Ustawaz dnia 14 lipca 1938 r.o zmianie ustawy o Funduszu Pracy

Art. 1.

Art. 3 ustawy z dnia 16 marca 1933 r. o Funduszu Pracy   (Dz. U. R. P. Nr 22, poz. 163), zmieniony rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o połączeniu Funduszu Bezrobocia z Funduszem Pracy   (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 849), otrzymuje brzmienie następujące:
„ 

(1)

Fundusz Pracy jest osobą prawną; siedzibą jego władz jest m. st. Warszawa.

(2)

Zadłużenie Funduszu Pracy - poza zobowiązaniami przejętymi w myśl art. 6 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o połączeniu Funduszu Bezrobocia z Funduszem Pracy   (Dz. U. R. P. Nr 94, poz. 849) - do dnia 31 marca 1939 r. nie może przewyższać:

1)

zobowiązań, wynikających z pożyczek, zaciągniętych od Funduszu Inwestycyjnego do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy,

2)

oraz dalszej kwoty 85 milionów złotych.

(3)

Poczynając od dnia 1 kwietnia 1939 r., zaciągnięcie każdego nowego zobowiązania wymaga specjalnego tytułu ustawowego, chyba że zachodzi konieczność państwowa zaciągnięcia kredytu na cele nagłych wydatków. W tym przypadku Fundusz Pracy może zaciągnąć kredyt za zgodą Ministra Skarbu do wysokości 10 milionów złotych, z zastrzeżeniem następnego przedłożenia Sejmowi odpowiedniego projektu ustawy i podania do wiadomości Najwyższej Izbie Kontroli.

(4)

Prolongata zobowiązań, zaciągniętych przed dniem 1 kwietnia 1939 r., nie jest nowym zobowiązaniem w rozumieniu ust. (3).

(5)

Budżet Funduszu Pracy jest częścią składową budżetu Państwa. Minister Opieki Społecznej składa corocznie sprawozdanie Sejmowi o gospodarce Funduszu Pracy w ubiegłym okresie budżetowym.

(6)

Sprawozdanie finansowe Funduszu Pracy jest częścią państwowego zamknięcia rachunkowego.
 ”

Art. 2.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrom Opieki Społecznej i Skarbu.

Art. 3.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.