Ustawaz dnia 7 kwietnia 1937 r.w sprawie zmiany rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. o bezpieczeństwie statków morskich

Art. 1.

W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. o bezpieczeństwie statków morskich (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 632) wprowadza się zmiany następujące:

1)

art. 3 otrzymuje brzmienie:
„ 
Za pasażera w rozumieniu rozporządzenia niniejszego uważa się każdą osobę odbywającą podróż na statku, na podstawie zawartej umowy o przewóz.
 ”
 ;

2)

art. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 
Minister Przemysłu i Handlu może wyjąć spod działania postanowień rozporządzenia niniejszego całkowicie lub częściowo statki nie objęte międzynarodowymi przepisami o bezpieczeństwie życia na morzu.
Warunki bezpieczeństwa statków, wyjętych spod działania rozporządzenia niniejszego, określa Minister Przemysłu i Handlu. Uprawnienie to Minister Przemysłu i Handlu może w całości lub części przekazać Dyrektorowi Urzędu Morskiego.
 ”
 ;

3)

art. 6 otrzymuje brzmienie:
„ 
Statek odpowiada warunkom bezpieczeństwa, jeżeli czyni zadość przepisom dotyczącym:

1)

kadłuba i stałych urządzeń statków,

2)

kotłów, maszyn napędowych, urządzeń mechanicznych i elektrycznych,

3)

kotwic, łańcuchów i innego sprzętu oraz zapasowych części,

4)

urządzeń przeładunkowych,

5)

środków ratunkowych,

6)

środków przeciwpożarowych,

7)

największego dopuszczalnego zanurzenia statku, znaków zanurzenia i marek nadwodnej burty,

8)

załadowania i balastowania statku,

9)

niebezpiecznych ładunków,

10)

pomieszczeń mieszkalnych i zdrowotności na statku,

11)

kwalifikacji kapitana, oficerów i załogi,

12)

obsady statku,

13)

przyrządów nawigacyjnych,

14)

radiokomunikacji,

15)

zapobiegania zderzeniom oraz sygnałów i świateł pozycyjnych,

16)

specjalnych wymagań dla statków pasażerskich,

17)

innych spraw, związanych, z bezpieczeństwem statku i opieką nad życiem ludzkim na morzu.
 ”
 ;

4)

art. 7 otrzymuje brzmienie:
„ 
Przepisy o bezpieczeństwie statków morskich (art. 6) wydaje Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami
Wydawanie przepisów technicznych Minister Przemysłu i Handlu może zlecić w całości lub części władzom marynarki handlowej, jak również może uznać za obowiązujące przepisy, wydawane przez stowarzyszenia lub instytucje zawodowe.
 ”
 ;

5)

art. 8 otrzymuje brzmienie:
„ 
Minister Przemysłu i Handlu może postanowić, w jakim zakresie zaświadczenia upoważnionych przez niego towarzystw fachowych, mających na celu ustalanie warunków technicznych budowy statków (towarzystw klasyfikacyjnych), zastępują dokumenty bezpieczeństwa, wydawane przez władze inspekcyjne, jak również - będą uwzględniane przez władze inspekcyjne.
 ”
 ;

6)

art. 10 otrzymuje brzmienie:
„ 
Inspekcję statku przeprowadza się:

I.

wstępną - przed rozpoczęciem żeglugi:

a)

statku nowowybudowanego,

b)

statku, który zmienił obcą banderę na polską,

c)

statku przebudowanego lub wyremontowanego, o ile władza ispekcyjna uznała go uprzednio za niezdatny do żeglugi morskiej;

II.

periodyczną:

a)

statku pasażerskiego - co rok,

b)

innych statków - co 4 lata;

III.

dorywczą:

a)

jeżeli władza inspekcyjna uzna przeprowadzenie inspekcji za konieczne ze względu na bezpieczeństwo statku,

b)

na życzenie właściciela, armatora, kapitana statku lub zakładu ubezpieczeń, w którym statek albo towar jest lub ma być ubezpieczony.
 ”
 ;

7)

art. 11 otrzymuje brzmienie:
„ 
Statki towarowe, które stosownie do przepisów międzynarodowych o radiokomunikacji na statkach, będą wymagały zaopatrzenia w urządzenia radiokomunikacyjne, będą podlegały poza inspekcją periodyczną, przewidzianą w art. 10 pkt. II-b), corocznej inspekcji periodycznej, co do instalacji radiokomunikacyjnej (art. 6 pkt 14 - inspekcja radiokomunikacyjna).
 ”
 ;

8)

art. 13 otrzymuje brzmienie:
„ 
Urząd Morski w Gdyni oraz Urząd Marynarki Handlowej w Gdańsku mogą - zgodnie z obowiązującymi przepisami międzynarodowymi o bezpieczeństwie życia na morzu - zwalniać statki polskie od obowiązku wypełniania niektórych warunków, wymaganych przepisami o bezpieczeństwie statków (art. 6).
 ”
 ;

9)

art. 15 otrzymuje brzmienie:
„ 
Urząd Morski w Gdyni oraz Urząd Marynarki Handlowej w Gdańsku przeprowadzają inspekcję przez inspektorów okrętowych.
Inspekcja, obejmująca całokształt spraw bezpieczeństwa statków pasażerskich o pojemności powyżej 500 TRB oraz statków towarowych powyżej 3000 TRB, powinna być dokonana przez inspektorów okrętowych, wymienionych w art. 17 pkt 1 - 6. Inspekcję pozostałych statków władza inspekcyjna może zlecić, zależnie od swego uznania, jednemu lub więcej inspektorom.
Inspekcję, dotyczącą niektórych spraw bezpieczeństwa statku, władze wymienione w ust. 1 przeprowadzają przez właściwych inspektorów stosownie do regulaminu prac (art. 20).
 ”
 ;

10)

art. 16 otrzymuje brzmienie:
„ 
Konsul przeprowadza inspekcję we wszystkich przypadkach przy pomocy bądź poszczególnych inspektorów okrętowych, bądź ekspertów.
Inspekcję, obejmującą całokształt spraw bezpieczeństwa oraz inspekcję periodyczną, konsul przeprowadza tylko na zlecenie Ministra Przemysłu i Handlu w trybie przez niego ustalonym.
O każdym przypadku przeprowadzenia inspekcji konsul obowiązany jest powiadomić Ministra Przemysłu i Handlu.
 ”
 ;

11)

przepis art. 17 skreśla się, a na jego miejsce wstawia się przepis treści następującej:
„ 

Art. 17.

Inspektorami okrętowymi są:

1.

Inspektor kadłubowy,

2.

Inspektor kotłowo-maszynowy,

3.

Inspektor elektryk,

4.

Inspektor nawigacyjny,

5.

Inspektor radiokomunikacyjny,

6.

Inspektor sanitarny.
 ”
 ;

12)

po art. 17 wstawia się art. 17a treści następującej:
„ 

Art. 17a.

Inspektorom okrętowym poza swym urzędem nie wolno wykonywać jakichkolwiek czynności zarobkowych w żegludze morskiej ani samodzielnie, ani w charakterze udziałowca.
 ”
 ;

13)

przepis art. 18 skreśla się, a na jego miejsce wstawia się przepis treści następującej:
„ 

Art. 18.

Inspektor kadłubowy powinien posiadać: dyplom inżyniera morskiego lub budowy okrętów, co najmniej 5-letnią praktykę przy budowie okrętów lub w inspekcji okrętowej, oraz 3-miesięczną praktykę na statkach morskich.
Inspektor kotłowo-maszynowy powinien posiadać: dyplom inżyniera budowy maszyn okrętowych i dyplom mechanika okrętowego, oraz co najmniej 5-letnią praktykę w dziedzinie budowy maszyn i kotłów okrętowych lub w służbie morskiej inspekcji kotłowo-maszynowej. Minister Przemysłu i Handlu może w drodze wyjątku mianować inspektorem kotłowo-maszynowym mechanika okrętowego I klasy, posiadającego przynajmniej 10-letnią praktykę na stanowiskach kierownika maszyn na statkach I kategorii.
Inspektor elektryk powinien posiadać: dyplom inżyniera elektryka, co najmniej 5-letnią praktykę zawodową, oraz co najmniej 8-mie-sięczną praktykę przy instalacjach elektrycznych na statkach morskich.
Inspektor nawigacyjny powinien posiadać: dyplom kapitana żeglugi wielkiej oraz co najmniej 5-letnią praktykę na stanowiskach kierownika statków w żegludze wielkiej.
Inspektor radiokomunikacyjny powinien posiadać: świadectwa radiotelegrafisty I kl., oraz 3-letnią praktykę w charakterze kierownika radiostacji I kat. lub przynajmniej 3-letnią praktykę w morskiej inspekcji radiokomunikacyjnej.
Inspektor sanitarny powinien posiadać: dyplom lekarza, co najmniej 5-letnią praktykę zawodową, w tym co najmniej dwa lata na statkach pasażerskich lub w inspekcji morskiej.
 ”
 ;

14)

art. 19 otrzymuje brzmienie:
„ 
Inspektorów: kadłubowego, kotłowo-maszynowego, elektryka i nawigacyjnego mianuje Minister Przemysłu i Handlu. Inspektorów: radiokomunikacyjnego i sanitarnego powołuje Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami.
 ”
 ;

15)

art. 20 otrzymuje brzmienie:
„ 
Regulamin prac inspekcyjnych ustali Minister Przemysłu i Handlu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami. Regulamin ten określi podział czynności inspekcyjnych (art. 6) pomiędzy poszczególnych inspektorów.
 ”
 ;

16)

w art. 23 skreśla się ustęp 2;

17)

art. 32 otrzymuje brzmienie:
„ 
O dokonanych zmianach w kadłubie lub urządzeniach statku, wpływających na stan jego bezpieczeństwa, właściciel, armator lub kapitan statku obowiązany jest niezwłocznie powiadomić właściwą władzę inspekcyjną.
 ”
 ;

18)

art. 33 otrzymuje brzmienie:
„ 
Od decyzji władzy inspekcyjnej służy właścicielowi, armatorowi lub kapitanowi statku w ciągu 1 miesiąca od dnia doręczenia decyzji prawo odwołania za pośrednictwem właściwej władzy inspekcyjnej do Ministra Przemysłu i Handlu, który wydaje decyzję ostateczną z zachowaniem przepisów art. 28.
 ”
 ;

19)

art. 35 otrzymuje brzmienie:
„ 
Koszty inspekcji obciążają właściciela lub armatora statku. W przypadku przewidzianym w art. 33 koszty ponownej inspekcji obciążają właściciela lub armatora tylko w razie całkowitego nieuwzględnienia odwołania.
Wysokość kosztów inspekcji określi rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu.
Inspekcja dorywcza, przeprowadzana według uznania władzy inspekcyjnej (art. 10 pkt III-a), o ile nie obejmuje całokształtu spraw bezpieczeństwa lub też, o ile nie została spowodowana z przyczyn, wymienionych w art. 32, jest bezpłatna.
 ”
 ;

20)

art. 36 otrzymuje brzmienie:
„ 
Inspektorzy okrętowi otrzymują za dokonywane przez nich inspekcje wynagrodzenie, którego wysokość ustala Minister Przemysłu i Handlu.
 ”
 ;

21)

art. 37 otrzymuje brzmienie:
„ 
Po przeprowadzeniu inspekcji wstępnej, periodycznej i dorywczej, obejmującej całokształt spraw bezpieczeństwa, oraz inspekcji radiokomunikacyjnej i ustaleniu, że statek odpowiada warunkom bezpieczeństwa (art. 6), właściwa władza inspekcyjna wydaje dokument bezpieczeństwa.
Dokonanie inspekcji dorywczej, nie obejmującej całokształtu spraw bezpieczeństwa, władza inspekcyjna stwierdza na posiadanym już przez statek dokumencie bezpieczeństwa.
W dokumencie bezpieczeństwa winien być podany czas ważności dokumentu. Władza inspekcyjna może unieważnić dokument bezpieczeństwa przed upływem czasu, na który został wydany, jeżeli okaże się, że w międzyczasie zaszły na statku zmiany, które zagrażają bezpieczeństwu statku.
 ”
 ;

22)

w art. 38 w ust. 3 i w art. 39 w ust. 1 wyrażenia „radiotelegraficzny” oraz „radiotelegrafia” zastępuje się wyrażeniami „radiokomunikacyjny” i „radiokomunikacja” w odpowiednich przypadkach i rodzajach;

23)

w art. 39 ustęp 2 otrzymuje brzmienie:
„ 
Świadectwo bezpieczeństwa (art. 38 ust.

2)

wystawia władza inspekcyjna na okres czasu nie przekraczający lat 4.
 ”
 .

Art. 2.

Upoważnia się Ministra Przemysłu i Handlu do ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej jednolitego tekstu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1930 r. o bezpieczeństwie statków morskich (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 632), z uwzględnieniem zmian, wynikających z przepisów, wydanych do dnia ogłoszenia jednolitego tekstu, ze zmianą kolejności numeracji artykułów.

Art. 3.

Wykonanie ustawy niniejszej poruczasię Ministrowi Przemysłu i Handlu.

Art. 4.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.