Art. 1.
Osoby, nieumiejące lub niemogące pisać, korzystając z pożyczek z funduszów państwowych
lub z państwowych instytucyj kredytowych, mogą niezależnie od trybu, przewidzianego
w obowiązującem ustawodawstwie, wystawiać skrypty dłużne i pokwitowania, zastępując
podpis odciskami wielkich palców (kciuków) obu rąk, lub z braku ich dwoma odciskami
innych palców, wedle możności, różnych rąk. Odciski te winny być uwierzytelnione przez
wójta gminy lub przełożonego zarządu gminy (burmistrza lub prezydenta miasta). Stwierdzenie
tożsamości osoby, która odciski te uczyniła, jako też samego faktu uczynienia tych
odcisków; stwierdzenie, któremi palcami te odciski uczyniono, a wreszcie faktu odczytania
tej osobie wystawianego przez nią dokumentu dokonane będzie przez dwóch piśmiennych
świadków, którzy okoliczności te stwierdzą swemi podpisami.
Art. 2.
Formalności, przewidziane w art. 1, będą stosowane także do osób, nieumiejących lub
niemogących pisać, które udzielają poręczeń za pożyczki, określone w art. 1.
Art. 3.
Postanowienia art. 1 i 2 nie mają zastosowania do aktów, sporządzanych przez osoby
ślepe, głuche lub nieme, oraz do aktów, mających być podstawą czynności hipotecznych.
Art. 4.
Wysokość opłat, pobieranych przez zarządy gmin za czynności, przewidziane w art. 1
i 2, ustali rozporządzenie Rady Ministrów.
Art. 5.
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Spraw
Wewnętrznych.
Art. 6.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.