Ustawaz dnia 28 października 1925 r.o zmianie niektórych przepisów ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

W ustępie 1-szym art. 1-go ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67 poz. 650) po słowie „robotnicy” dodaje się słowa „i pracownicy umysłowi”, zaś po słowie „robotników” dodaje się słowa „lub pracowników umysłowych”, a w ustępie 2-im po słowie „robotników” dodaje się słowa „i pracowników umysłowych”.
Po ustępie 1-szym tegoż artykułu dodaje się dwa nowe ustępy treści następującej:
„ 
Kategorje pracowników umysłowych, podlegających obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, określi rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej.
Pracownicy umysłowi, zarabiający powyżej 500 zł. miesięcznie, nie podlegają obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia
 ”
 .

Art. 2.

W art. 2 tej ustawy, w punkcie a) art. 6 oraz w artykułach 15 i 30 wszędzie po słowie „robotnik”, „robotnicy” i t. d. dodaje się w odpowiedniej liczbie i przypadku słowa „i pracownik umysłowy”, zaś w artykułach 4. 16 i 29 po słowie „robotnik i t. d. dodaje się z uwzględnieniem liczby i przypadku słowa „względnie pracownik umysłowy”.

Art. 3.

W ustępie 1-szym art. 7 tej ustawy po słowach: „najwyższą normą zarobku” wstawia się słowo „dziennego” i uzupełnia się ten ustęp zdaniem na-stępującem:
„ 
natomiast wkładki zakładów pracy, uiszczane w stosunku do pracowników umysłowych, wynoszą 2,5% każdorazowo wypłacanych im zarobków, przy-czem analogiczna najwyższa norma zarobku dziennego wynosi 8 zł.
 ”
 .
W ustępie 3-im tegoż artykułu po zdaniu 1-szem dodaje się nowe zdanie treści następującej:
„ 
w stosunku do wkładek pracowników umysłowych pracodawcy potrącają 2/5 tych wkładek, zaś 3/5 dopłacają z funduszów własnych
 ”
 .
W zdaniu 2-iem ustępu 3-go tegoż artykułu oraz w ustępie 4-ym tegoż artykułu dwukrotnie dodaje się po słowie „robotników” słowa: „i pracowników umysłowych”.

Art. 4.

Ustęp pierwszy art. 8 te) ustawy otrzymuje następujące brzmienie:
„ 
Dopłaty Skarbu Państwa do funduszu bezrobocia wynoszą 50% kwoty, należnej temu funduszowi tytułem wkładek, uiszczanych przez zakłady pracy w stosunku do robotników, podlegających obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia
 ”
 .

Art. 5.

Na końcu ust. 2-go art. 9-go tej ustawy dodaje się następujące słowa:
„ 
z tem jednak zastrzeżeniem, że Skarb Państwa nie bierze udziału w pokryciu tej części niedoboru, która powstała na skutek akcji zabezpieczeniowej pracowników umysłowych
 ”
 .
Ustęp 3-ci tegoż artykułu otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Jeżeli ogólne rezerwy funduszu bezrobocia osiągną 50% rocznych wkładek, uiszczanych przez zakłady pracy w stosunku zarówno do robotników, jak i pracowników umysłowych, natenczas Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu na wniosek zarządu głównego funduszu bezrobocia obowiązany jest obniżyć wkładki stosownie do rozmiaru bezrobocia, lub też podwyższyć zasiłki, przewidziane w art. 11 niniejszej ustawy, do wysokości, nie przekraczającej 60% każdorazowego zarobku zabezpieczonych, z tem wszakże, że podwyżki stopniowane będą według skali, przewidzianej w art. 11 niniejszej ustawy, z uwzględnieniem najwyższych norm zarobków, będących podstawą do obliczenia wkładek
 ”
 .

Art. 6.

Po ustępie 1-szym art. 10-go tej ustawy dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
Fundusze, powstałe z wkładek zakładów pracy, uiszczanych w stosunku do pracowników umysłowych, stanowią do czasu uregulowania w drodze ustawodawczej ubezpieczenia pracowników umysłowych na wypadek bezrobocia składową część funduszu bezrobocia. Dla funduszów tych, jak również dla sum, wydatkowanych na zasiłki dla bezrobotnych pracowników umysłowych i na związane z tem koszty administracyjne, winna być prowadzona osobna rachunkowość
 ”
 .

Art. 7.

W ustępie 1-szym art. 11 tej ustawy posłowie „robotników” dodaje się słowa „i pracowników umysłowych”.
Po ustępie 1-szym tegoż art. 11 dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
Celem otrzymania zarobku dziennego, stanowiącego podstawę do obliczenia wkładek i wypłaty zasiłków:

a)

dla robotników dzieli się ich faktyczny zarobek bez żadnych potrąceń za ostatni okres płatniczy przez liczbę dni, faktycznie przepracowanych w tym okresie; o ile otrzymany z podziału przeciętny zarobek będzie wyższy od 5 zł., wówczas, zgodnie z art. 7 ustawy niniejszej, przyjmuje się jako przeciętny zarobek, stanowiący podstawę do obliczenia wkładek i wypłaty zasiłków - 5 zł.,

b)

dla pracowników umysłowych dzieli się przez. 30 ich faktyczny zarobek miesięczny bez żadnych potrąceń i, o ile otrzymany z podziału przeciętny zarobek będzie wyższy od 8 zł., wówczas, zgodnie z art. 7 niniejszej ustawy, przyjmuje się za podstawę do obliczenia wkładek i wypłaty zasiłków zarobek dzienny 8 złotych
 ”
 .
W ustępie 2 art. 11 ustawy słowa „dla robotnika” zastępuje się słowami „dla bezrobotnego”.

Art. 8.

Po ustępie 1-szym art. 13-go tej ustawy dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
W tych jednakże wypadkach, gdy pracownik w razie rozwiązania stosunku najmu pracy bez wypowiedzenia otrzymał odszkodowanie, prawo do pobierania zasiłków na wypadek bezrobocia zaczyna się najwcześniej od dnia, następującego po ukończeniu' okresu, za który otrzymał odszkodowanie'
 ”
 .
W ustępie ostatnim tegoż artykułu słowa „tydzień ubiegły” zastępuje się słowami „7 dni ubiegłych”.

Art. 9.

W ustępie 2-gim art. 17 tej ustawy w punkcie e) liczbę „4” zastępuje się liczbą „5” oraz wstawia się punkt „g)”: „2 przedstawicieli pracowników umysłowych”.
W ustępie 3-cim tegoż artykułu posłowie: „robotników” dodaje się słowa „i pracowników umysłowych”.
W ustępie 4-ym tego artykułu na końcu dodaje się zdanie następujące:
„ 
w szczególności zaś winien powołać komisję do spraw zabezpieczenia pracowników umysłowych, mającą za zadanie opracowanie wszelkich wniosków na zarząd główny, dotyczących zabezpieczenia pracowników umysłowych. Komisja ta winna się składać z przewodniczącego zarządu głównego funduszu bezrobocia jako przewodniczącego, 2 przedstawicieli pracowników umysłowych, 1 przedstawiciela praco-. dawców, 1 przedstawiciela samorządu miejskiego i 1 przedstawiciela Rządu z pośród osób, wymienionych w punktach b) i c) niniejszego artykułu
 ”
 .

Art. 10.

W ustępie 2-im art. 19 tej ustawy pod lit. c) będzie:
„ 
1 przedstawiciel pracowników umysłowych
 ”
 ;
literę „c” zastępuje się literą „d”, a literę „d” zastępuje się literą „e”, zaś w ust. 3-im „i” przenosi się poza literę „d” i dodaje się literę „e”.

Art. 11.

W punkcie b) ustępu 1-go art. 32 tej ustawy po słowie „robotników” dodaje się słowa „względnie pracowników umysłowych”.
Po ustępie 1-szym dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
Przedstawiciel pracowników umysłowych wchodzi w skład kompletu orzekającego komisji odwoławczej zamiast przedstawiciela robotników w wypadkach rozpatrywania odwołań pracowników umysłowych
 ”
 .

Art. 12.

W ustępie 1-szym art. 34 tej ustawy po słowie „robotników” dodaje się słowa „i pracowników umysłowych”.
Na końcu tegoż artykułu dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
W razie uchylenia się państwowych lub samorządowych zakładów pracy od obowiązku zgłaszania pracowników, podlegających zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, od płacenia wkładek na rzecz funduszu bezrobocia, od wydawania pracownikom zaświadczeń o rozwiązaniu stosunku najmu pracy oraz od zawiadamiania o każdem wolnem lub nowo-obsadzonem miejscu przełożona władza państwowa, względnie samorządowa, pociąga kierowników tych zakładów do odpowiedzialności na mocy przepisów, normujących ich stosunek służbowy, lub rygorów, ustalonych w ich umowach pracy z odnośnemi zakładami
 ”
 .

Art. 13.

W art. 38 tej ustawy w ust. 1-szym po słowach „w ciągu roku” daje się przecinek, oraz wstawia się słowa „a w stosunku do pracowników umysłowych i reemigrantów w ciągu dwóch lat”.

Art. 14.

Po art. 38 tej ustawy dodaje się nowy artykuł treści następującej:
„ 

Art. 38-a.

Przepisy art. 3,5, 8, 42 i 43 nie mają zastosowania do pracowników umysłowych
 ”
 .

Art. 15.

W art. 41 tej ustawy dodaje się nowy ustęp treści następującej:
„ 
Jednakże na terenie województwa śląskiego postanowienia ustaw i rozporządzeń niemieckich w sprawie opieki nad bezrobotnymi mają zastosowanie względem tych robotników i pracowników umysłowych, którzy nie podlegają obowiązkowi zabezpieczenia na mocy niniejszej ustawy
 ”
 .

Art. 16.

Po art. 41 wstawia się jako art. 41-a: „Wszelkie wydatki, poniesione przez Skarb Państwa na akcję doraźnej pomocy dla pracowników umysłowych do dnia rozpoczęcia normalnych świadczeń na mocy niniejszej ustawy, będą traktowane jako pożyczki, udzielone funduszowi bezrobocia, o ile te wpłaty nie zostały przewidziane w budżecie na r. 1925”.

Art. 17.

Wykonanie niniejszej ustawy poleca się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej.

Art. 18.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie w miesiąc po jej ogłoszeniu, przeprowadzenie zaś zabezpieczenia pracowników umysłowych na wypadek bezrobocia na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej nastąpi w ciągu 4 miesięcy od dnia wejścia jej w życie.
W odniesieniu do pracowników umysłowych zarówno ustawa z dnia 18 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. № 67 poz. 650), jako też ustawa niniejsza tracą moc obowiązującą po upływie 2 lat od dnia ogłoszenia niniejszej ustawy, przyczem Rada Ministrów władna będzie w stosunku do pracowników umysłowych przedłużyć moc obowiązującą tych ustaw jeszcze na rok.