(1)
Jeżeli w skład przejętej nieruchomości wchodzą grunty i zabudowania, co do których
w terminie i trybie, określonych w art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1924 r. w sprawie
uwłaszczenia b. czynszowników, b. wolnych ludzi i długoletnich dzierżawców w województwach:
nowogródzkiem, poleskiem, wołyńskiem, wileńskiem oraz w powiatach: grodzieńskim, wołkowyskim,
bielskim, białostockim i sokólskim województwa białostockiego (Dz. U. R. P. z 1929 r.
Nr. 24, poz. 254) zgłoszone zostały podania lub wnioski o uwłaszczenie, to okoliczności
te powinny być uwzględnione przy dokonywaniu szacunku i ustalaniu wynagrodzenia w
ten sposób, że cena wykupu takich gruntów i zabudowań nie może przewyższać wysokości
sumy, odpowiadającej cenie nabycia, obliczonej według art. 12 powyższej ustawy o uwłaszczeniu.
(2)
W razie uprawomocnienia się orzeczenia, nie uwzględniającego podania lub wniosku o
uwłaszczenie, Skarb Państwa wypłaci właścicielowi przejętej nieruchomości różnicę
pomiędzy ceną wykupu, ustaloną na podstawie art. 27 i 28, względnie art. 30 ustawy
z dnia 28 grudnia 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, a ceną wykupu, ustaloną według
cz. (1) niniejszego artykułu, wraz z odsetkami.