Ustawaz dnia 14 marca 1932 r.uzupełniająca przepisy o nadaniu ziemi żołnierzom Wojska Polskiego

Minister Rolnictwa w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych przekaże Ministrowi Reform Rolnych w celu nadania żołnierzom Wojska Polskiego:

Upoważnia się Ministra Reform Rolnych do przeznaczenia na cele osadnictwa wojskowego nieruchomości, nabywanych przez Skarb Państwa w trybie ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr 1, poz. 1), o ile co do tych nieruchomości było przed ich nabyciem wydane orzeczenie o przejęciu na własność Państwa na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 4, poz. 17), jednak orzeczenie to nie uzyskało mocy prawnej. Nieruchomości te będą przeznaczone na cele osadnictwa wojskowego o tyle tylko, o ile zostały oddane w posiadanie osadników przed ich nabyciem na podstawie ustawy z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej.

Działki z gruntów, określonych w cz, 1 i 2, nadawane będą bezpłatnie w trybie ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o nadaniu ziemi żołnierzom Wojska Polskiego (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 4, poz. 18) oraz rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. o uregulowaniu niektórych spraw z zakresu osadnictwa wojskowego (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 628) z uwzględnieniem zmian, wynikających z ustawy niniejszej.

Żołnierze, którzy przed wejściem w życie ustawy niniejszej zarejestrowani zostali jako kandydaci do nadziała ziemi i posiadają wymagane do nadziału uprawnienia, a nabyli działki ziemi państwowej w trybie ustaw z dnia 15 lipca 1920 r. lub z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr 70, poz. 462 i z 1926 r. Nr 1, poz. 1), mogą być na swą prośbę zwolnieni od nie spłaconej w chwili wejścia w życie ustawy niniejszej reszty ceny kupna za nabyte działki. O powyższem okręgowy urząd ziemski wyda nabywcom zaświadczenia, które będą podstawą do wykreślenia odnośnych wpisów w dziale IV wykazu hipotecznego.

Żołnierze, którzy odpowiadają warunkom, wskazanym w zdaniu 1-em cz. 1 niniejszego artykułu, a którzy zakwalifikowani zostali na nabycie działek z parcelacji państwowej i działki te posiadają na podstawie umów dzierżawnych, zawartych ze Skarbem Państwa, mogą na swą prośbę otrzymać działki te na własność przy równoczesnem zwolnieniu od nie spłaconej w chwili wejścia w życie ustawy niniejszej tenuty dzierżawnej. Żołnierzom tym będą wydane akty nadawcze według ustaw, wymienionych w cz. 3 art. 1.

Postanowienia cz. 1 i 2 mają analogiczne zastosowanie do rodzin po żołnierzach poległych. Za rodzinę uważa się żonę, zstępnych i wstępnych.

Uprawnienia, nadane żołnierzom postanowieniem art. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. o uregulowaniu niektórych spraw z zakresu osadnictwa wojskowego, służą na obszarze mocy obowiązującej tego przepisu również rodzinom (żonie, zstępnym i wstępnym) po żołnierzach poległych.

Osadnicy wojskowi na działkach, które uznane zostaną przez urzędy ziemskie za nie nadające się do użytkowania rolnego, mogą być na swą prośbę przeniesieni na inne działki z gruntów państwowych.

W razie przeniesienia osadnika w myśl cz. 1 dotychczas posiadana przez niego działka przekazana będzie pod zarząd Ministra Rolnictwa.

Na koszty przeniesienia w myśl cz. 1 mogą być przyznawane osadnikom bezzwrotne zasiłki z funduszu zapomóg i kredytu ulgowego w granicach do pięciuset złotych na jedno gospodarstwo.

W uzasadnionych wypadkach Ministrowi Reform Rolnych przysługuje prawo całkowitego lub częściowego skreślenia zadłużenia z funduszów państwowych, udzielonego na działki, uznane za nie nadające się do użytkowania. Wszelkie pozostałe obciążenia będą przeniesione z działek, dotychczas posiadanych, na działki nowonadane.

Budynki, drzewostany i t. p., stanowiące przynależność działki, nadanej bezpłatnie, uważa się za nadane bezpłatnie wraz z działką, z wyjątkiem jednak zabudowań, wzniesionych z kredytów państwowych na pomoc na odbudowę.

Urzędy ziemskie umorzą zobowiązania osadników wojskowych z tytułu dokonanych przed wejściem w życie ustawy niniejszej rozrachunków za budynki, drzewostany i t. p., określone w cz. 1, jak również zwrócą sumy, wpłacone już na poczet tych rozrachunków.

Art. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 4, poz. 18) ma zastosowanie przy wykonywaniu niniejszej ustawy, a terminy, w nim oznaczone, liczone będą od daty protokólarnego wprowadzenia osadnika w posiadanie działki.

Zdanie pierwsze art. 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 4, poz. 18) w brzmieniu, ustalonem art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 628) otrzymuje brzmienie następujące: „Gospodarstwa, utworzone w trybie ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. z 1921 r. Nr 4, poz. 18), rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 628) oraz ustawy niniejszej, nie mogą być przed upływem 25 lat od daty protokólarnego wprowadzenia osadnika w posiadanie działki dzielone, sprzedawane, wydzierżawiane ani obciążane (za wyjątkiem obciążeń na rzecz Skarbu Państwa lub państwowych instytucyj kredytowych) bez zezwolenia urzędów ziemskich.”

Rygory z art. 6 i 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1920 r. o nadaniu ziemi żołnierzom Wojska Polskiego odnoszą się tak do pierwotnych nabywców, jak i do ich następców prawnych.