Ustawaz dnia 15 lipca 1961 r.o obowiązku udokumentowania pochodzenia materiałów użytych na cele budownictwa nie uspołecznionego

Osoba fizyczna lub prawna nie będąca jednostką gospodarki uspołecznionej, prowadząca budowę, nadbudowę, przebudowę lub rozbudowę domu mieszkalnego lub innej budowli, obowiązana jest posiadać pisemne dowody legalnego nabycia lub uzyskania materiałów budowlanych przeznaczonych lub użytych do tej budowy i przechowywać je przez okres od chwili nabycia lub uzyskania tych materiałów do upływu 3 lat po zakończeniu budowy.

Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia zwalniać od obowiązku posiadania dowodów, o których mowa w ust. 1, na określonych obszarach Państwa w odniesieniu do wszelkich lub tylko niektórych rodzajów budowli i w odniesieniu do wszystkich lub tylko niektórych grup zobowiązanych.

Przewodniczący Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury w porozumieniu z Ministrem Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych ustali w drodze rozporządzenia wykaz materiałów budowlanych, których dotyczy obowiązek określony w ust. 1.

Przepis ust. 1 odnosi się do inwestora, a do wykonawcy budowy w przypadku, gdy budowa lub roboty zostały wykonane z materiałów dostarczonych przez wykonawcę.

Kto wykracza przeciwko przepisom art. 1 ust. 1, podlega karze grzywny, a ponadto obowiązany jest uiścić nawiązkę na rzecz Skarbu Państwa w wysokości wartości cennikowej, a w razie niemożności jej ustalenia - w wysokości wartości rynkowej materiałów budowlanych, których legalne nabycie lub uzyskanie nie zostało udowodnione.

W sprawach określonych w ust. 1 orzeka właściwy sąd powiatowy.

Odpowiedzialność określona w ust. 1 następuje niezależnie od ewentualnej odpowiedzialności karnej wynikającej z innych przepisów.