Ustawa skarbowaz dnia 24 marca 1935 r.na okres od dnia 1 kwietnia 1935 r. do dnia 31 marca 1936 r.

Na pokrycie, wymienionych w art. 1 wydatków, służą dochody zwyczajne w kwocie 1 882 504 700 zł, nadzwyczajne w kwocie 133 902 000 zł, razem w kwocie 2 016 406 700 zł, a w szczególności:

Wydatki, wymienione w art. 1 - o ile nie mają pokrycia w dochodach, przewidzianych w ust. 1 - będą pokryte z rezerw skarbowych względnie w drodze operacyj finansowych.

W planach finansowo-gospodarczych, objętych budżetem na rok 1935/36, ustala się:

Na pokrycie rozchodów zwyczajnych i nadzwyczajnych przedsiębiorstw, zakładów, monopolów i funduszów państwowych służą ich wpływy zwyczajne i nadzwyczajne oraz dopłaty ze Skarbu, wymienione w art. 1.

Dokonywanie wydatków, nieobjętych budżetem, może następować tylko na mocy ustawy - uchwalonej na wniosek Ministra Skarbu - pod warunkiem równoczesnego uzyskania wystarczającego pokrycia.

Przed uchwaleniem takiej ustawy wolno czynić wydatki na cele nieprzewidziane w budżecie, albo na cele przewidziane, lecz w kwotach wyższych, niż je budżet określa względnie niż na to pozwala art. 7, gdy nastąpiła konieczność natychmiastowej wypłaty sum ze Skarbu.

Wydatki takie mogą być czynione tylko na podstawie uchwały Rady Ministrów, która jest obowiązana w ciągu tygodnia, licząc od dnia powzięcia uchwały, ogłosić ją w „Monitorze Polskim” i przesłać do wiadomości Najwyższej Izby Kontroli. Jednocześnie Minister Skarbu przedkłada Sejmowi wniosek w sprawie kredytów dodatkowych.

Minister Skarbu ma prawo na wniosek właściwego Ministra względnie Marszałków Sejmu i Senatu oraz Prezesa Najwyższej Izby Kontroli:

Przeniesienia kredytów, wymienione pod lit. a) i b), mogą być uskuteczniane tylko za zgodą Prezesa Rady Ministrów. Przeniesienia te nie mogą być dokonywane w celu zwiększenia wydatków na płace, ustalonych w poszczególnych paragrafach.

O dokonaniu zmian, przewidzianych w niniejszym artykule, Minister Skarbu zawiadamia natychmiast Najwyższą Izbę Kontroli.

Bezprocentowy kredyt, przysługujący Skarbowi Państwa w Banku Polskim na podstawie art. 53 lit. f) jego statutu w brzmieniu nadanem ustawą z dnia 24 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 171) - będzie stanowił w roku budżetowym 1935/36 fundusz obrotowy Skarbu Państwa.

Minister Skarbu ma prawo zarachować kwoty, podjęte z tego funduszu, na dochód części 8 budżetu, zwroty zaś do tego funduszu - jako wydatek w tej samej części.

Upoważnia się Ministra Skarbu do udzielania związkom samorządu terytorialnego i gospodarczego z zapasów kasowych pożyczek na termin nie dłuższy niż 12 miesięcy.

Łączna kwota tych pożyczek nie może w ciągu roku budżetowego 1935/36 przekroczyć 20 % sumy udziałów w podatkach państwowych i dodatków do tych podatków, pobieranych przez kasy państwowe na rzecz wszystkich związków samorządowych.

Kredyty, przewidziane w załączonym budżecie, są ważne do dnia 31 marca 1936 r.

Po tym terminie kredyty na cele budowlane, na rezerwę zaopatrzenia (§ 12 rozdział 2 w działach 2 i 4 wydatków zwyczajnych części 6 budżetu) i na cele funduszów państwowych mogą być użyte w ciągu najpóźniej trzech miesięcy pod warunkami, ustalonemi przez Ministra Skarbu.

Ograniczenie, zawarte w ust. 1, nie dotyczy kredytów na odpisy i rozchodów na rachunek zysku handlowego, przewidzianych lub ustalonych trybem art. 7 w planach finansowo-gospodarczych przedsiębiorstw, zakładów i monopolów państwowych oraz kwot, wyasygnowanych przed upływem roku budżetowego 1935/36 na wydatki zryczałtowane, wyszczególnione w budżecie. Kwoty te mogą być zużyte tak na pokrycie wydatków zryczałtowanych, jak i innych wydatków państwowych, lecz tylko w ciągu następnego roku budżetowego.