Ustawaz dnia 27 kwietnia 1956 r.o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży

W celu ochrony zdrowia kobiety przed ujemnymi skutkami zabiegów przerwania ciąży, dokonywanych w nieodpowiednich warunkach lub przez osoby nie będące lekarzami - stanowi się, co następuje:

Art. 1.

1.

Zabiegu przerwania ciąży może dokonać tylko lekarz, jeżeli:

1)

za przerwaniem ciąży przemawiają:

a)

wskazania lekarskie lub

b)

trudne warunki życiowe kobiety ciężarnej,

2)

zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku przestępstwa.

2.

Nie wolno dokonać zabiegu przerwania ciąży w wypadkach przewidzianych w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2, jeżeli zachodzą przeciwskazania lekarskie dla dokonania takiego zabiegu.

3.

Zabiegu przerwania ciąży u nieletniej można dokonać tylko za zgodą jej rodziców, opiekuna albo władzy opiekuńczej.

Art. 2.

1.

Wskazania lekarskie lub trudne warunki życiowe kobiety ciężarnej, przemawiające za przerwaniem ciąży, stwierdza orzeczenie lekarskie. Istnienie uzasadnionego podejrzenia, że ciąża powstała w wyniku przestępstwa, stwierdza zaświadczenie prokuratora.

2.

Minister Zdrowia określi w drodze rozporządzenia kwalifikacje zawodowe, jakie powinni posiadać lekarze dokonujący zabiegu przerwania ciąży, oraz tryb wydawania orzeczeń lekarskich o dopuszczalności dokonania takiego zabiegu.

Art. 3.

Kto w jakikolwiek bądź sposób zmusza kobietę do poddania się zabiegowi przerwania ciąży,
podlega karze więzienia do lat 5.

Art. 4.

Kto dokonuje zabiegu przerwania ciąży za zgodą kobiety ciężarnej, lecz wbrew przepisom art. 1,
podlega karze więzienia do lat 3.

Art. 5.

Kto udziela pomocy kobiecie ciężarnej w dokonaniu zabiegu przerwania ciąży wbrew przepisom art. 1,
podlega karze więzienia do lat 3.

Art. 6.

1.

W ustawie z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza   (Dz. U. Nr 50, poz. 458 i Nr 53, poz. 489) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 15 ust. 2 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:
„ 

4)

zabiegów przerwania ciąży
 ”
 ,

2)

skreśla się art. 16.

2.

Tracą moc art. 231, 232, 233 i 234 kodeksu karnego.

Art. 7.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.