Art. 1.
Przeciwko zarządzeniom i orzeczeniom urzędów ziemskich, wydanym przed dniem 9 stycznia
1926 r. w odniesieniu do nieruchomości ziemskich, położonych w obrębie powiatu brasławskiego
oraz gminy duksztańskiej w powiecie święciańskim, na podstawie dekretów Naczelnego
Dowódcy Wojsk Litwy Środkowej i Prezesa Tymczasowej Komisji Rządzącej Nr. Nr. 39,
213, 214, 242, 257, 349, 399, 461, 469 i 471 (Dz. U. T. K. R. L. S. Nr 9 z dnia 16
grudnia 1920 r., Nr. 15(25) z dnia 23 kwietnia 1921 r., Nr. 17(27) z dnia 20 maja
1921 r., Nr. 20(30) z dnia 15 czerwca 1921 r., Nr. 31(41) z dnia 30 września 1921 r.,
Nr. 34(44) z dnia 19 listopada 1921 r., Nr. 2(52) z dnia 24 stycznia 1922 r., Nr.
5(55) z dnia 3 lutego 1922 r.) nie służy zarzut, że dekrety te nie obowiązywały na
obszarze wymienionego powiatu i gminy w dniu wydania tych zarządzeń i orzeczeń, jeżeli
do nieruchomości, przejętych na podstawie tych zarządzeń i orzeczeń, nabyły prawa
osoby trzecie, które bądź zakwalifikowano jako nabywców, bądź z innego tytułu oddano
im w posiadanie powyższe nieruchomości.
Art. 2.
Odwołanie od zarządzeń i orzeczeń, o których mowa w art. 1, służy stronom zainteresowanym
na zasadach ogólnych, ustanowionych w ustawach, któremi wymienione w art. 1 dekrety
zostały zastąpione.
Art. 3.
Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Reform Rolnych.
Art. 4.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.