Art. 1.

(1)

Odsetki, pobierane od wierzytelności, istniejących w dniu 1 stycznia 1933 r., a zabezpieczających listy zastawne i obligacje towarzystw kredytowych ziemskich i miejskich, banków hipotecznych i komunalnych, Wileńskiego Banku Ziemskiego oraz banków państwowych, obniża się z mocy samego prawa według zasad, wskazanych w art. 2 niniejszej ustawy:

a)

o ile są płatne zgóry, poczynając od rat, przypadających do zapłaty po dniu 30 listopada 1932 r.;

b)

o ile są płatne zdołu, poczynając od rat, płatnych po dniu 3 stycznia 1933 r.;

c)

o ile są płatne na warunkach odmiennych niż określone pod a) i b), poczynając od rat, przypadających do zapłaty po 30 listopada 1932 r.

(2)

Postanowienia ust. 1 nie dotyczą wierzytelności, na podstawie których wypuszczono listy zastawne i obligacje:

1)

oprocentowane na 5% i niżej;

2)

emitowane w drodze emisji publicznej na rynkach zagranicznych, a notowane na giełdach zagranicznych.

Art. 2.

Odsetki, pobierane od wierzytelności, wskazanych w ust. 1 art. 1, obniża się jak następuje:

1)

od wierzytelności, na podstawie których wypuszczono listy zastawne i obligacje towarzystw kredytowych ziemskich i Wileńskiego Banku Ziemskiego,- do 4¹/₂ %;

2)

od wierzytelności, na podstawie których wypuszczono listy zastawne i obligacje towarzystw kredytowych miejskich, banków hipotecznych i komunalnych, - do 5%;

3)

od wierzytelności, na podstawie których wypuszczono listy zastawne i obligacje banków państwowych, - nie wyżej 5¹/₂ %;szczegółowe postanowienia, dotyczące tego obniżenia, wyda Minister Skarbu w drodze rozporządzenia.

Art. 3.

(1)

Minister Skarbu w terminie do dnia 1 kwietnia 1933 r. wyda rozporządzenia, dotyczące wymienionych w art. 1 wierzytelności, które:

a)

przedłużą okresy umorzenia tych wierzytelności;

b)

ustalą nowe plany amortyzacyjne;

c)

skonwertują wierzytelności, płatne w całości jednorazowo, na wierzytelności spłacalne w trybie stopniowej amortyzacji długoterminowej.

(2)

Powyższe nowoustanowione okresy umorzenia nie mogą być dłuższe niż lat 56 od daty konwersji i mogą zawierać - o ile szczególne przepisy nie przewidują dłuższych okresów - 3-letni okres, w ciągu którego spłata kapitału będzie wstrzymana.

Art. 4.

Listy zastawne i obligacje, wypuszczone na podstawie wierzytelności, objętych ust. 1 Art. 1 - z wyjątkiem listów zastawnych i obligacyj, za które udzielił poręki Skarb Państwa - ulegają konwersji na listy zastawne i obligacje oprocentowane i umarzalne na zasadach, odpowiadających oprocentowaniu i okresom umorzenia tych wierzytelności.

(2)

Postanowienia niniejszego artykułu dotyczą również listów zastawnych i obligacyj, płatnych w całości jednorazowo.

Art. 5.

Postanowienia art. 4 niniejszej ustawy nie dotyczą listów zastawnych i obligacyj;

1)

banków państwowych;

2)

za które udzielił poręki Skarb Państwa;

3)

oprocentowanych na 5% i niżej;

4)

wypuszczonych w drodze emisji publicznej na rynkach zagranicznych, a notowanych na giełdach zagranicznych.

Art. 6.

Upoważnia się Ministra Skarbu do obniżania oprocentowania i przedłużania okresów umorzenia listów zastawnych, obligacyj i innych zapisów długu, stanowiących własność instytucyj prawa publicznego, instytucyj państwowych i Skarbu Państwa, nie wyłączając funduszu, określonego w cz. IV pkt. 1 lit. f) załącznika do rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 października 1927 r. o planie stabilizacyjnym i zaciągnięciu pożyczki zagranicznej (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 789).

Art. 7.

Do budżetu corocznie wprowadzane będą sumy potrzebne na uzupełnienie różnicy między oprocentowaniem i umorzeniem listów zastawnych i obligacyj, wypuszczonych przez banki państwowe, a obniżonem oprocentowaniem i ratami amortyzacyjnemi wynjkającemi z przedłużonych okresów umorzenia wierzytelności, na podstawie których wypuszczono te listy zastawne i obligacje.

Art. 8.

Oprocentowanie obligacyj, opartych na opłatach administracyjnych towarzystw kredytowych ziemskich, z mocy samego prawa obniża się do 4¹/₂%, a ich okres umorzenia przedłuża się na 56 lat, z trzyletnim okresem, nie zawierającym spłaty kapitału, poczynając od 1 stycznia 1933 r.

Art. 9.

Postanowienia niniejszej ustawy nie naruszają praw instytucyj, wymienionych w ust. 1 art. 1, do pobierania opłat administracyjnych według obowiązujących przepisów.

Art. 10.

Obniżenie oprocentowania listów zastawnych i obligacyj, wymienionych w niniejszej ustawie, następuje, poczynając od kuponów, płatnych po dniu 3 stycznia 1933 r.

Art. 11.

Wydane przed wejściem w życie niniejszej ustawy promesy przez instytucje, wymienione w ust. 1 art. 1, na pożyczki w listach zastawnych i obligacjach, niezgodne z postanowieniami niniejszej ustawy, tracą moc obowiązującą.

Art. 12.

(1)

Hipoteki lub długi gruntowe, odpowiadające różnicy, powstałej z obniżenia odsetek na mocy niniejszej ustawy, wygasają.

(2)

Upoważnia się Ministra Skarbu do wydania w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości rozporządzenia o ujawnianiu i przeprowadzaniu w księgach hipotecznych, objętych niniejszą ustawą, konwersyj wierzytelności oraz konwersyj listów zastawnych i obligacyj.

Art. 13.

Wszelkie pisma, wnioski i wpisy hipoteczne, dotyczące wykonania konwersji, objętej niniejszą ustawą, są wolne od opłat stemplowych i hipotecznych; na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie pisarze hipoteczni mają prawo pobierać za wniosek o dokonanie konwersji i wniesienie odpowiednich treści do wykazu hipotecznego oraz wydanie instytucji wierzycielskiej świadectwa o dokonanych wpisach o konwersji jedynie opłatę stałą w wysokości 10 zł.

Art. 14.

(1)

Koszty konwersji wierzytelności, objętych niniejszą ustawą, ponosi dłużnik.

(2)

Zasady obliczania kosztów konwersji i opłat na rzecz instytucyj wierzycielskich za czynności tych instytucyj, związane z konwersją, ustali Minister Skarbu.

Art. 15.

Wierzytelności i wypuszczone na ich podstawie listy zastawne, wyrażone w zbożu, ulegają konwersji na odpowiednie zobowiązania, wyrażone w złotych. Minister Skarbu określi miarę przerachowania zboża na złote według przeciętnych cen żyta, notowanych na giełdzie zbożowej w Poznaniu w miesiącach październiku i listopadzie 1932 r.

Art. 16.

(1)

Towarzystwa kredytowe ziemskie i Wileński Bank Ziemski mogą przeprowadzić zapisanie na swą rzecz na nieruchomościach obciążonych wierzytelności dodatkowych w 4¹/₂% -owych listach zastawnych lub w gotowiźnie w wysokości, nie przekraczającej 5% sumy nominalnej wierzytelności konwertowanych z tern, że ta wierzytelność dodatkowa, zabezpieczona na danej nieruchomości, o ile będzie wyrażona w listach zastawnych, będzie miała równe pierwszeństwo z poprzedniemi wierzytelnościami tej instytucji, a jeżeli będzie wyrażona w gotowiźnie - będzie miała pierwszeństwo po wierzytelnościach tej instytucji, lecz przed innemi wierzytelnościami hipotecznemi. Wpisy takich wierzytelności dodatkowych mogą być dokonane bez zgody niższych wierzycieli, a w razie uchwały ogólnego zebrania instytucji, powziętej zwykłą większością głosów, także bez zgody poszczególnych dłużników na mocy jednostronnego wniosku instytucji.

(2)

Minister Skarbu może wstrzymać wykonanie postanowień art. 3 w odniesieniu do towarzystw kredytowych ziemskich i Wileńskiego Banku Ziemskiego, które nie skorzystają z uprawnień, określonych w ust. 1 niniejszego artykułu, wterminie do dnia 15 lutego 1933 r.

(3)

Sumy, ujawnione w bilansach towarzystw kredytowych ziemskich i Wileńskiego Banku Ziemskiego na skutek wykonania niniejszego artykułu, są wolne od podatku dochodowego.

Art. 17.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Art. 18.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Ustawaz dnia 20 grudnia 1932 r.o obniżeniu oprocentowania i przedłużenia okresów umorzenia wierzytelności długoterminowych, zabezpieczających listy zastawne i obligacje, oraz wydanych na podstawie tych wierzytelności listów zastawnych i obligacyj

Treść