Ustawaz dnia 28 marca 1933 r.o zmianie ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. w sprawie uwłaszczenia b. czynszowników, b. wolnych ludzi i długoletnich dzierżawców w województwach: nowogródzkiem, poleskiem, wołyńskiem, wileńskiem oraz w powiatach: grodzieńskim, wołkowyskim, bielskim, białostockim i sokólskim województwa białostockiego

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

W ustawie z dnia 20 czerwca 1924 r. W sprawie uwłaszczenia b. czynszowńików, b. wolnych ludzi i długoletnich dzierżawców w województwach: nowogródzkiem, poleskiem, wołyńskiem, wileńskiem oraz w powiatach: grodzieńskim, wołkowyskim, bielskim, białostockim i sokólskim województwa białostockiego (Dz. U. R. P. z 1929 r. Nr. 24, poz. 254) wprowadza się zmiany następujące:

1)

w art. 4 ust. c) po wyrazach: „dzierżawcy, którzy” dodać: „sami, lub których spadkodawcy”;

2)

art. 14 otrzymuje brzmienie następujące: „Art. 14. Jeżeli użytkownik, mający prawo na mocy ustawy niniejszej nabyć grunt na własność, nie jest w możności wypłacić ceny nabycia jednorazowo, komisja uwłaszczeniowa:

a)

wystąpi z wnioskiem o przyznanie nabywcy kredytu na nabycie gruntu zgodnie z art. 19 i 20 ustawy z dnia 9 marca 1932 r. o Funduszu Obrotowym Reformy Rolnej (Dz. U. R. P. Nr. 26, poz. 236);

b)

w razie nieuzyskania kredytu, przewidzianego w pkt. a), lub uzyskania tego kredytu w wysokości niedostatecznej, komisja uwłaszczeniowa może rozłożyć cenę nabycia w całości lub w części na spłaty przy oprocentowaniu 4 1/2% rocznie i przy zabezpieczeniu w drodze zastawu lub na hipotece gruntów nabytych, przyczem okres spłaty nie może przekraczać lat 10 dla nabywców, określonych w pkt. a), b) i c) ust 1 art. 12 ustawy, oraz lat 15 dla nabywców, określonych w pkt. d) ust, 2 tegoż artykułu.
Jeżeli uprawnionym do otrzymania ceny nabycia jest Skarb Państwa, postanowienia punktu a) ustępu pierwszego nie mają zastosowania.”;

3)

art. 17 otrzymuje następujące brzmienie: „Art. 17. Prawomocne orzeczenie komisji uwłaszczeniowej lub orzeczenie okręgowej komisji ziemskiej o nabyciu gruntu przez użytkownika po wypłaceniu lub złożeniu do depozytu ceny nabycia w całości lub pierwszej jej raty (art. 14 ust. 1 pkt b), albo też po uzyskaniu pożyczki (art. 14 ust. 1 pkt. a) i przekazaniu tej pożyczki w odpowiedniej sumie na spłatę ceny nabycia, stanowi tytuł prawny nabycia i podlega na wniosek użytkownika ujawnieniu w księgach hipotecznych wraz z wszystkiemi prawami rzeczowemi, ustalonemi w orzeczeniu, wydanem na podstawie art. 13. Równocześnie ulega wpisaniu do księgi hipotecznej nabytej działki hipoteka na zabezpieczenie reszty ceny nabycia (art. 14 ust. 1 pkt. b). Orzeczenie komisji uwłaszczeniowej (art. 11) lub okręgowej komisji ziemskiej (art. 15) o nabyciu gruntu przez użytkownika podlega opłacie stemplowej (art. 52 pkt. 6 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 41, poz. 413) w wysokości 1%. Sądowe opłaty w postępowaniu hipotecznem oraz stawki wynagrodzenia pisarzy hipotecznych za czynności, wynikające z ustawy niniejszej, ulegają obniżeniu o 50%.”;

4)

w art. 18 w ust. 1 po wyrazach: „Cena nabycia” wstawia się wyrazy: „poszczególne jej raty lub pożyczka, uzyskana w myśl punktu a) ustępu pierwszego art. 14”, w tymże artykule wyraz „jest” zastępuje się wyrazem „jego” oraz dotychczasowy ustęp drugi pozostaje jako ustęp trzeci, natomiast dodaje się nowy ustęp drugi w brzmieniu następującem: „Przepis ustępu pierwszego nie stosuje się, jeżeli uprawnionym do otrzymania ceny nabycia jest Skarb Państwa. W tym przypadku Skarb Państwa przyjmuje wszelkie ciężary i wierzytelności, mieszczące się w cenie nabycia, grunt zaś nabyty wolny jest od dotychczasowych obciążeń hipotecznych i rzeczowych”.

Art. 2.

(1)

Na wniosek osób, które na podstawie wykonalnych orzeczeń, zapadłych przed wejściem w życie ustawy niniejszej, obowiązane są do spłaty ceny nabycia za uwłaszczone grunty, komisje uwłaszczeniowe mogą wydać orzeczenia, zmieniające warunki spłaty w myśl zasad punktu b) ustępu pierwszego art. 14 ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. w brzmieniu, ustalonem w art. 1 ustawy niniejszej.

(2)

Egzekucja przeciwko nabywcom gruntów uwłaszczonych, wszczęta na podstawie tytułów egzekucyjnych, uzyskanych w wyniku postępowania sądowego, wytoczonego z powodu nie wpłacenia w terminie ceny nabycia, podlega zawieszeniu w razie przedstawienia zaświadczenia przewodniczącego komisji uwłaszczeniowej, stwierdzającego, że osoby uprawnione wystąpiły z wnioskiem o wydanie orzeczenia na podstawie ustępu pierwszego artykułu niniejszego. Postępowanie egzekucyjne może być podjęte, jeżeli orzeczenie, załatwiające wniosek ten odmownie, stanie się wykonalne; jeżeli orzeczenie, załatwiające wniosek przychylnie, stanie się wykonalne, tytuł wykonawczy, uzyskany przed zgłoszeniem wniosku, traci moc.

(3)

W toku postępowania sądowego, wytoczonego przeciwko nabywcy z powodu niewpłacenia w terminie ceny nabycia, orzeczenie komisji uwłaszczeniowej, przewidziane w ustępie pierwszym, nie może być wydane; jeżeli jednak zachodzą warunki ustępu pierwszego, sąd na wniosek pozwanego mocen jest zastosować postanowienia punktu b) ustępu pierwszego art. 14 ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. w brzmieniu, ustalonem ustawą niniejszą. W razie złożenia takiego wniosku przez pozwanego sąd z urzędu zawiadomi o tem właściwą komisją uwłaszczeniową; po otrzymaniu tego zawiadomienia komisja uwłaszczeniowa odmówi wszczęcia postępowania, wszczęte zaś przed otrzymaniem zawiadomienia sądu postępowanie umorzy.

Art. 3.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości.

Art. 4.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.