Ustawaz dnia 22 kwietnia 1959 r.o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu

Art. 1.

1.

Wyrób, oczyszczanie i odwadnianie spirytusu oraz wydzielanie spirytusu z innego wytworu wymaga zezwolenia Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu. Udzielenie zezwolenia może być uzależnione od zachowania określonych warunków.

2.

Zezwolenie może być udzielone tylko jednostce gospodarki uspołecznionej.

3.

Przedsiębiorstwa państwowe są wolne od obowiązku uzyskiwania zezwolenia.

4.

Wyrób wódek może być dokonywany wyłącznie przez przedsiębiorstwa przemysłu spirytusowego podległe Ministrowi Przemysłu Spożywczego i Skupu.

Art. 2.

Ministrowie, którym podlegają zakłady wyrobu, przerobu i zużycia spirytusu lub wyrobu wódek albo którzy nadzorują takie zakłady, sprawują w nich kontrolę procesów produkcji i wydają w tym zakresie odpowiednie przepisy.

Art. 3.

1.

Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia, oczyszcza lub odwadnia spirytus lub wydziela go z innego wytworu albo wbrew postanowieniom art. 1 ust. 4 wyrabia wódkę,
podlega karze więzienia do lat 3
i karze grzywny nie niższej niż 5.000 zł.

2.

Kto dopuszcza się czynów określonych w ust. 1 w znacznych rozmiarach,
podlega karze więzienia od lat 2 do lat 5
i karze grzywny nie niższej niż 30.000 zł.

Art. 4.

1.

Kto wyrabia, przechowuje, zbywa lub nabywa przyrządy, których właściwości wskazują na to, że służą one lub są przeznaczone do niedozwolonego wyrobu spirytusu,
podlega karze więzienia od roku do lat 3
i karze grzywny nie niższej niż 5.000 zł.

2.

Kto przystosowuje do niedozwolonego wyrobu spirytusu naczynia i przyrządy, choćby były wytworzone w innym celu,
podlega karze więzienia do lat 2
i karze grzywny nie niższej niż 5.000 zł.

Art. 5.

1.

Kto zbywa lub przechowuje pochodzący z niedozwolonego wyrobu spirytus albo wytwór spirytusowy,
podlega karze więzienia do lat 3
i karze grzywny nie niższej niż 5.000 zł.

2.

Kto nabywa lub w nieznacznej ilości przechowuje pochodzący z niedozwolonego wyrobu spirytus albo wytwór spirytusowy,
podlega karze aresztu do lat 2
i karze grzywny nie niższej niż 500 zł.

Art. 6.

1.

Kto odkaża spirytus skażony lub w jakikolwiek sposób osłabia działanie środka skażającego,
podlega karze więzienia do lat 3
i karze grzywny nie niższej niż 5.000 zł.

2.

Kto dopuszcza się czynów określonych w ust. 1 w nieznacznych rozmiarach,
podlega karze grzywny do 4.500 zł.

3.

Orzekanie w sprawach określonych w ust. 2 następuje w trybie orzecznictwa karno-administracyjnego.

4.

Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi w drodze rozporządzenia, jaką ilość spirytusu należy uważać za nieznaczną (ust. 2).

Art. 7.

Jeżeli z popełnienia przestępstw określonych w art. 3, 4, 5 ust. 1 lub w art. 6 ust. 1 sprawca uczynił sobie stałe źródło dochodu albo jeżeli był już skazany za podobne przestępstwo,
podlega karze więzienia od lat 2 do lat 5
i karze grzywny nie niższej niż 30.000 zł.

Art. 8.

Kto dopuszcza do popełnienia przestępstwa określonego w art. 3, 4, 5, 6 ust. 1 i 2 i w art. 7 w nieruchomości, gospodarstwie albo w pomieszczeniu będącym w jego władaniu, podlega karze przewidzianej dla sprawcy przestępstwa.

Art. 9.

1.

W przypadkach przewidzianych w art. 3, 4, 5, 6 ust. 1 i 2, w art. 7 i 8 orzeka się przepadek rzeczy stanowiących przedmiot przestępstwa albo służących lub przeznaczonych do jego popełnienia, choćby nie były własnością sprawcy.

2.

W przypadkach przewidzianych w art. 3 ust. 1, w art. 4, 5, 6 ust. 1 i w art. 8 kara grzywny nie może być wymierzona w wysokości niższej niż 15.000 zł, jeżeli sprawca działa z chęci zysku.

3.

Sąd może orzec jako karę dodatkową przepadek majątku w całości lub w części, jeżeli sprawca działa z chęci zysku albo jeżeli dopuszcza się popełnienia przestępstw określonych w art. 3 ust. 2 lub w art. 7.

Art. 10.

1.

W toku śledztwa lub dochodzenia prokurator wydaje postanowienie o zabezpieczeniu grożącego przepadku przedmiotów określonych w art. 9 ust. 1 oraz kary grzywny.

2.

W przedmiocie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, jak również zabezpieczenia grożącego przepadku majątku oraz w przedmiocie egzekucji orzeczonych kar stosuje się poza tym odpowiednio przepisy art. 3-18 ustawy z dnia 21 stycznia 1958 r. o wzmożeniu ochrony mienia społecznego przed szkodami wynikającymi z przestępstwa   (Dz. U. Nr 4, poz. 11).

Art. 11.

1.

Za spirytus uważa się wytwór uzyskany w drodze fermentacji i destylacji lub w drodze chemicznej, zawierający alkohol etylowy.

2.

Za wódkę uważa się wytwór uzyskany z mieszaniny spirytusu i wody bądź także składników smakowych, aromatycznych i barwiących.

Art. 12.

Minister Przemysłu Spożywczego i Skupu może w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego utrzymać w mocy zezwolenie na produkcję wódek o mocy do 20°, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy przedsiębiorstwom uspołecznionym.

Art. 13.

1.

Dotychczasowe przepisy w zakresie kontroli procesu produkcji i obrotu spirytusem pozostają w mocy do czasu zastąpienia ich przepisami wydanymi na podstawie art. 2 ustawy oraz na podstawie przepisów dekretu z dnia 29 października 1952 r. o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia   (Dz. U. Nr 44, poz. 301).

2.

Dotychczasowe przepisy w zakresie handlu spirytusem i wódką pozostają w mocy, z tym że wykonanie tych przepisów w zakresie handlu detalicznego należy do właściwości Ministra Handlu Wewnętrznego.

Art. 14.

Traci moc dekret z dnia 24 czerwca 1953 r. o wyrobie i przerobie spirytusu   (Dz. U. Nr 34, poz. 143).

Art. 15.

Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.