Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następujcej treści:
Art. 1.
Właściciele budynków mieszkalnych i stanowiących ich przynależność zabudowań gospodarczych,
wybudowanych na wydzierżawionych gruntach na obszarze okręgów sądów apelacyjnych w
Warszawie, Lublinie i Wilnie nie mogą być z gruntów, zajętych pod te budynki, eksmitowani,
chociażby odnośne umowy dzierżawne wygasły lub budynki zniszczeniu uległy.
Art. 2.
Właściwy sąd I instancji wstrzyma do dnia 1 kwietnia 1928 r. na wniosek strony Interesowanej
wykonanie wyroku, choćby wydanego przez sąd wyższy, jeżeli wyrok, dotyczący jednej
z osób, wymienionych w art. 1, orzeka eksmisję z dzierżawionego gruntu lub obowiązek
zniesienia zabudowań.
Art. 3.
Opłata dzierżawna w wypadkach ukończenia umowy dzierżawnej, przewidzianej w art. 1,
o ile nie jest już zapłacona, wynosi 1 zł. za każdego rubla, którego płacono z tegoż
tytułu według kontraktu, lub w braku kontraktu - według miejscowych norm dzierżawnych
z 1914 r. i będzie płatna do dnia 31 stycznia 1927 r. za czas do 1 kwietnia 1927 r.
i do dnia 31 stycznia 1928 r. za rok następny do dnia 1 kwietnia 1928 r.
Opłata dzierżawna może być uiszczona także za pośrednictwem poczty.
Art. 4.
W razie niezapłacenia oznaczonego w art. 3 czynszu z winy dzierżawcy mają zastosowanie
przepisy ogólnie obowiązujące.
Art. 5.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Sprawiedliwości.
Art. 6.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1926 r. i obowiązuje do dnia 1
kwietnia 1928 r.