(1)
Umarza się pożyczki, udzielone w wysokości, nie przewyższającej zł 1.000, na podstawie
ustawy z dnia 6 maja 1924 r. o pomocy państwowej na odbudowę budynków, zniszczonych
lub uszkodzonych wskutek działań wojennych (Dz.. U. R. P. Nr. 49, poz. 492). Umorzenie
dotyczy także pożyczek, udzielonych w naturze, których wysokość po przerachowaniu
na gotówkę nie przewyższa zł 1.000.
(2)
Sumy, spłacone przez dłużnika na poczet pożyczki, nie podlegają zwrotowi.
(3)
Wyłączone od umorzenia są pożyczki w przypadkach, gdy dłużnik użył pożyczkę na inny
cel, niezgodny z jej przeznaczeniem. Stwierdzenie celowego użycia pożyczki należy
do starosty i może być dokonane na podstawie zaświadczenia urzędu gminnego.