Ustawaz dnia 28 marca 1933 r.o wstrzymaniu eksmisji dzierżawców gruntów, zajętych pod budynki i położonych w obrębie wsi i osad na obszarze okręgów sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

Właściciele budynków mieszkalnych i stanowiących ich przynależność zabudowań gospodarczych, wybudowanych przed 1 kwietnia 1930 r. na dzierżawionych gruntach, nie mogą być z gruntów, zajętych pod te budynki, eksmitowani, chociażby odnośne umowy dzierżawne wygasły lub budynki uległy zniszczeniu wskutek działań wojennych, pożaru lub innych klęsk żywiołowych.

Art. 2.

Właściwy sąd 1 instancji wstrzyma do dnia 1 kwietnia 1938 r. na wniosek strony interesowanej wykonanie wyroku, choćby wydanego przez sąd wyższy, jeżeli wyrok, dotyczący jednej z osób, wymienionych w art. 1, orzeka eksmisję z dzierżawionego gruntu lub obowiązek zniesienia zabudowań.

Art. 3.

(1)

Opłata dzierżawna w wypadkach ukończenia umowy dzierżawnej, przewidzianej w art. 1, o ile nie jest już zapłacona, wynosi 1 złoty od każdego rubla, którego płacono z tegoż tytułu według kontraktu lub w braku kontraktu według miejscowych norm dzierżawnych z 1914 r., i będzie płatna do dnia 31 stycznia każdego roku za okres roczny, rozpoczynający się od dnia 1 kwietnia roku poprzedniego.

(2)

Opłata dzierżawna może być uiszczona także za pośrednictwem poczty.

Art. 4.

W razie niezapłacenia oznaczonego w art. 3 czynszu z winy dzierżawcy mają zastosowanie przepisy ogólnie obowiązujące.

Art. 5.

Ustawa niniejsza stosuje się do gruntów, położonych na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie poza obrębem miast i miasteczek w granicach administracyjnych, istniejących w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej.

Art. 6.

Ustawa niniejsza nie dotyczy gruntów, chronionych ustawą z dnia 31 lipca 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 75, poz. 741) w przedmiocie ochrony dzierżawców rolnych wraz z późniejszemi zmianami.

Art. 7.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Art. 8.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1933 r. i obowiązuje do dnia 1 kwietnia 1938 r.