Ustawaz dnia 12 marca 1958 r.o umorzeniu niektórych długów i ciężarów

Art. 1.

1.

Umarza się wszelkie długi i ciężary:

1)

które były zabezpieczone na nieruchomościach ziemskich, przejętych na własność Państwa na podstawie dekretu z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej   (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 z późniejszymi zmianami), dekretu z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska   (Dz. U. Nr 49, poz. 279 z późniejszymi zmianami), dekretu z dnia 5 września 1947 r. o przejściu na własność Państwa mienia pozostałego po osobach przesiedlonych do ZSRR   (Dz. U. z 1947 r. Nr 59, poz. 318 i z 1949 r. Nr 53, poz. 404) oraz dekretu z dnia 24 kwietnia 1952 r. o zniesieniu fundacji   (Dz. U. Nr 25, poz. 172),

2)

które były zabezpieczone na nieruchomościach przejętych na własność Państwa na podstawie dekretu z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa   (Dz. U. Nr 15, poz. 82),

3)

które są zabezpieczone na nieruchomościach przejętych przez Państwo od instytucji bankowych zgodnie z dekretem z dnia 25 października 1948 r. o reformie bankowej   (Dz. U. z 1951 r. Nr 36, poz. 279).

2.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się:

1)

do służebności gruntowych, które na podstawie dekretów wymienionych w tymże ustępie lub na podstawie art. 1 ust. 2 dekretu z dnia 8 sierpnia 1946 r. o wpisywaniu w księgach hipotecznych (gruntowych) prawa własności nieruchomości przejętych na cele reformy rolnej   (Dz. U. Nr 39, poz. 233), lub art. 2 ust. 3 i art. 6 ust. 3 dekretu z dnia 28 października 1947 r. o mocy prawnej ksiąg wieczystych na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska   (Dz. U. Nr 66, poz. 410) utrzymane zostały w mocy decyzją właściwych organów władzy;

2)

do służebności gruntowych ciążących na nieruchomościach przejętych na własność Państwa na podstawie dekretu z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa   (Dz. U. Nr 15, poz. 82);

3)

do służebności gruntowych wymienionych w art. 5 ust. 1 dekretu z dnia 24 kwietnia 1952 r. o zniesieniu fundacji   (Dz. U. Nr 25, poz. 172).

Art. 2.

1.

Uznaje się za wygasłe wszelkie roszczenia:

1)

z tytułu przejęcia przez Państwo inwentarza, zapasów, zasiewów, upraw i nakładów w nieruchomościach, które w dniu 1 września 1939 r. stanowiły własność Państwa bądź przeszły na własność Państwa na podstawie przepisów wymienionych w art. 1 oraz na podstawie ustawy z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo dóbr martwej ręki, poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu Funduszu Kościelnego   (Dz. U. Nr 9, poz. 87 i Nr 10, poz. 111);

2)

z tytułu szkód poniesionych z powodu pogorszenia stanu nieruchomości lub ubytków w jej przynależnościach w wyniku przejęcia we władanie Państwa nieruchomości na podstawie orzeczeń wydanych w oparciu o przepisy dekretów: z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej   (Dz. U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13) i z dnia 6 września 1946 r. o ustroju rolnym i osadnictwie na obszarze Ziem Odzyskanych i b. Wolnego Miasta Gdańska   (Dz. U. Nr 49, poz. 279), a następnie uchylonych jako bezpodstawne;

3)

z tytułu szkód poniesionych z powodu pogorszenia stanu nieruchomości lub ubytków w jej przynależnościach w wyniku przekazania przez organy administracji państwowej prywatnych gospodarstw rolnych jednostkom państwowym lub spółdzielczym do zagospodarowania, a to bez względu na tytuł prawny tego przekazania;

4)

z tytułu użytkowania przez jednostki państwowe gospodarstw rolnych bez umowy;

5)

z tytułu szkód w lasach przejętych we władanie Państwa, a zwróconych następnie właścicielom.

2.

Postępowanie sądowe w sprawach wymienionych w ust. 1 roszczeń podlega umorzeniu, a nie wykonane tytuły egzekucyjne zasądzające te roszczenia pozbawione są skutków prawnych.

Art. 3.

Traci moc dekret z dnia 25 października 1948 r. o właściwości władz i postępowaniu w sprawie roszczeń byłych dzierżawców nieruchomości ziemskich z tytułu przejętego przez Państwo inwentarza   (Dz. U. Nr 50, poz. 384).

Art. 4.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.