Ustawaz dnia 25 maja 1939 r.o zmianie ustawy o wykupie przez dzierżawców grantów, zajętych pod budynki oraz grantów czynszowych w miastach i miasteczkach na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie

Art. 1.

Wprowadza się w ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o wykupie przez dzierżawców gruntów, zajętych pod budynki oraz gruntów czynszowych w miastach i miasteczkach na obszarze sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie   (Dz. U. R. P. Nr 29, poz. 250) następującą zmianę: art. 33 otrzymuje brzmienie:
„ 

(1)

Ustawa niniejsza nie dotyczy:

1)

gruntów, objętych prawem zabudowy (art. 5421 - 54227 tom X cz. 1 Zwodu Praw wydania z 1914 r.);

2)

państwowych czynszów i dzierżaw wieczystych (rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r.   Dz. U. R. P. Nr 118, poz. 1071);

3)

gruntów kolei żelaznych użytku publicznego;

4)

gruntów państwowych, które Minister Spraw Wojskowych według swego uznania określi w każdym poszczególnym wypadku, jako niezbędne dla celów obrony Państwa;

5)

gruntów fundacyj o celach społecznych lub naukowych.

(2)

Prawo wykupu gruntów - należących do kościołów chrześcijańskich oraz do instytucyj i fundacyj, z których dochody są lub powinny być zasadniczo przeznaczane na cele kultu religijnego tych kościołów - służy wyłącznie dzierżawcom, którzy w dniu wejścia w życie ustawy niniejszej należeli do wyznań chrześcijańskich.
 ”
 .

Art. 2.

Przepisy ustawy niniejszej stosują się również do spraw sądowych, jeszcze prawomocnie nie zakończonych.

Art. 3.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Sprawiedliwości w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art. 4.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.