Ustawaz dnia 23 lutego 1939 r.o zmianie kodeksu karnego wojskowego

Art. 1.

W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 października 1932 r. Kodeks karny wojskowy   (Dz. U. R. P. Nr 91, poz. 765) wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 31 otrzymuje brzmienie:
„ 
Warunkowego zawieszenia wykonania kary nie stosuje się przy karze za przestępstwo wojskowe.
 ”
 ;

2)

w art. 33 § 5 otrzymuje brzmienie:
„ 
Przestępstwo jest wówczas popełnione wobec zebranych żołnierzy, gdy prócz przełożonego i sprawcy zebranych było służbowo przynajmniej jeszcze trzech żołnierzy.
 ”
 ;

3)

w art. 46 § 1 skreśla się wyrazy: „albo jeżeli nieobecność w jednostce trwała dłużej niż 6 miesięcy.”;

4)

po art. 90 dodaje się art. 90-a o brzmieniu:
„ 

Art. 90-a.

Żołnierz, który lekkomyślnie lub przez niedbalstwo powoduje zaginięcie broni lub amunicji,
podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.
 ”
 ;

5)

art. 91 otrzymuje brzmienie:
„ 
Żołnierz, który porzuca, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku przedmiot służbowy, powierzony mu do użytku służbowego,
podlega karze więzienia do lat trzech lub twierdzy.
 ”
 ;

6)

art. 93 skreśla się;

7)

art. 99 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 1.

Oficer, odbywający karę aresztu wojskowego zwykłego, lub żołnierz, odbywający karę dyscyplinarną aresztu domowego (kabinowego), który nie stosuje się do przepisanego sposobu odbywania aresztu,
podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy.

§ 2.

Przepis § 1 stosuje się również do żołnierzy, nie wymienionych w art. 3 § 1.
 ”
 .

Art. 2.

Wykonanie ustawy niniejszej porucza się Ministrowi Spraw Wojskowych.

Art. 3.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.