Ustawaz dnia 7 kwietnia 1938 r.o mieniu byłych niemieckich osób prawnych prawa publicznego, których obszar działania został przecięty granicą państwową

Znajdujące się w Polsce mienie byłych niemieckich osób prawnych prawa publicznego, których obszar działania został przecięty granicą państwową, uznaje się za własność polskich osób prawnych prawa publicznego, pełniących obowiązki publicznoprawne poprzednich właścicieli, jeżeli nie rozporządzono tym mieniem inaczej na podstawie umów międzynarodowych.

W braku takich polskich osób prawnych prawa publicznego mienie to uznaje się za własność Państwa.

Do mienia, określonego w art. 1, zalicza się także udziały w spółkach prawa cywilnego lub handlowego z kapitałem, wniesionym w całości lub w części przez osoby prawne prawa publicznego, których obszar działania został przecięty granicą państwową.

Przez mienie, określone w art. 1, rozumie się również wszelkie wierzytelności do dłużników, których miejsce zamieszkania albo siedziba znajduje się w Polsce.

Przepisanie tytułu własności nieruchomości oraz praw rzeczowych, ciążących na tych nieruchomościach, na rzecz podmiotów prawnych, określonych w art. 1, następuje na wniosek lub z urzędu na podstawie niniejszej ustawy oraz zarządzeń, wydanych w myśl art. 3.

Jeżeli na hipotekę, dług gruntowy lub rentowy wystawiony był list hipoteczny, gruntowy lub rentowy, sąd zamieści w księdze wieczystej wzmiankę o unieważnieniu listu i wystawi zamiast niego nowy list na rzecz podmiotu prawnego, uprawnionego na podstawie niniejszej ustawy oraz zarządzenia, wydanego w myśl art. 3.

W postępowaniu, mającym na celu wykonanie przepisów ust. (1) i ust. (2), interesowane podmioty prawne wolne są od wszelkich opłat sądowych.

Akty prawne, odnoszące się do mienia, o którym mowa w art. 1 i 2, dokonane z naruszeniem praw, określonych w art. 1 i 2, są nieważne z wyjątkiem przypadków przepisania w księgach wieczystych tytułu własności na nowonabywców bez sprzeciwu polskich osób prawnych prawa publicznego.

Spłaty długów zabezpieczonych hipotecznie - co do których nie zgłoszono sprzeciwu - dokonane w dobrej wierze do rąk poprzednio uprawnionego wierzyciela przed wejściem w życie niniejszej ustawy - zwalniają dłużnika od zobowiązań w granicach dokonanych spłat.

Przepis ust. (2) stosuje się odpowiednio do wszelkich innych wierzytelności.