Ustawaz dnia 20 marca 1950 r.zmieniająca ustawę o urlopach dla pracowników zatrudnionych w przemyśle i handlu
Treść ustawy
Obowiązujące dotychczas ustawodawstwo o urlopach ustalało zbyt krótkie okresy urlopów
dla pracowników fizycznych.
W celu usunięcia tego stanu rzeczy oraz dla umożliwienia wprowadzenia dłuższych urlopów
w szczególnie uzasadnionych okolicznościach stanowi się, co następuje:
Art. 1.
W ustawie z dnia 16 maja 1922 r. o urlopach dla pracowników zatrudnionych w przemyśle
i handlu
(Dz. U. R. P. z 1949 r. Nr 47, poz. 365) wprowadza się następujące zmiany:
1)
art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„
Wszystkim pracownikom fizycznym, objętym przepisem art. 1, przysługuje prawo do corocznego
nieprzerwanego urlopu w następującym wymiarze:
a)
12 dni - po roku pracy,
b)
15 dni - po trzech latach pracy,
c)
jednego miesiąca - po dziesięciu latach pracy, przy czym wymienione okresy pracy oznaczają
nieprzerwaną pracę w danym zakładzie pracy.
”
,
2)
w art. 2 ust. 2 dodaje się w końcu wyrazy: „z wyjątkiem przypadku, określonego w ust. 1 pkt c)”,
3)
w art. 2 ust. 5 po wyrazach: „z powodu powołania pracownika do ćwiczeń wojskowych” dodaje się wyrazy: „a także przeniesienia go do innego zakładu pracy”,
4)
w art. 2 dodaje się ustęp ostatni o brzmieniu:
„
Rada Ministrów określi przypadki, w których przerwy w zatrudnieniu oraz zmiany zakładu
pracy, powstałe w związku z wojną 1939-1945, nie będą miały skutków, pozbawiających
pracownika praw do korzystania z urlopu lub ograniczających go w tych prawach.
”
,
5)
po art. 9 dodaje się nowy art. 10 o brzmieniu:
„
Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia wprowadzić dla poszczególnych grup pracowników
dodatkowe płatne urlopy w przypadkach, gdy będzie to wskazane z uwagi na rodzaj wykonywanej
pracy lub warunki pracy szczególnie uciążliwe lub szkodliwe dla zdrowia.
”
,
6)
dotychczasowe artykuły: 10, 11 i 12 otrzymują kolejną numerację: 11, 12 i 13.
Art. 2.
Wykonanie ustawy porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej.