Ustawaz dnia 26 kwietnia 1979 r.o terenowych funduszach odnowy zabytków

W trosce o zachowanie spuścizny narodowej w dziedzinie dóbr kultury, a w szczególności o zachowanie architektonicznych zespołów zabytkowych Krakowa, Zamościa i innych miejscowości, oraz wychodząc naprzeciw inicjatywom społecznym gromadzenia dodatkowych środków na te cele, stanowi się, co następuje:

Art. 1.

Ustawa określa zasady tworzenia terenowych funduszów odnowy zabytków oraz gospodarowania tymi funduszami.

Art. 2.

Rady narodowe stopnia wojewódzkiego mogą tworzyć wojewódzkie fundusze odnowy zabytków, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach - na wniosek miejskiej rady narodowej - miejskie fundusze odnowy zabytków.

Art. 3.

Terenowe fundusze odnowy zabytków przeznaczone są na finansowanie przedsięwzięć związanych z odnową, a także zabezpieczeniem i konserwacją zabytków stanowiących dobra kultury w rozumieniu ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach.

Art. 4.

1.

Dochodami terenowych funduszów odnowy zabytków mogą być:

1)

darowizny, w tym dobrowolne wpłaty osób fizycznych oraz uspołecznionych i nie uspołecznionych jednostek organizacyjnych,

2)

wpłaty z organizowanych na ten cel zbiórek publicznych i imprez,

3)

wprowadzane przez rady narodowe stopnia wojewódzkiego dopłaty do cen:

a)

biletów wstępu do obiektów zabytkowych i muzeów,

b)

świadczonych usług hotelarskich i turystycznych,

4)

wpływy ze sprzedaży stanowiących własność Państwa nieruchomych obiektów zabytkowych,

5)

wpływy ze zwrotu kosztów robót wykonanych ze środków państwowych w obiektach zabytkowych na podstawie ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach,

6)

dotacje z budżetu rady narodowej oraz budżetu centralnego.

2.

Rada Ministrów może przeznaczyć na terenowe fundusze odnowy zabytków także inne środki i dochody budżetowe.

Art. 5.

Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi szczegółowo zasady wprowadzania przez rady narodowe dopłat wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 3, górne granice stawek tych dopłat oraz zwolnienia i sposób ich pobierania.

Art. 6.

1.

Dysponentami wojewódzkich funduszów odnowy zabytków są terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego, zaś miejskich funduszów odnowy zabytków - terenowe organy administracji państwowej miast, w których utworzone zostały takie fundusze.

2.

Programy odnowy zabytków i innych przedsięwzięć finansowanych ze środków terenowych funduszów odnowy oraz sprawozdania z ich wykonania podlegają zatwierdzeniu przez właściwe rady narodowe.

3.

Dysponenci terenowych funduszów odnowy zabytków - w sprawach programów, o których mowa w ust. 2, przed przedłożeniem ich do zatwierdzenia radzie narodowej - zasięgają opinii organizacji społecznych i stowarzyszeń społeczno-kulturalnych, podejmujących inicjatywy społeczne w dziedzinie odnowy zabytków.

Art. 7.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.