Obwieszczenie Ministra Sprawiedliwościz dnia 8 sierpnia 1983 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych

Skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w razie skazania na karę pozbawienia wolności:

Przepisy ust. 1 pkt 1-4 stosuje się odpowiednio w razie skazania na karę ograniczenia wolności.

Skazany w pierwszej instancji na karę grzywny obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10%, nie mniej jednak niż 600 zł, a w razie orzeczenia grzywny obok kary pozbawienia wolności - w wysokości 20% od kwoty wymierzonej grzywny.

W razie orzeczenia grzywny na podstawie art. 75 § 1 Kodeksu karnego skazany w pierwszej instancji obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 10% wymierzonej mu grzywny, nie mniej jednak niż 600 zł.

W razie obniżenia lub podwyższenia wymiaru kary zasadniczej, zmiany jej rodzaju albo skazania dopiero przez sąd rewizyjny, sąd ten wymierza za obie instancje jedną opłatę według kary przez siebie orzeczonej.

Przepisy ust. 1 i art. 8 stosuje się odpowiednio w razie zmiany jednej z zaskarżonych kar zasadniczych.

W sprawach z oskarżenia publicznego, w których wyłącznym oskarżycielem stał się oskarżyciel posiłkowy, oraz w sprawach z oskarżenia prywatnego, w razie uniewinnienia oskarżonego sąd wymierza oskarżycielowi posiłkowemu albo prywatnemu opłatę w wysokości od 1 000 zł do 4 000 zł, jednakże jeżeli oskarżony nie został uniewinniony od wszystkich zarzucanych czynów - sąd może, biorąc pod uwagę ilość i rodzaj zarzutów, od których oskarżony został uniewinniony, wymierzyć opłatę niższą albo odstąpić od jej wymierzenia. Opłaty nie wymierza się, jeżeli uniewinnienie nastąpiło z przyczyn wymienionych w art. 25 § 1 Kodeksu karnego.

W razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżyciela posiłkowego albo prywatnego sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości od 1 000 zł do 4 000 zł.

W sprawach karnych uiszcza się opłaty od następujących wniosków i próśb:

Opłaty wymienione w ust. 1 uiszcza się wraz ze złożeniem wniosku lub prośby. Do wniosku lub prośby dołącza się dowód wpłacenia opłaty do kasy sądowej. W razie wznowienia postępowania opłata od wniosku w tym przedmiocie ulega zwrotowi.

Organ wykonujący orzeczenie, instytucja państwowa lub społeczna, kolektyw pracowniczy, dowódca jednostki wojskowej lub kolektyw żołnierski, uprawnione do złożenia wniosku lub prośby, nie mają obowiązku uiszczania opłat wymienionych w ust. 1.

Wysokość przypadającej opłaty określa w orzeczeniu kończącym postępowanie sąd, a w razie warunkowego umorzenia postępowania przez prokuratora - prokurator.

Jeżeli w orzeczeniu, o którym mowa w ust. 1, opłaty nie określono albo błędnie ustalono jej wysokość, orzeczenie w tym przedmiocie wydaje sąd odwoławczy lub sąd pierwszej instancji, a w razie warunkowego umorzenia postępowania przez prokuratora - prokurator lub sąd rozpoznający zażalenie.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w razie rozpoznania wniosku lub prośby bez uiszczenia opłaty.

Do zwolnienia od opłat stosuje się odpowiednio przepisy o zwolnieniu od kosztów postępowania karnego.

Zwolnienie od opłat sąd stwierdza w orzeczeniu kończącym postępowanie.

Zwolnienie od opłat, o których mowa w art. 15, następuje w postanowieniu wydanym przed rozpoznaniem wniosku lub prośby.

Przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio.

Nie pobiera się opłaty w wypadku warunkowego umorzenia postępowania lub skazania żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową albo pełniącego służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego; dotyczy to również osoby spełniającej zastępczo obowiązek służby wojskowej.

Na orzeczenie w przedmiocie opłat przysługuje zażalenie, jeżeli nie wniesiono rewizji.

Na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

Za odpisy, zaświadczenia i inne dokumenty, wydawane na wniosek na podstawie akt, pobiera się od wnioskodawcy opłatę kancelaryjną, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Do opłat, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące wysokości i sposobu uiszczania opłat kancelaryjnych w sprawach cywilnych.

Prawo do ściągnięcia zasądzonych opłat przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym należało je uiścić.

Prawo strony do żądania zwrotu opłaty przedawnia się z upływem 3 lat od dnia powstania tego prawa.

Do wykonywania orzeczeń w części dotyczącej opłat stosuje się odpowiednio przepis art. 150 Kodeksu karnego wykonawczego oraz przepisy tego kodeksu dotyczące kosztów sądowych.

Jeżeli suma ściągnięta nie wystarcza na pokrycie grzywny i opłat w sprawach karnych, opłaty mają pierwszeństwo w zaspokojeniu przed grzywną. Przepisu art. 151 Kodeksu karnego wykonawczego nie stosuje się.