1.
Dzieciom umieszczonym w rodzinach zastępczych udziela pomocy pieniężnej na pokrycie
kosztów ich utrzymania terenowy organ administracji państwowej właściwy dla miejsca
zamieszkania rodziny zastępczej.
2.
Podstawą przyznania pomocy pieniężnej jest umowa o pomocy pieniężnej, zawarta między
terenowym organem administracji państwowej wymienionym w ust. 1 a rodziną zastępczą,
określająca zasady tej pomocy.
3.
Pomocy pieniężnej udziela się od dnia zawarcia umowy, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem
ust. 4, do czasu ukończenia przez dziecko umieszczone w rodzinie zastępczej 18 lat,
a po ukończeniu tego wieku - w razie kontynuowania nauki albo ustalenia inwalidztwa
uniemożliwiającego podjęcie nauki lub zatrudnienia, nie dłużej jednak niż do ukończenia
25 lat, a w razie kontynuowania studiów wyższych na ostatnim roku - do ukończenia
26 lat, chyba że dziecko osiąga z tytułu pracy własnej dochody przekraczające najniższe
zasadnicze wynagrodzenie miesięczne obowiązujące w uspołecznionych zakładach pracy.
Oceny stanu inwalidztwa dokonuje właściwa komisja lekarska do spraw inwalidztwa i
zatrudnienia.
4.
W razie umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej:
1)
przed dniem zawarcia umowy, o której mowa w ust. 2, wypłata kwot pomocy pieniężnej
następuje od dnia faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej, jednakże
za okres nie dłuższy niż 2 lata,
2)
po dniu zawarcia umowy, o której mowa w ust. 2, wypłata kwot pomocy pieniężnej następuje
od dnia faktycznego umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej.