Ustawaz dnia 5 grudnia 1983 r.o zmianie ustawy o paszportach

Art. 1.

W ustawie z dnia 17 czerwca 1959 r. o paszportach   (Dz. U. z 1967 r. Nr 17, poz. 81 i z 1971 r. Nr 28, poz. 261) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 1 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„ 

5.

Przepisy szczególne mogą określać inne dokumenty niż wymienione w ust. 1-4, które uprawniają do przekroczenia granicy.
 ”
 ;

2)

w art. 4:

a)

ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„ 

2.

Właściwy organ może, odstępując od zasady określonej w ust. 1, odmówić wydania paszportu, gdy:

1)

przeciwko osobie ubiegającej się o paszport toczy się postępowanie przygotowawcze, sądowe lub wykonawcze w sprawie karnej o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub w sprawie karnej skarbowej, a w razie warunkowego umorzenia postępowania - nie upłynęły jeszcze trzy miesiące od zakończenia okresu próby,

2)

przeciwko wydaniu paszportu przemawia wzgląd na bezpieczeństwo Państwa, obronność, ochronę tajemnicy państwowej albo gdy mogłoby to narazić gospodarkę narodową na znaczne straty lub spowodować poważne zakłócenia w jej funkcjonowaniu,

3)

przeciwko wydaniu paszportu przemawiają ważne względy społeczne, a w szczególności:

a)

konieczność zapewnienia osobie pozostającej pod opieką ubiegającego się o paszport osobistej opieki lub środków utrzymania,

b)

brak zapewnienia pokrycia kosztów pobytu za granicą osoby ubiegającej się o paszport,

c)

niemożliwość zapewnienia za granicą osobie ubiegającej się o paszport ochrony prawnej i opieki z powodu braku stosunków dyplomatycznych i konsularnych między Polską Rzecząpospolitą Ludową a państwem, do którego ta osoba zamierza wyjechać, albo z powodu szczególnej sytuacji w danym państwie, mogącej zagrozić jej życiu, zdrowiu lub wolności osobistej,

4)

osoba ubiegająca się o paszport nie dopełniła wobec Państwa, jednostki gospodarki uspołecznionej lub osoby fizycznej obowiązku wynikającego z ustawy lub orzeczonego przez sąd albo inny właściwy organ państwowy,

5)

osoba ubiegająca się o paszport swoim zachowaniem za granicą naraziła na szkodę interesy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

6)

osoba ubiegająca się o paszport w czasie pobytu za granicą naraziła na szkodę dobre imię Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a od tego zdarzenia nie upłynęły dwa lata,

7)

osoba ubiegająca się o paszport naruszyła art. 8 ust. 4 lub popełniła więcej niż jeden raz wykroczenie określone w art. 23 lub 24.
 ”
 ,

b)

po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
„ 

4a.

W decyzji odmownej wydanej z przyczyn określonych w ust. 2 pkt 2 można odstąpić od uzasadnienia faktycznego decyzji.
 ”
 ;

3)

w art. 10 w ust. 1 powołanie „art. 4 ust. 2 pkt 1-5” zastępuje się powołaniem „art. 4 ust. 2”;

4)

po art. 10 dodaje się art. 10a w brzmieniu:
„ 

Art. 10a.

Przepisy art. 4 ust. 1, art. 4a, 5 oraz 10 stosuje się odpowiednio do wyrażania zgody przez organy paszportowe na wydanie dokumentów uprawniających do przekroczenia granicy, przewidzianych w przepisach szczególnych.
 ”
 ;

5)

w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny może odmówić wydania paszportu konsularnego książeczkowego, gdy w sprawie osoby ubiegającej się o paszport konsularny toczy się postępowanie dotyczące pozbawienia obywatelstwa polskiego lub zezwolenia na jego zmianę albo gdy zachodzą przyczyny określone w art. 4 ust. 2 pkt 1-3 lit. a) i c) oraz pkt 4-7.
 ”
 ;

6)

w art. 22 powołanie „art. 4 ust. 2 pkt 2-4” zastępuje się powołaniem „art. 4 ust. 2 pkt 2 oraz 5-7.”;

7)

w art. 23:

a)

w ust. 1 w zdaniu drugim wyraz „tygodnia” zastępuje się wyrazami „czternastu dni”,

b)

ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„ 

4.

Minister Spraw Wewnętrznych lub upoważnione przez niego organy mogą zwalniać posiadaczy paszportów od obowiązku złożenia tych dokumentów w organach właściwych w sprawach paszportowych.
 ”
 ;

8)

w art. 24 w ust. 1 wyrazy „najbliższą jednostkę Milicji Obywatelskiej” zastępuje się wyrazami „najbliższy urząd spraw wewnętrznych albo komisariat lub posterunek Milicji Obywatelskiej”;

9)

art. 25 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 25.

Kto narusza przepisy art. 23 lub 24, podlega karze grzywny do 20.000 zł
 ”
 .

Art. 2.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 31 marca 1984 r.