Ustawaz dnia 21 marca 1931 r.o zmianie niektórych przepisów ustawy z dnia 23 marca 1929 r. o opłatach od ogierów, nie posiadających świadectw uznania

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści

Art. 1.

Ustawa z dnia 23 marca 1929 r. o opłatach od ogierów, nie posiadających świadectw uznania (Dz. U. R. P. Nr 24, poz. 247), ulega następującym zmianom:

1)

Art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„ 
Opłata winna być uiszczona najpóźniej do dnia 1 kwietnia każdego roku do zarządu właściwej gminy (art. 5).
W r. 1931 opłata winna być uiszczoną do dnia 1 września
 ”
 .

2)

Art. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 
Od opłaty wolne są:

a)

ogiery, stanowiące własność Państwa;

b)

ogiery, które nie ukończyły trzech lat, licząc od dnia 1 stycznia roku urodzenia konia;

c)

ogiery, które przed dniem 1 stycznia 1931 r. ukończyły 15 lat;

d)

ogiery, które wskutek wad organicznych (np. przepukliny mosznowej, wnętrostwa i t. p.) nie mogą być poddane kastracji z uwagi na niebezpieczeństwo utraty życia;

e)

ogiery, używane do celów naukowych i leczniczych w zakładach i instytucjach naukowych, oraz

f)

ogiery, znajdujące się w kopalniach.
Okoliczności, wymienione w punktach c) i d), muszą być stwierdzone na podstawie świadectwa, wydanego przez powiatowego lekarza weterynaryjnego.
Od opłaty wolne są również ogiery, biorące udział w wyścigach, konkursach i innych próbach koni, z wyjątkiem wystaw i pokazów, pod warunkiem, że ich posiadacze mają poświadczenie, stwierdzające uczestnictwo ogierów w tych próbach.
Poświadczenia te wydawać będzie Ministerstwo Rolnictwa.
 ”

3)

Art. 5 otrzymuje brzmienie:
„ 
Posiadacze ogierów, podlegających opłacie, winni ogiery te zgłaszać każdego roku, najpóźniej do dnia 1 lutego w zarządzie gminy właściwej dla miejsca, w którem ogier stale się znajduje.
W r. 1931 zgłoszenie to winno nastąpić do dnia 1 lipca.
 ”

Art. 2.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Rolnictwa.

Art. 3.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje na całym obszarze Państwa.