Ustawaz dnia 26 marca 1935 r.o poborze 10% dodatku do opłat stemplowych i podatków pośrednich oraz 15% dodatku do podatków bezpośrednich oraz spadkowego i od darowizn

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art. 1.

(1)

Upoważnia się Ministra Skarbu do pobierania dodatków:

1)

w wysokości 10% do opłat stemplowych i podatków pośrednich oraz podatku gruntowego,

2)

w wysokości 15% do podatku spadkowego i od darowizn oraz do podatków bezpośrednich z wyjątkiem gruntowego.

(2)

Dodatki, wymienione w ust. (1), pobierane będą do wymienionych w tymże ustępie danin, tak bieżących, jak i zaległych.

Art. 2.

(1)

Dodatki, ustanowione w art. 1, nie będą pobierane do opłat stemplowych, przewidzianych w art. 102 ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 41, poz. 413), do dodatku do podatku spożywczego od
cukru wszystkich gatunków oraz do dodatku do podatku spożywczego od cukru w głowach, kostkach i kawałkach, do podatków: od cukru skrobiowego, od lokali, od placów budowlanych, majątkowego, od energji elektrycznej, nadzwyczajnego podatku od niektórych zajęć zawodowych, od uboju, do kryzysowego dodatku do państwowego podatku dochodowego, do kryzysowego dodatku do państwowego podatku od nieruchomości, do nadzwyczajnej daniny majątkowej i daniny lasowej oraz do dodatków samorządowych.

(2)

W okresie obowiązywania ustawy z dnia 22 października 1931 r. o kryzysowym dodatku do państwowego podatku dochodowego (Dz. U. R. P. r. 99, poz. 760) ustanowiony w art. 1 dodatek nie będzie pobierany do podatku dochodowego przypadającego od dochodów, od których na zasadzie wymienionej ustawy pobiera się kryzysowy dodatek do państwowego podatku dochodowego.

Art. 3.

Ustanowiony dla związków samorządowych w art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowem uregulowaniu finansów komunalnych (Dz. U. R. P. z 1932 r. Nr. 106, poz. 884) udział we wpływach z państwowego podatku dochodowego nie służy tyra związkom, o ile chodzi o wpływy z pobieranego na zasadzie ustawy niniejszej 15% dodatku do państwowego podatku dochodowego.

Art. 4.

Dodatkom, o których mowa w art. 1, służą te same przywileje, jakie służą poszczególnym daninom, do których dodatki są pobierane.

Art. 5.

(1)

Obliczanie i pobór dodatków, wprowadzonych ustawą niniejszą, należy do tych organów, które powołane są do wymiaru i poboru danin, do których dodatki te się pobiera (danin głównych).

(2)

Dodatki te należy uiścić równocześnie z daniną główną, bez osobnego zawiadomienia ze strony władzy.

Art. 6.

Wprowadzone ustawą niniejszą dodatki dzielą zawsze los daniny głównej: umorzenie, obniżenie, odroczenie, rozłożenie na raty, wstrzymanie lub wdrożenie egzekucji i t. p. daniny głównej, rozciąga się z mocy samego prawa i na dodatki.

Art. 7.

Dodatki, przewidziane w art. 1, pobierane będą również do zaległości, powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy niniejszej.

Art. 8.

Należności z tytułu dodatków, wprowadzonych ustawą niniejszą, wpływają w całości do Skarbu Państwa.

Art. 9.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Skarbu.

Art. 10.

(1)

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1935 r.

(2)

Równocześnie traci moc obowiązującą:

1)

ustawa z dnia 12 lutego 1931 r. o poborze 10% dodatku do niektórych podatków i opłat stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 82);

2)

art. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. w sprawie zmiany ustaw: z dnia 12 lutego 1931 r. o poborze 10% dodatku do niektórych podatków i opłat stemplowych oraz z dnia 22 października 1931 r. o kryzysowym dodatku do państwowego podatku dochodowego [Dz. U. R. P. Nr. 96, poz. 868);

3)

art. 4 ustawy z dnia 14 marca 1933 r., zmieniającej niektóre przepisy o opodatkowaniu spadków i darowizn (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 141).

(3)

Przepisy ustawy niniejszej nie naruszają przepisów o poborze 10% dodatku do państwowego podatku gruntowego i przemysłowego, wprowadzonego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 84, poz. 612).