Ustawaz dnia 23 marca 1929 r.o zmianie wymogów do wykonywania zawodu adwokackiego na obszarze sądów apelacyjnych w Krakowie, Lwowie oraz sądu okręgowego w Cieszynie

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści;

Art. 1.

Uchyla się wymóg uzyskania doktoratu dla wykonywania adwokatury, dopuszczenia do egzaminu adwokackiego (§ 1 lit. c, § 2 lit. b i § 3 ustawy z dnia 6 lipca 1868 r. o adwokaturze, Dz. U. P. austr. Nr 96) i uzyskania prawa do substytucji (§ 31 ust. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1895 r. o postępowaniu w cywilnych sprawach spornych, Dz. U. P. austr. Nr 113).

Art. 2.

Ustęp pierwszy § 6 ustawy z dnia 6 lipca 1868 r. o adwokaturze, zmieniony ustawą z dnia 19 lutego 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr 26, poz. 172) otrzymuje brzmienie następujące:
„ 
Zajmowanie urzędu sędziowskiego lub prokuratorskiego przy jednym z sądów na obszarze działania tej ustawy przez lat dwanaście zastępuje praktykę i egzamin adwokacki.
Sędzia lub prokurator (wiceprokurator, podprokurator) nie może w miejscowości, w której faktycznie wykonywał swój urząd, otworzyć kancelarji adwokackiej przed upływem trzech lat od czasu zaprzestania przezeń czynnego wykonywania swego urzędu
 ”
 .

Art. 3.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Sprawiedliwości

Art. 4.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.