Ustawaz dnia 14 marca 1933 r.o likwidacji mienia byłych rosyjskich kas emerytalnych i przezorności

Znajdujące się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej mienie kas emerytalnych, przezorności, zapomogowo-oszczędnościowych i innych kas pracowników byłych rosyjskich instytucyj rządowych podlega likwidacji.

Mienie każdej kasy podlega odrębnej likwidacji.

W skład Komisji wchodzi przewodniczący, mianowany przez Ministra Skarbu, tudzież trzech członków stałych lub ich zastępców z ramienia: Ministra Skarbu, Ministra Spraw Wewnętrznych oraz Ministra Opieki Społecznej. Ponadto w pracach Komisji bierze udział z głosem doradczym przedstawiciel Prokuratorji Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, tudzież w razie uznania przewodniczącego delegaci ministrów, interesowanych w likwidacji danej kasy, lub ich zastępcy z głosem decydującym.

Sprawami Komisji kieruje przewodniczący.

Członek Komisji z ramienia Ministra Skarbu sprawuje funkcję zastępcy przewodniczącego.

Przewodniczący, członkowie Komisji, delegaci oraz ich zastępcy otrzymywać będą za swą pracę wynagrodzenie, którego wysokość określi Minister Skarbu.

Komisja w swych pracach kieruje się regulaminem, wydanym w drodze rozporządzenia Ministra Skarbu.

Poszczególne kasy, wymienione w art. 1, reprezentuje przed sądami, nie wyłączając wydziałów hipotecznych, Prokuratorja Generalna.

Komisja ustala aktywa i pasywa każdej kasy oddzielnie i realizuje aktywa.

Postanowienia art. 9 ust. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o likwidacji mienia byłych rosyjskich osób prawnych (Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 377) nie mają zastosowania do roszczeń, zgłoszonych w przeciągu trzech miesięcy od czasu wejścia w życie niniejszej ustawy przez Komisję Likwidacyjną, do mienia rosyjskich osób prawnych, będących w stanie likwidacji; postanowienie powyższe nie może uszczuplać praw innych wierzycieli danej osoby prawnej, nabytych przez nich przez zgłoszenie swych roszczeń w terminie i trybie, przewidzianym w art. 9 powołanego rozporządzenia.

W razie ujawnienia mienia jednej z wymienionych w art. 1 kas Komisja poweźmie uchwałę o przystąpieniu do likwidacji mienia tej kasy. Uchwała taka podlega ogłoszeniu w Monitorze Polskim.

W ciągu trzech miesięcy od daty Monitora Polskiego, zawierającego ogłoszenie o przystąpieniu do likwidacji mienia danej kasy, osobom interesowanym służy prawo zgłoszenia do Komisji swych roszczeń.

Osoby, które zgłosiły swe roszczenia do b. Głównego Urzędu Likwidacyjnego w trybie rozporządzenia Rady Ministrów, ogłoszonego w Monitorze Polskim z dni 1 i 2 lipca 1920 r. Nr. Nr. 145 i 146, lub do Ministerstwa Skarbu w trybie rozporządzeń Ministra Skarbu z dnia 16 marca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 217), względnie z dnia 9 września 1929 r. (Monitor Polski Nr. 275, poz. 637), nie są obowiązane do ponownego ich zgłoszenia.

Osoby interesowane winny udowodnić swą przynależność państwową, zasadność i wysokość swych roszczeń. Jeżeli zgłoszone roszczenie nastręcza wątpliwości, Komisja zawiadomi o tern osobę zainteresowaną, wyznaczając jej termin do uzupełnienia dowodów. Termin ten nie może być krótszy, niż dni 30 od daty doręczenia zawiadomienia.

Niezłożenie w powyższym terminie żądanych dowodów może powodować oddalenie roszczenia.

W wyjątkowych wypadkach Komisja może wyznaczony termin przedłużyć.

Sumy, uzyskane z realizacji aktywów poszczególnej kasy, po pokryciu z nich kosztów likwidacji tejże kasy, zostaną użyte na zaspokojenie roszczeń (art. 8) uczestników danej kasy, posiadających obywatelstwo polskie lub obce (ust. 2), w stosunku zgłoszonego przez każdego uczestnika i przyjętego przez Komisję roszczenia do ogólnej sumy, podlegającej podziałowi z tytułu tego samego rodzaju roszczeń. Do kosztów likwidacji włącza się wynagrodzenie osób, wymienionych w ust. 4 art. 3.

Obywatele obcy korzystają z tych samych praw co obywatele polscy, pod warunkiem wzajemności.

Zaspokojeniu z wymienionych w art. 7 sum podlegają roszczenia:

Skarb Państwa przejmuje należności z tytułu nie wypłaconych wkładów emerytalnych, złożonych w powyższych kasach, które to należności przysługują osobom, mającym prawo do zaopatrzenia emerytalnego z funduszów Skarbu Państwa, tudzież osobom, pobierającym takież zaopatrzenie.

Przy ustalaniu aktywów i pasywów mienia likwidowanych kas będą stosowane obowiązujące przepisy o przerachowaniu, a w szczególności rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 maja 1924 r. o przerachowaniu zobowiązań prywatno-prawnych (Dz. U. R. P. z 1925 r. Nr. 30, poz. 213).

Przepisy poprzedniego ustępu nie mają zastosowania do roszczeń, wymienionych w art. 8 ust. 1 pkt. b). Minister Skarbu określi zasady obliczenia i przerachowania tych roszczeń, o ile nie określają ich warunki polisowe.

Komisja orzeka o przyjęciu lub odrzuceniu roszczeń oraz określa współczynnik ich zaspokojenia (art. 7). Przyjęte roszczenia zostaną zaspokojone bez doliczania odsetek.

Orzeczenie, określające współczynnik, będzie ogłoszone w Monitorze Polskim. Ogłoszenie to zastępuje doręczenie orzeczenia.

Osobie, której roszczenie zostało odrzucone przez Komisję w całości lub części, służy prawo wytoczenia w sądzie okręgowym w Warszawie powództwa przeciwko likwidowanej kasie w terminie dwumiesięcznym od daty doręczenia orzeczenia.

Niezachowanie terminu wniesienia powództwa powoduje wygaśnięcie roszczenia, odrzuconego przez Komisję.