Ustawaz dnia 30 lipca 1938 r.o przejęciu Ubezpieczalni Krajowej w Poznaniu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Art. 1.

Używane w dalszych przepisach ustawy niniejszej:

1)

określenie „ordynacja” oznacza ordynację ubezpieczeniową Rzeszy z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rzeszy, str. 509) w brzmieniu, obowiązującym na obszarze województw poznańskiego i pomorskiego,

2)

określenie „Ubezpieczalnia Krajowa” oznacza Ubezpieczalnie Krajową w Poznaniu

3)

określenie „Zakład” oznacza Zakład Ubezpieczeń Społecznych (Fundusz Ubezpieczenia Emerytalnego Robotników),

4)

określenie „ustawa” oznacza ustawę z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym w brzmieniu obowiązującym.

Art. 2.

(1)

Ubezpieczalnia Krajowa ulega likwidacji z dniem 31 grudnia 1938 r.

(2)

Z dniem 1 stycznia 1939 r. Zakład przejmuje prawa i obowiązki Ubezpieczalni Krajowej i wykonywa nadal ubezpieczenie, określone w ordynacji przy zastosowaniu, jeżeli ustawa niniejsza nie stanowi inaczej, przepisów dotychczas obowiązujących.

(3)

Przeniesienie na Zakład praw i obowiązków Ubezpieczalni Krajowej następuje z samego prawa i jest wolne od wszelkich opłat i podatków. Przepisanie praw hipotecznych następuje na jednostronny wniosek Zakładu.

(4)

Działalność Zakładu, określona w ust. (2), wyodrębniona będzie rachunkowo i gospodarczo od jego działalności, przewidzianej w ustawie.

Art. 3.

Wysokość składek tygodniowych, przewidzianych w § 1392 ordynacji, ustala się w sposób następujący:
składka w I klasie zarobkowej wynosi 40 gr,
składka w II klasie zarobkowej wynosi 60 gr,
składka w III klasie zarobkowej wynosi 80 gr,
składka w IV klasie zarobkowej wynosi 100 gr,
składka w V klasie zarobkowej wynosi 120 gr.

Art. 4.

Skarb Państwa bierze udział w pokrywaniu obciążenia, wynikającego dla Zakładu z przepisu art. 2 - w formie wpłacania Zakładowi corocznie kwoty nie mniejszej niż 1.000.000 złotych w ratach półrocznych, płatnych 15 kwietnia i 15 października. Pierwsza rata płatna jest 15 kwietnia 1939 r.

Art. 5.

Obciążenie Zakładu, wynikające z przepisów art. 2, a nie znajdujące pokrycia we wpłatach Skarbu Państwa (art. 4), jednakże w kwocie nie wyższej od 2.500.000 zł roczniepokrywane będzie, począwszy od 1 stycznia 1939 r. na zasadach, określonych dla zaległych składek, zgodnie z art. 220 ust. (5) ustawy. Wysokość wynikających stąd opłat dla pracodawców i pracowników, podlegających obowiązkowi ubezpieczenia, określonego w art. 1 pkt 2) lit. b) ustawy oraz terminy i sposób pobierania tych opłat ustali Minister Opieki Społecznej w drodze rozporządzeń.

Art. 6.

Równocześnie z opracowaniem bilansów ubezpieczeniowo-technicznych ubezpieczenia emerytalnego robotników, określonego w ustawie i na te same terminy Zakład będzie opracowywał bilanse ubezpieczeniowo-techniczne ubezpieczenia, wykonywanego na podstawie ustawy niniejszej.

Art. 7.

Ograniczenia własności, związane stale z danym gospodarstwem rolnym, nie wyłączając ograniczeń, przewidzianych w statutach ordynacyj rodzinnych, nie stanowią przeszkody do egzekucji zaległych składek, określonych przez ordynację.

Art. 8.

Wartość naturaliów, wchodzących w skład zarobków ubezpieczonych, ustalają corocznie wojewódzkie władze administracji ogólnej po wysłuchaniu opinii Zakładu oraz właściwych organizacyj zawodowych pracowników i pracodawców.

Art. 9.

W okresie do dnia 1 stycznia 1939 r. Zakład obowiązany jest udzielać Ubezpieczalni Krajowej pożyczek w wysokości, niezbędnej dla realizowania przez Ubezpieczalnię jej bieżących zadań ustawowych.

Art. 10.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Opieki Społecznej, przy czym co do art. 4 w porozumieniu z Ministrem Skarbu, a co do art. 8 - z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych.

Art. 11.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.