Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:
Art. 1.
Obywatel polski, posiadający nazwisko hańbiące, ośmieszające lub nielicujące z godnością
człowieka, ma prawo zmienić to nazwisko według przepisów niniejszej ustawy.
Art. 2.
Zezwolenie na zmianę nazwiska udziela wojewódzka władza administracji ogólnej o udzielonem
zezwoleniu należy zawiadomić właściwy urząd stanu cywilnego celem dokonania wpisu
w odpowiednich aktach stanu cywilnego.
Art. 3.
Osoba, ubiegająca się o zmianę nazwiska, winna wskazać nazwisko, które pragnie przybrać.
Do podania należy dołączyć metrykę urodzenia i dowód obywatelstwa polskiego.
Art. 4.
Podanie o zmianę nazwiska oraz akt zezwolenia na zmianę nazwiska w myśl niniejszej
ustawy osób, których stan niezamożności jest niewątpliwie znany wojewódzkiej władzy
administracji ogólnej, wolne są od opłat stemplowych.
Art. 5.
Ogłoszenia o zamierzonej zmianie nazwiska oraz o udzielonem zezwoleniu na zmianę nazwiska
winny być umieszczone w „Monitorze Polskim”. Koszt powyższych ogłoszeń, o ile dotyczą
osób, których stan niezamożności jest niewątpliwie znany wojewódzkiej władzy administracji
ogólnej, pokrywa Skarb Państwa.
Art. 6.
W ciągu dni 30 od dnia ogłoszenia w „Monitorze Polskim” o zamierzonej zmianie nazwiska
wolno z ważnych powodów zgłosić sprzeciw do wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.
W razie zgłoszenia sprzeciwu przez osoby takiego samego nazwiska, które proszący przybrać
zamierza, zezwolenie nie może być udzielone.
Art. 7.
Wojewódzka władza administracji ogólnej odmówi zezwolenia na przybranie nazwiska historycznego,
popularnego lub rozpowszechnionego oraz w tych wypadkach, gdy zachodzi uzasadniona
obawa, że ubiegający się o zmianę nazwiska czyni to w zamiarze ułatwienia sobie przestępstw
lub ukrycia swojej tożsamości.
Art. 8.
Z chwilą doręczenia aktu zezwolenia na zmianę nazwiska, prawo do używania nowego nazwiska
uzyskuje proszący, jego żona i te dzieci, które w chwili wniesienia podania nie były
pełnoletnie; zaś dzieci pełnoletnie tylko w tym wypadku, jeśli do prośby o zmianę
nazwiska się przyłączyły.
Art. 9.
Postanowienia ustawy niniejszej nie uchylają mocy obowiązującej ustawy z dnia 24 października
1919 r. w przedmiocie zmiany nazwisk (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 478).
Art. 10.
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych.
Art. 11.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia i obowiązuje na całym obszarze
Rzeczypospolitej Polskiej w ciągu lat dziesięciu.