Ustawaz dnia 10 marca 1934 r.o wykonaniu konwencyj z Austrją, dotyczących rozrachunków w zakresie dawnego austrjackiego ubezpieczenia pensyjnego funkcjonarjuszy i ubezpieczenia górników od wypadków

Zobowiązania z tytułu świadczeń płynnych i ekspektatyw, istniejące w dniu 31 grudnia 1918 r. na zasadzie ubezpieczenia pensyjnego. określonego w konwencjach, przytoczonych w art. 1 p. 2 i 3, a przekazane przez te konwencje Rzeczypospolitej Polskiej, przejmują wymienione w art. 6 zakłady ubezpieczeń, o ile powyższe zobowiązania powstały w ubezpieczeniu w następujących instytucjach, wykonywających ubezpieczenie pensyjne funkcjonarjuszy:

Przepis ust. (1) stosuje się analogicznie do zobowiązań, powstałych w czasie od 1 stycznia 1919 r. do 11 lipca 1919 r. co do przypadłej Rzeczypospolitej Polskiej części b. Śląska Cieszyńskiego oraz w czasie od 1 stycznia 1919 r. do 10 listopada 1919 r. co do pozostałej części b. zaboru austrjackiego na zasadzie ubezpieczenia powierniczego, określonego w artykule pierwszym dział A punkt 3 konwencji, dotyczącej Zastępczych Zakładów Pensyjnych dla Funkcjonarjuszy, i w art. 1 dział A punkt 3 konwencji, dotyczącej Miejskiego Zakładu Ubezpieczeń Gminy Wiedeń oraz Kasy Emerytalnej dla Funkcjonarjuszy Handlu i Przemysłu.

Przepisy ustawy niniejszej nie dotyczą:

Przepisy ustawy niniejszej nie naruszają postanowień art. 151 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911) w stosunku do osób, objętych powyższemi postanowieniami.

Świadczenia, przypadające do wypłaty w myśl ustawy niniejszej, wypłacane będą za czas od dnia 1 lutego 1932 r. w pełnej wysokości, należnej w myśl art. 3.

Świadczenia perjodyczne, przypadające do wypłaty za okresy do dnia 1 lutego 1932 r., wypłaca się w wysokości 50% wymiaru, ustalonego przy uwzględnieniu przepisów art 3, z tem jednak zastrzeżeniem, że świadczenia te będą wypłacone najwyżej za okres 4 lat wstecz. Świadczenia jednorazowe, zapadłe przed 1 lutego 1932 r., wypłaca się w wysokości 50% wymiaru, ustalonego przy uwzględnieniu przepisów art. 3.

Ze świadczeń, przypadających do wypłaty na zasadzie ust. (1) i (2) za czas do dnia wejścia w życie ustawy niniejszej, potrąca się kwoty, wypłacone zaliczkowo do tego dnia na poczet powyższych świadczeń przez polskie instytucje ubezpieczeń społecznych, o ile kwoty te były wypłacone za czas, za który przyznano świadczenia w myśl przepisów ustawy niniejszej. Potrącenia dokonywa się również ze świadczeń jednorazowych. Potrąca się jednak wypłacone zaliczkowo kwoty jedynie do wysokości świadczeń, przyznanych na podstawie ustawy niniejszej.

Jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy niniejszej, wskutek niezaliczenia okresów ubezpieczenia, przejętych w myśl art. 2, nie powstało prawo do świadczeń lub powstało prawo do świadczeń w wymiarze niższym, niż wynikającym z zastosowania przepisów ustawy niniejszej, przysługuje osobom uprawnionym do świadczeń prawo zgłoszenia roszczenia do Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych w ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy mniejszej, bez względu na prawomocność wydanych już poprzednio w tym zakresie decyzyj polskich instytucyj ubezpieczeniowych.

W razie dokonania przez polskie instytucje ubezpieczenia pensyjnego funkcjonarjuszy zwrotu premji, w myśl § 25 austrjackiej ustawy z dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy (Dz. u. p. Nr 1 z roku 1907) w jej brzmieniu, każdocześnie obowiązującem, przed osiągnięciem przez ubezpieczonego okresu wyczekiwania, dolicza się przy ustalaniu praw do świadczeń na podstawie ust. (1) skrócony w myśl § 26 przytoczonej ustawy okres ubezpieczenia.

Uprawnienia osób, które po dniu 1 stycznia 1919 r. nie były ubezpieczone w żadnej polskiej instytucji ubezpieczenia pensyjnego funkcjonarjuszy (ubezpieczenia urzędników prywatnych), uważa się za utrzymane w mocy, jeżeli w powyższym dniu osoby te były uprawnione do zachowania ekspektatyw po myśli § 27a austrjackiej ustawy z dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy (Dz. u. p. Nr 1 z roku 1907) w brzmieniu rozporządzenia cesarskiego z 25 czerwca 1914 r. (Dz. u. p. Nr 138). Wobec pozostałych osób mają w odniesieniu do zachowania uprawnień zastosowanie każdocześnie obowiązujące na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przepisy przytoczonej ustawy oraz odpowiednie postanowienia rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911).

Majątek, przypadający w myśl konwencyj, wymienionych w art. 1 p. 1, 2 i 3, Rzeczypospolitej Polskiej, przekazuje się Zakładowi Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych.

Majątek, przypadający Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu konwencji, wymienionej w art. 1 p. 4, przekazuje się Zakładowi Ubezpieczenia od Wypadków.

Gmach b. Powszechnego Zakładu Pensyjnego w Wiedniu, położony we Lwowie, staje się z mocy niniejszej ustawy własnością Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych.

Wpis prawa własności na powyższej nieruchomości zostanie dokonany na jednostronny wniosek Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych.

Przejęcie przez Zakład Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych i Zakład ubezpieczenia od wypadków majątku, przekazanego Rzeczypospolitej Polskiej w myśl konwencyj, wymienionych w art. 1, nie podlega żadnym opłatom.

Wykonanie ustawy niniejszej oraz wydanie rozporządzeń szczegółowych porucza się Ministrowi Opieki Społecznej.

Minister Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu ustali wysokość kwoty, należnej ze Skarbu Państwa Zakładowi Ubezpieczenia od Wypadków z tytułu różnicy między rezerwami, otrzymanemi przez ten Zakład na podstawie konwencji, dotyczącej Zakładu Ubezpieczenia górników od wypadków, a wartością kapitałową ciężarów, przejętych przez Zakład w myśl art. 31 ustawy z dnia 7 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 65, poz. 413), oraz ustali warunki, sposób i termin przekazania te) kwoty Zakładowi Ubezpieczenia od Wypadków.