Ustawaz dnia 13 lipca 1939 r.o ułatwieniu przysposobienia małoletnich
Treść ustawy
Art. 1.
1.
Małoletni może być przysposobiony według przepisów ustawy niniejszej.
2.
Ustawa niniejsza nie stoi na przeszkodzie do przysposabiania małoletnich również w
trybie i ze skutkami, przewidzianymi w przepisach ogólnych.
Art. 2.
1.
Przysposobić małoletniego mogą małżonkowie, liczący nie mniej niż 35 lat, którzy zawarli
związek małżeński co najmniej przed 5 latami.
2.
Sąd właściwy do zatwierdzenia umowy przysposobienia może udzielić zezwolenia na przysposobienie
małoletniego przez osobę samotną, liczącą co najmniej 35 lat, albo przez małżonków,
którzy nie odpowiadają warunkom, wymienionym w ustępie poprzedzającym, jeżeli zachodzą
wyjątkowo ważne powody przysposobienia, a w szczególności, jeżeli małżonkowie nie
mogą mieć własnych dzieci.
3.
W każdym razie przysposabiający powinien być co najmniej o 15 lał starszy od przysposobionego
i nie mieć zstępnych ślubnych.
Art. 3.
1.
Małolełni może być przysposobiony tylko do ukończenia lat 7.
2.
Małoletni może być przysposobiony do ukończenia lat 12, jeżeli przysposabiający łożył
na jego utrzymanie i wychowanie co najmniej przez 3 lata przed ukończeniem lat 12,
albo choćby przez krótszy okres czasu przed wejściem w życie ustawy niniejszej.
3.
Małoletni, aa którego utrzymanie i wychowanie przysposabiający łożył co najmniej przez
3 lata przed wejściem w życie ustawy niniejszej, może być przysposobiony bez względu
na wiek.
Art. 4.
Małoletni wyznania rzymskokatolickiego może być przysposobiony przez osobę należącą
do tego wyznania, albo przez małżonków, z których przynajmniej jedno należy do tego
wyznania.
Art. 5.
1.
W imieniu małoletniego zawiera umowy przysposobienia jego przedstawiciel ustawowy.
Jeżeli małoletni ukończył lal 14, potrzebne jest także jego oświadczenie.
2.
W imieniu dziecka, którego rodzice są nieznani i nie zostali ujawnieni w ciągu lat
2, albo dziecka opuszczonego, któremu rodzice nie zapewniają utrzymania w ciągu lal
3 i które korzysta z opieki społecznej, zgodę na przysposobienie wyraża organ opieki
społecznej, wyznaczony przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Opieki
Społecznej w drodze rozporządzenia.
Art. 6.
1.
Skutki przysposobienia określają przepisy ogólne. Jednakże nazwisko przysposobionego
małoletniego zmienia się-w braku odmiennej umowy - na nazwisko przysposabiającego.
2.
Przez przysposobienie małoletniego, wymienionego w art. 5 ust. 2, ustają obowiązki
jego wobec rodziny, która traci również prawo dziedziczenia po nim.
Art. 7.
Akt przysposobienia można sporządzić - niezależnie od formy, przewidzianej w przepisach
ogólnych - także przed sądem, właściwym do zatwierdzenia umowy przysposobienia.
Art. 8.
1.
Sąd, właściwy do zatwierdzenia umowy przysposobienia według przepisów ogólnych, zatwierdza
umowę na wniosek jednej ze stron po rozważeniu, czy zachodzą ustawowe warunki przysposobienia,
czy przysposobienie jest korzystne dla przysposobionego, a w szczególności, czy przysposabiający
daje rękojmię należytego wychowania dziecka.
2.
Przy przysposobieniu dzieci, wymienionych w art. 5 ust. 2, sąd stwierdza w szczególności,
czy zachodzą warunki, upoważniające organ opieki społecznej do działania w imieniu
dziecka.
Art. 9.
1.
Sąd rozpoznaje wniosek o zatwierdzenie przysposobienia według przepisów ogólnych po
wezwaniu przysposobionego, jeżeli ukończył lat 14, jego przedstawiciela ustawowego,
przysposabiających, rodziców przysposobionego, jeżeli są znani, oraz w przypadku,
wymienionym w art. 5 ust. 2, właściwego organu opieki społecznej.
2.
Sąd rozpoznaje sprawy przy drzwiach zamkniętych.
3.
Na obszarze mocy obowiązującej kodeksu cywilnego Królestwa Polskiego da uzasadniania
postanowień i wnoszenia środków odwoławczych stosuje się ogólne przepisy postępowania
incydentalnego, nie zaś art. 322 i 323 tegoż kodeksu.
4.
Na obszarze mocy obowiązującej kodeksu cywilnego z 1896 r. aa postanowienie sądu grodzkiego
służy natychmiastowe zażalenie, na postanowienie sądu II instancji - dalsze natychmiastowe
zażalenie.
Art. 10.
Postępowanie sądowe w sprawach o przysposobienie wolne jest od opłat sądowych.
Art. 11.
1.
Stosunek przysposobienia można rozwiązać zgodnie, przy czym stosuje się odpowiednio
przepisy o zawarciu umowy przysposobienia i jej zatwierdzeniu.
2.
Zarówno przysposabiający, jak i przysposobiony mogą żądać w drodze powództwa rozwiązania
stosunku przysposobienia z wyjątkowo ważnych powodów.
Art. 12.
1.
W skróconych wyciągach z aktu urodzenia oraz w dokumentach osobistych przysposobionego,
w których należy wskazać rodziców, wymienia się jako rodziców - przysposabiających.
2.
Wyciągi takie wystarczają w sprawach szkolnych, wojskowych, ewidencji ludności oraz
ubezpieczeń społecznych.
Art. 13.
W sprawach, nie unormowanych ustawą niniejszą, stosuje się przepisy ogólne.
Art. 14.
W kodeksie cywilnym Królestwa Polskiego z 1825 r. wprowadza się zmiany następujące:
1)
w art. 308 wyraz „pięćdziesiąt” zastępuje się wyrazem „czterdzieści”;
2)
art. 310 - skreśla się;
3)
art. 311 otrzymuje brzmienie:
„
W imieniu małoletniego, który ma być przysposobiony, składa oświadczenie jego przedstawiciel
ustawowy. Jeżeli jednak małoletni ukończył lat 14, powinien również sam złożyć oświadczenie.
”
;
4)
w art. 313 dodaje się ust. 2 w brzmieniu: „Przez przysposobienie prawa i obowiązki
rodzicielskie przechodzą z rodziców przysposobionego na przysposabiającego.”
Art. 15.
Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Sprawiedliwości w porozumieniu
z Ministrami Opieki Społecznej i Spraw Wewnętrznych.
Art. 16.
Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.