Ustawaz dnia 1 marca 1949 r.o zmianie niektórych przepisów o ubezpieczeniach społecznych

Art. 1.

1.

Znosi się odrębność finansową ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa, ubezpieczenia od wypadków i chorób zawodowych oraz ubezpieczenia emerytalnego robotników i pracowników umysłowych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zarządza wspólnym funduszem tych ubezpieczeń.

2.

Na ubezpieczenie na wypadek choroby i macierzyństwa, na ubezpieczenie od wypadków i chorób zawodowych i na ubezpieczenie emerytalne robotników i pracowników umysłowych opłaca się składkę łączną. Składkę tę, zróżniczkowaną według działów gospodarki narodowej, ustala się w wysokości, wystarczającej na pokrycie świadczeń, kosztów administracyjnych i innych wydatków, związanych z wykonywaniem ubezpieczeń.

Art. 2.

1.

Znosi się ograniczenie okresu uprawnienia do pomocy leczniczej, określone w art. 95 ust. 1 pkt 1 i art. 110 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym   (Dz. U. R. P. Nr 51, poz. 396) z późniejszymi zmianami. Po ustaniu stosunku pracy pomocy leczniczej udziela się nadal przez okres 26 tygodni.

2.

Wypłacanie zasiłku chorobowego, domowego lub szpitalnego poza okres 26 tygodni może być przedłużone w przypadkach, gdy równocześnie przeprowadzane leczenie rokuje przywrócenie ubezpieczonemu zdolności do pracy. Szczegółowe warunki przedłużania okresu pobierania zasiłku określi Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Komisją Centralną Związków Zawodowych.

3.

Podwyższa się zasiłek domowy do wysokości 50% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Art. 3.

Prawo do renty wypadkowej przysługuje w razie niezdolności do zarobkowania, wynoszącej nie mniej, niż 25%. Osoby, uprawnione w dniu 31 grudnia 1948 r. do pobierania rent wypadkowych z tytułu niezdolności do pracy poniżej 25% - otrzymują jednorazową odprawę w wysokości 10-miesięcznej pobieranej renty.

Art. 4.

1.

Prawo do renty wdowiej z ubezpieczeń emerytalnych przysługuje wdowie w przypadku:

1)

trwałej niezdolności do zarobkowania,

2)

ukończenia 55 roku życia,

3)

wychowywania dzieci, uprawnionych do rent sierocych, a mianowicie: jeżeli wychowuje jedno dziecko - do czasu ukończenia przez nie siódmego roku życia, jeżeli wychowuje dwoje - przez czas posiadania przez nie uprawnień do rent sierocych, jeżeli zaś wychowuje troje lub więcej dzieci - bez ograniczenia w czasie.

2.

Renty wdowie z ubezpieczeń emerytalnych, przysługujące w dniu 31 grudnia 1948 r. osobom, nie odpowiadającym powyższym warunkom, wstrzymuje się z dniem 30 czerwca 1949 r.

Art. 5.

Uchyla się art. 30 i 68 rozporządzenia z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych   (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911) z późniejszymi zmianami.

Art. 6.

W razie zawarcia powtórnego związku małżeńskiego wdowie nie przysługuje prawo do jednorazowej odprawy; wypłatę renty wdowiej zawiesza się na czas trwania małżeństwa.

Art. 7.

Zaległe świadczenia rentowe wypłaca się najwyżej za okres trzech miesięcy wstecz od dnia zgłoszenia roszczenia. Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Komisją Centralną Związków Zawodowych może ustalić wyjątki od tej zasady w przypadkach, gdy opóźnienie zgłoszenia roszczenia nastąpiło skutkiem wojny.

Art. 8.

1.

Zasiłek pogrzebowy w razie śmierci ubezpieczonego wynosi siedmiotygodniowy, a w razie śmierci członka rodziny - trzytygodniowy ostatni zarobek ubezpieczonego bez względu na jego wysokość. Podwyższony zasiłek pogrzebowy zastępuje zapomogę pośmiertną.

2.

Zasiłek pogrzebowy wypłaca się zamiast zapomogi pośmiertnej także w przypadku śmierci osoby, otrzymującej rentę, lub śmierci członków jej rodziny, jeżeli nie przysługuje zasiłek z tytułu zatrudnienia.
Jeżeli zmarły pobierał dwie renty - zasiłek wymierza się od renty wyższej.

Art. 9.

Rada Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Opieki Społecznej, zgłoszony w porozumieniu z Komisją Centralną Związków Zawodowych, ustala w drodze rozporządzeń:

1)

wysokość składki, wymienionej w art. 1 ust. 2, oraz składek na: ubezpieczenie rodzinne, zabezpieczenie na wypadek bezrobocia robotników, ubezpieczenie na wypadek braku pracy pracowników umysłowych i na ubezpieczenie pensyjne górników,

2)

wysokość świadczeń rentowych i zasiłku pogrzebowego dla osób, pobierających renty w ubezpieczeniu powszechnym, oraz świadczeń w ubezpieczeniu pensyjnym górników,

3)

jednolite warunki nabywania uprawnień i korzystania ze świadczeń oraz jednolite warunki obowiązku ubezpieczenia i łączenia uprawnień z poszczególnych rodzajów ubezpieczeń,

4)

zasady organizacji ubezpieczeń społecznych o charakterze powszechnym oraz likwidacji istniejących instytucji ubezpieczeń społecznych, łączenia ich i tworzenia nowych instytucji,

5)

zasady likwidacji odrębnych systemów emerytalnych dla pracowników samorządu terytorialnego, jego przedsiębiorstw i zakładów oraz objęcia tych pracowników obowiązkiem ubezpieczenia o charakterze powszechnym,

6)

rozciągnięcie na wszystkie zagłębia węglowe ubezpieczenia pensyjnego górników, obowiązującego w zagłębiach śląskich, oraz zasady organizacji tego ubezpieczenia.

Art. 10.

Minister Pracy i Opieki Społecznej może wprowadzać w porozumieniu z Komisją Centralną Związków Zawodowych nowe rodzaje świadczeń w naturze dla ubezpieczonych i członków ich rodzin, służące celom polityki populacyjnej. Wydatki na ten cel pokrywa Fundusz Zasiłków Rodzinnych.

Art. 11.

Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z właściwymi ministrami po zasięgnięciu opinii Komisji Centralnej Związków Zawodowych może w drodze rozporządzeń nałożyć na Zakład Ubezpieczeń Społecznych obowiązek wypłaty świadczeń o charakterze emerytalnym, zastępujących lub uzupełniających świadczenia z ubezpieczeń społecznych, oraz określić wysokość tych świadczeń i warunki ich wypłacania.

Art. 12.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc dotychczasowe przepisy, dotyczące spraw, unormowanych tą ustawą.

Art. 13.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art. 14.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od dnia 1 stycznia 1949 r.