Ustawaz dnia 15 czerwca 1939 r.o likwidacji Kasy Emerytalnej dla robotników kolei państwowych w b. dzielnicy pruskiej

Kasa Emerytalna ulega likwidacji z dniem 31 grudnia 1939 r.

Z dniem tym wygasają wszelkie uprawnienia z tytułu ubezpieczenia w Kacie Emerytalnej, z wyjątkiem uprawnień, wynikających z zastosowania ustawy niniejszej oraz emerytalnych przepisów kolejowych.

P. K. P. przejmuje z dniem 1 stycznia 1940 r. prawa i obowiązki Kasy Emerytalnej z zastrzeżeniem odmiennych przepisów Ustawy niniejszej.

Do przejmowanego przez P. K. P. majątku Kasy Emerytalnej stosuje się odpowiednio rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa „Polskie Koleje Państwowe,

P. K. P. wolne jest od wszelkich podatków, danin i Opłat publicznych, związanych z przejęciem majątku Kasy Emerytalnej.

Uprawnienia do świadczeń z Oddziału A i z Oddziału B z tytułu wypadków losowych, zaszłych przed dniem 1 stycznia 1940 r., będą realizowane przez P. K. P. w wymiarze ina warunkach, obowiązujących Kasę Emerytalną w dniu 31 grudnia 1939 r.

Świadczenia dla wdów i sierot, pozostałych po osobach zmarłych po dniu 31 grudnia 1939 r., a uprawnionych do świadczeń, określonych w ust. (l), będzie przyznawać i wypłacać P. K. P. w wymiarze i na warunkach, obowiązujących Kasę Emerytalną w dniu 31 grudnia 1939 r., z tym zastrzeżeniem, że łączna miesięczna kwota świadczeń rentowych z Oddziału B nie może przekraczać miesięcznej kwoty świadczeń rentowych z tego Oddziału, służących zmarłemu ubezpieczonemu.

Postępowanie w sprawie świadczeń z Oddziału A i Oddziału B z tytułu wypadków losowych, zaszłych przed dniem 1 stycznia 1940 r., nie zakończone przez Kasę Emerytalną, dokończone będzie przez P. K. P. na podstawie przepisów, obowiązujących w dniu 31 grudnia 1939 r.

Osoby, podlegające w dniu 31 grudnia 1939 r. obowiązkowi ubezpieczenia w Kasie Emerytalnej, a nie objęte przepisem art. 6, będą objęte z dniem 1 stycznia 1940 r. obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnego w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych albo w Zakładzie w Chorzowie, w zależności od miejsca zatrudnienia tych osób.

Okresy, podlegające w dniu 31 grudnia 1939 r. zaliczeniu do ubezpieczenia w Oddziale A, będą uwzględniane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Zakład w Chorzowie przy ustalaniu uprawnień do świadczeń i wymiarze świadczeń, zgodnie z przepisami ustawy o ubezpieczeniu społecznym i ordynacji ubezpieczeniowej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Ustaw Rzeszy, str. 509) w brzmieniu, obowiązującym w górnośląskiej części województwa śląskiego oraz z przepisami wykonawczymi, wydanymi ha ich podstawie.

Ubezpieczenie w Oddziale A w wydziałach obwodowych Nr 1 i 2 Kasy Emeryta okresie od dnia 1 stycznia 1934 r. do dnia 31 grudnia 1939 r. będzie uważane za ubezpieczenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

P. K. P. przekaże Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych i Zakładowi w Chorzowie równowartość zobowiązań, przejętych przez te Zakłady na podstawie art. 7 i obliczonych według zasad ubezpieczeniowo-technicznych na dzień 31 grudnia 1939 r. W tym celu P. K. P. może przekazać tym Zakładom odpowiednią część przejętego majątku nieruchomego Kasy Emerytalne).

Ministrowie Komunikacji i Opieki Społecznej ustalą zasady rozrachunku, wynikającego z ust. (1).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Zakład w Chorzowie przejmują z dniem 1 stycznia 1940 r. zobowiązania z tytułu ubezpieczenia w Oddziale A wobec osób, nie objętych przepisami art.: 4, 6, 7, 14 i 15. Art. 7 ust. (2) i (3) stosuje się odpowiednio.

Rozporządzenie Ministrów Komunikacji i Opieki Społecznej ustala zasady pokrycia przez P. K. P. zobowiązań ubezpieczeniowych, przejętych przez zakłady na podstawie ust. (1).

Osoby, określone w art. 7 ust. (1) i art. 9 ust. (1), które do dnia 31 grudnia 1939 r. przebyły co najmniej pięć lat w ubezpieczeniu w Oddziale B - zachowują, bez potrzeby dalszego opłacania składek, prawo do świadczeń, określonych w statucie Kasy Emerytalnej dla Oddziału B, jeżeli prawo to do dnia 31 grudnia 1939 r. nie wygasło.

Świadczenia służyć będą również członkom rodzin, pozostałych po osobach, określonych w ust. (1).

P. K. P. będzie przyznawać i wypłacać świadczenia w wysokości i na warunkach, obowiązujących dla Oddziału B w dniu 31 grudnia 1939 r., przy czym okresy zatrudnienia po tym dniu nie będą zaliczane do ubezpieczenia w Oddziale B.

Łączna, miesięczna kwota świadczeń rentowych dla wdowy i sierot, przyznanych przez P. K. P. na podstawie ust. (3), nie może przekraczać miesięcznej kwoty świadczeń rentowych z Oddziału B, służących zmarłemu.

Świadczenia, wypłacane przez P. K. P. na podstawie art. 4, 10, 11 i 14, będą uważane za świadczenia, pobierane z publicznoprawnej instytucji ubezpieczeń społecznych.

Spory o świadczenia, o których mowa w ust. (1), będą rozstrzygały organa orzekające w sprawach ubezpieczenia emerytalnego robotników w województwach poznańskim, pomorskim i górnośląskiej części województwa śląskiego.

P. K. P. zwróci osobom - objętym emerytalnymi przepisami kolejowymi, które w dniu 31 grudnia 1939 r. będą kontynuowały dobrowolnie ubezpieczenie w Oddziale A - na ich wniosek składki, wpłacone dobrowolnie do Oddziału A po ustaniu obowiązku ubezpieczenia w Kasie Emerytalnej. Roszczenie o zwrot tych składek przedawnia się z dniem 31 grudnia 1941 r.

Składki będą zwrócone z oprocentowaniem prostym 4 1/2% rocznie z dołu.

Osoby, objęte emerytalnymi przepisami kolejowymi, będą mogły podtrzymywać swe uprawnienia z tytułu ubezpieczenia w Oddziale A wobec zagranicznych instytucyj ubezpieczeń społecznych, przez dobrowolne ubezpieczenie w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych albo w Zakładzie w Chorzowie, przy odpowiednim zastosowaniu przepisu art. 7 ust. (2) i (3).

Nie stosuje się art. 14 do osób, określonych w ust. (1).