. 3.

Art. 1 ustawy z dnia 15 lipca 1925 r. o wypuszczeniu biletów skarbowych (Dz. U. R. P. № 73 poz. 507) otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Upoważnia się Ministra Skarbu do wypuszczenia biletów skarbowych serjami, z terminem płatności nie dłuższym nad jeden rok od daty wypuszczenia poszczególnych seryj. Termin płatności ostatniej serji ustala się na dzień 31 grudnia 1927 r.
Ogólna suma każdocześnie znajdujących się w obiegu biletów skarbowych łącznie z biletami, wypuszczonemi na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 października 1924 r. (Dz. U. R. P. № 88 poz. 833), nie może przekraczać 100.000.000 złotych.
Minister Skarbu może zarządzić przedterminowy wykup tych biletów przez przyjmowanie ich w kasach skarbowych przy wpłatach podatków i na zapłatę za świadczenia państwowe oraz w bankach państwowych przy regulowaniu zobowiązań.
Celem ułatwienia wymiany tych biletów Minister Skarbu może wypuszczać bilety zdawkowe do wysokości 50% nominalnej wartości każdorazowo emitowanych biletów skarbowych. Operacja wymiany odbywać się będzie zapomocą specjalnego rachunku Skarbu Państwa w Banku Polskim. W razie ponownego wypuszczenia wykupionych biletów skarbowych do obiegu przez Skarb Państwa, Minister Skarbu obowiązany jest wycofać z obiegu odpowiednią ilość biletów zdawkowych, wypuszczonych na cele wymiany na podstawie niniejszego artykułu.
Komisja Kontroli Długów Państwa obowiązana jest czuwać nad wykonaniem tych postanowień
 ”
 .

Art. 4.

Do czasu decyzji w drodze ustawowej o celach i sposobach użycia pożyczek zagranicznych Minister Skarbu jest upoważniony do powiększenia Państwowego Funduszu Gospodarczego, utworzonego na zasadzie art. 2 ustawy z dnia 3 marca 1925 roku (Dz. U. R. P. № 22, poz. 154) wpływami z zaciągniętej pożyczki o kwotę 100.000.000 złotych, przyczem do komisji specjalnej do spraw Państwowego Funduszu Gospodarczego winni być powołani przedstawiciele organizacyj gospodarczych.
Statut Państwowego Funduszu Gospodarczego będzie ustalony osobną ustawą. Projekt tej ustawy Rząd przedłoży Sejmowi do dni czternastu.

Art. 5.

Art. 10 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej w przedmiocie systemu monetarnego w tekście, ustalonym rozporządzeniem Ministra Skarbu z dnia 23 kwietnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 37, poz. 401), otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Obieg monet złotych jest nieograniczony, natomiast łączny obieg monet srebrnych, niklowych i bronzowych, oraz monet, wypuszczonych na mocy art. 14, nie może przenosić kwoty 12 złotych na każdego mieszkańca Rzeczypospolitej Polskiej
 ”
 .
Wzamian upoważnień, zawartych w ust. 1 § 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 kwietnia 1924 r. (Dz. U. R. P. № 34, poz. 351) oraz w art. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1925 roku (Dz. U. R. P. № 67, poz. 467), upoważnia się Ministra Skarbu do emisji biletów zdawkowych w odcinkach wartości nie wyżej 5 złotych wzamian monet srebrnych i w granicach dopuszczalnego ich obiegu, oprócz emisji biletów, wymienionych w art. 3.

Art. 6.

Upoważnia się Ministra Skarbu do udzielania pomocy tym instytucjom kredytowym, które w łączności z ogólnem położeniem finansowem mogą potrzebować nadzwyczajnej pomocy kredytowej.
Pomocy udziela Minister Skarbu do łącznej sumy 65.000.000 złotych za pośrednictwem Banku Gospodarstwa Krajowego, względnie przy użyciu funduszów, przekazanych na ten cel z operacyj kredytowych państwowych, lub przez zabezpieczenie przez Skarb Państwa spłaty zobowiązań tych instytucyj, a to pod warunkiem otrzymania odpowiedniego zabezpieczenia.

Art. 7.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Skarbu.

Art. 8.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.