(1)
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1932 r.; równocześnie tracą moc
obowiązującą przepisy w przedmiotach, unormowanych ustawą niniejsza, a w szczególności
rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o Funduszu Obrotowym
Reformy Rolnej (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 175), art. 4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej
z dnia 30 kwietnia 1927 r. w sprawie wynagrodzenia za nieruchomości ziemskie, przejęte
na własność Państwa w niektórych powiatach Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P.
Nr 42, poz. 374), ustawa z dnia 22 lipca 1925 r. o państwowym funduszu kredytu na
meljoracje rolne (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 609), art. 14 ustawy z dnia 31 lipca 1923 r.
o scalaniu gruntów (Dz. U. R. P. z 1927 r. Nr 92, poz. 833), cz. 2 art. 68 ustawy
z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr 1,
poz. 1), sprzeczne z ustawą niniejszą postanowienia artykułów 73 i 74 oraz art. 72
i 75 tejże ustawy.
(2)
Zdanie pierwsze ustępu drugiego (2) art. 62 ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu
reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr 1, poz. 1) otrzymuje brzmienie następujące:
„Instytucje, do parcelacji upoważnione, winny uiścić opłatę za nadzór nad parcelacją
nie później niż w 14 dni po wymierzeniu przez Urząd Ziemski tej opłaty w sumie, nie
przekraczającej 2% ceny sprzedażnej parcelowanego majątku.
(3)
Do czasu wydania rozporządzeń wykonawczych na podstawie upoważnienia, zawartego w
części 2 art. 25 ustawy niniejszej, zachowują moc dotychczas obowiązujące rozporządzenia
w przedmiotach, objętych tern upoważnieniem.