Ustawa Budżetowa na Rok 1986z dnia 23 grudnia 1985 r.

Ustala się dochody budżetu państwa w wysokości 4.334.611.026 tys. zł

z tego:

Ustala się wydatki budżetu państwa w wysokości 4.591.797.790 tys. zł

z tego:

Saldo zmian dochodów i wydatków budżetu państwa w związku ze zmianą cen zaopatrzeniowych i detalicznych oraz zmianami organizacyjnymi wynosi 106.200.000 tys. zł

Niedobór budżetu na koniec roku wynosi 150.986.764 tys. zł.

Źródłem pokrycia niedoboru budżetu będzie kredyt zaciągnięty przez Ministra Finansów w Narodowym Banku Polskim.

Jeżeli przebieg realizacji budżetu państwa wskazywałby na przekroczenie na koniec roku niedoboru, o którym mowa w ust. 4, Rada Ministrów podejmie działania zmierzające do wygospodarowania odpowiednich dochodów oraz wdrożenia stosownych programów oszczędnościowych w zakresie wydatków budżetowych, w tym wydatków na wyrównanie skutków zmian cen. W tym wypadku upoważnia się Radę Ministrów, po zasięgnięciu opinii właściwej komisji sejmowej, także do dokonania koniecznych zmian w dochodach zasilających dla budżetów terenowych oraz w udziałach budżetu centralnego w dochodach tych budżetów.

Przychody zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych, środków specjalnych, funduszów celowych i państwowych jednostek organizacyjnych, których gospodarka finansowa jest prowadzona na zasadach ustalonych na podstawie art. 13 ustawy z dnia 3 grudnia 1984 r. - Prawo budżetowe   (Dz. U. Nr 56, poz. 283) - objęte budżetem państwa - wynoszą 1.976.009.757 tys. zł, w tym dotacje z budżetu - 458.842.384 tys. zł, rozchody wynoszą 1.870.221.170 tys. zł, w tym nadwyżki do przekazania na rzecz budżetu - 2.745.797 tys. zł.

Ustala się w zakresie budżetu centralnego:

dochody w wysokości 3.410.412.904 tys. zł

wydatki w wysokości 3.677.483.938 tys. zł

w tym:

rezerwę Rady Ministrów w wysokości 30.000.000 tys. zł

zgodnie ze szczegółowym podziałem ustalonym w załączniku nr 1.

Upoważnia się Radę Ministrów do ostatecznego dostosowania dochodów i wydatków naczelnych i centralnych organów administracji państwowej objętych zmianami organizacyjnymi do szczegółowego zakresu ich zadań i statutów na podstawie ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej   (Dz. U. Nr 50, poz. 262).

Ustala się udział budżetu centralnego w dochodach budżetu województwa stołecznego warszawskiego w wysokości 9.884.270 tys. zł.

Przychody zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych, środków specjalnych, funduszów celowych i państwowych jednostek organizacyjnych, których gospodarka finansowa jest prowadzona na zasadach ustalonych na podstawie art. 13 Prawa budżetowego - objęte budżetem centralnym - wynoszą 1.643.505.920 tys. zł w tym dotacje z budżetu 302.064.097 tys. zł, rozchody wynoszą 1.485.194.070 tys. zł, w tym nadwyżki do przekazania na rzecz budżetu 2.174.136 tys. zł.

Ustala się dla budżetów terenowych na 1986 r.:

zgodnie z załącznikami nr 2 i 3.

Kwoty dochodów własnych budżetów wojewódzkich z podatku od płac oraz z udziału w dochodach budżetu centralnego, stanowiące podstawę do rozliczeń, o których mowa w art. 21 i 95 Prawa budżetowego, określone są w załączniku nr 3.

Ustala się dla przedsiębiorstw państwowych i organizacji spółdzielczych ogólną kwotę dotacji przedmiotowych do wyrobów i usług w wysokości 825.716.300 tys. zł.

Upoważnia się Radę Ministrów do zwiększenia kwoty określonej w ust. 1 w ramach ogólnej kwoty wydatków ustalonych w niniejszej ustawie.

Rada Ministrów określi grupy wyrobów i usług dotowanych z budżetu.

Minister Finansów ustali stawki dotacji do wyrobów i usług, o których mowa w ust. 3, oraz może dokonywać w odpowiednich częściach budżetu zmiany kwot dotacji w ramach ogólnej kwoty, określonej w ust. 1.

Kwoty dotacji ogólnych oraz stawki procentowe naliczania udziałów w dochodach budżetu centralnego określone w załączniku nr 2 są wiążące dla wojewódzkich rad narodowych.

Kwoty dotacji ogólnych oraz udziałów w dochodach własnych budżetów terenowych wynikające z uchwał budżetowych wojewódzkich rad narodowych są wiążące dla rad narodowych stopnia podstawowego.

Należne jednostkom gospodarki uspołecznionej ulgi w podatku dochodowym w 1986 r. obniża się o 1/4.

Należne jednostkom gospodarki uspołecznionej ulgi we wpłatach amortyzacji w 1986 r. obniża się o 1/4. Przepis ten nie dotyczy jednostek podejmujących bądź prowadzących inwestycje modernizacyjne w kierunkach preferowanych, określonych w centralnym planie rocznym.

Jednostki gospodarki uspołecznionej korzystające ze zwolnień z podatku dochodowego, a także państwowe jednostki organizacyjne zwolnione z obowiązku wpłacania amortyzacji uiszczają w 1986 r. do budżetu kwotę odpowiadającą 1/4 podatku dochodowego i wpłat amortyzacji.

Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się:

Upoważnia się ministrów i terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej do dokonania przeniesień kredytów budżetowych, między działami, z wydatków inwestycyjnych do wydatków bieżących w związku ze zmianą wartości granicznej środków trwałych.

Kredyty przeniesione do wydatków bieżących mogą być wykorzystane wyłącznie na zakup przedmiotów nietrwałych wyłączonych ze środków trwałych w związku ze zmianą, o której mowa w ust. 1.

O dokonanych zmianach ministrowie i wojewodowie powiadomią Ministra Finansów w terminie do 31 marca 1986 r.

Podstawowe cele i wskaźniki rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o planowaniu społeczno-gospodarczym   (Dz. U. Nr 7, poz. 51, z 1983 r. Nr 71, poz. 318 i z 1985 r. Nr 37, poz. 174), określi na 1986 r. Rada Ministrów w centralnym planie rocznym na ten rok.

Po uchwaleniu przez Sejm narodowego planu społeczno-gospodarczego na lata 1986-1990 Rada Ministrów dostosuje odpowiednio centralny plan roczny do ustaleń zawartych w tym planie.

Wojewódzkie oraz miejskie (gminne) plany społeczno-gospodarcze na lata 1986-1990 zostaną uchwalone nie później niż w okresie 6 tygodni od uchwalenia przez Sejm narodowego planu społeczno-gospodarczego.

Do czasu podjęcia przez Sejm uchwały o narodowym planie społeczno-gospodarczym na lata 1986-1990 przedsiębiorstwa państwowe, zwane dalej przedsiębiorstwami, rozpoczynające inwestycje, które polegają na budownictwie obejmującym budynki, są zobowiązane do wpłacania kaucji, z wyjątkiem wypadków określonych w ust. 2, 3 i 17.

Przedsiębiorstwo nie wpłaca kaucji od:

Rada Ministrów może określić inne inwestycje niż wymienione w ust. 2, od których przedsiębiorstwa nie wpłacają kaucji, oraz wypadki, w których cofa się zwolnienie od wpłaty kaucji z powodu realizacji inwestycji niezgodnie z celami stanowiącymi podstawę przyznania ulgi podatkowej lub dotacji z budżetu.

Wysokość kaucji wynosi 20% wartości kosztorysowej budynków, jeżeli inwestycja jest zgodna z preferowanymi celami gospodarczymi, których wykaz ustali Przewodniczący Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. Wysokość kaucji od pozostałych inwestycji wynosi 50% wartości kosztorysowej budynków.

Przedsiębiorstwo wpłaca kaucję ze środków funduszu rozwoju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Jeżeli przedsiębiorstwo podejmuje zakładową inwestycję socjalną, finansowaną ze środków zakładowego funduszu socjalnego lub z innych środków, z wyjątkiem środków funduszu rozwoju, wpłaca kaucję ze środków zakładowego funduszu socjalnego.

Przedsiębiorstwo wpłaca kaucję na nie oprocentowany rachunek, otwierany na jego wniosek w oddziale banku właściwym dla przedsiębiorstwa, najpóźniej w ostatnim dniu kwartału poprzedzającego kwartał, w którym ma być rozpoczęta inwestycja.

W razie niedotrzymania terminu określonego w ust. 7, przedsiębiorstwo jest zobowiązane do zapłacenia na dochody budżetu centralnego odsetek za zwłokę w wysokości pobieranej za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych.

Bank zwraca kaucję przedsiębiorstwu, na jego wniosek, w ciągu trzech miesięcy od dnia przekazania inwestycji do eksploatacji, a jeżeli przedsiębiorstwo planowało, że w wyniku inwestycji nastąpi wzrost wielkości produkcji lub usług - w ciągu trzech miesięcy od planowanego terminu osiągnięcia projektowanej zdolności produkcyjnej lub usługowej, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 10. Przedsiębiorstwo wraz z wnioskiem o zwrot kaucji przedstawia bankowi udokumentowane oświadczenie potwierdzające dotrzymanie warunków.

Warunkiem zwrotu kaucji jest nieprzekroczenie:

W razie niedotrzymania któregokolwiek z warunków określonych w ust. 10, kaucja podlega przekazaniu:

Bank przekazuje kaucję na dochody budżetowe na podstawie decyzji izby skarbowej właściwej dla siedziby przedsiębiorstwa. Izba skarbowa wydaje decyzję w ciągu dwóch tygodni od dnia otrzymania z banku zawiadomienia o niedotrzymaniu przez przedsiębiorstwo warunków zwrotu kaucji. Od decyzji izby skarbowej przedsiębiorstwo może odwołać się do Ministra Finansów w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia decyzji.

Bank przekazuje kaucję na dochody budżetowe po upływie trzech tygodni od dnia otrzymania decyzji izby skarbowej, a jeżeli przedsiębiorstwo odwołało się - od dnia otrzymania decyzji nie uwzględniającej odwołania.

Przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 15 i 16, do:

Kaucje od inwestycji wymienionych w ust. 14 są wpłacane ze środków właściwych funduszów inwestorów, z których mają być finansowane te inwestycje.

Jeżeli nie został dotrzymany którykolwiek z warunków określonych w ust. 10, kaucja wpłacona:

Przepisy ust. 1-13 nie mają zastosowania do państwowych przedsiębiorstw terenowych drobnej wytwórczości, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o drobnej wytwórczości   (Dz. U. Nr 3, poz. 11).

Skutki zmian cen urzędowych wyrównuje się w 1986 r. jednostkom i zakładom budżetowym, szkołom wyższym oraz państwowym jednostkom organizacyjnym, których gospodarka finansowa jest prowadzona na zasadach ustalonych na podstawie art. 13 Prawa budżetowego (z wyjątkiem jednostek dróg publicznych), najwyżej do wysokości 70%.

Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy zmian cen urzędowych artykułów żywnościowych, leków, opału, energii elektrycznej i paliw.

Dotacje przedmiotowe oraz dotacje dla gospodarki komunalnej i mieszkaniowej należne według odrębnych przepisów ustala się w 1986 r. w wysokości nie wyższej niż 98% kwoty obliczonej według obowiązujących zasad i stawek.

Przepis ust. 1 nie dotyczy dotacji przedmiotowych udzielanych w formie różnicy cen oraz dotacji do przewozów pasażerskich kolejowych, autobusowych PKS i żeglugi przybrzeżnej.

Rozliczenia między jednostkami gospodarki uspołecznionej z tytułu przejęcia - przekazania majątku trwałego w związku ze zmianą struktury gospodarki są dokonywane według wartości ustalonej po cenach umownych, nie wyższych jednak niż faktyczne ceny zakupu w okresie jego nabycia, zmniejszonej o umorzenia. Obliczona w ten sposób wartość majątku trwałego podlega zwiększeniu o ewentualne nakłady inwestycyjne w tym majątku, przeszacowane według obowiązujących zasad i zmniejszone o umorzenia.

Jeżeli przejęciu - przekazaniu podlega majątek nabyty nieodpłatnie, przejęcie - przekazanie następuje nieodpłatnie, z wyjątkiem poniesionych nakładów inwestycyjnych w tym majątku, przeszacowanych według obowiązujących zasad, zmniejszonych o umorzenia.