Ustawaz dnia 24 marca 1937 r.w sprawie zmiany rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym

Art. 1.

W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. o Najwyższym Trybunale Administracyjnym (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 806) wprowadza się zmiany następujące:

1)

w art. 18 ustęp (3) otrzymuje brzmienie:
„ 

(3)

Pierwszego Prezesa zastępuje wyznaczony przez niego prezes lub sędzia; w razie przerwy w urzędowaniu Pierwszego Prezesa. zastępcę wyznacza Prezes Rady Ministrów spośród prezesów Trybunału.
 ”
 ;

2)

artykuł 92 otrzymuje brzmienie;
„ 

Art. 92.

(1)

Opłata od skargi do Trybunału wynosi:

1)

przy wartości przedmiotu sporu do 1.000 zł - 40 zł,

2)

przy wartości przedmiotu sporu od 1.000 do 3.000 zł - 60 zł,

3)

przy wartości przedmiotu sporu od 3000 do 10.000 zł - 75 zł,

4)

przy wartości wyższej niż 10.000 zł - od pierwszych 10.000 zł - 75 zł, a od reszty 0,5%, przy czym rozpoczęty tysiąc liczy się za cały.

(2)

Od skarg o nieokreślonej wartości przedmiotu sporu opłatę oznacza Trybunał w kwocie od 40 zł do 200 zł.
 ”
 ;

3)

artykuł 95 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 95.

(1)

W razie uwzględnienia skargi w całości albo w razie umorzenia postępowania z powodu cofnięcia przez władzę administracyjną zaskarżonego orzeczenia lub zarządzenia Trybunał zarządza zwrot wniesionej opłaty.

(2)

Mając na względzie okoliczności sprawy, Trybunał może w razie częściowego uwzględnienia skargi zarządzić zwrot opłaty w całości lub w części, w razie zaś oddalenia skargi - zwrot części opłaty, nie więcej jednakże, niż połowę.
 ”
 ;

4)

artykuł 101 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 101.

Przyznania prawa ubogich domagać się może osoba fizyczna lub prawna, która wykaże swe zupełne ubóstwo na podstawie zaświadczenia władzy publicznej o jej stanie rodzinnym, majątku i dochodach; od przewodniczącego izby zależy uznanie tego zaświadczenia za dostateczny dowód zupełnego ubóstwa tej osoby.
 ”
 .

Art. 2.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Prezesowi Rady Ministrów wporozumieniu z właściwymi ministrami.

Art. 3.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 1937 r.