Ustawaz dnia 23 grudnia 1985 r.o centralnych funduszach rozwoju nauki i techniki

Art. 1.

1.

Tworzy się Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki, zwany dalej „Funduszem”.

2.

Celem Funduszu jest zapewnienie środków na finansowanie zadań rozwoju nauki i techniki o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, objętych planowaniem centralnym.

3.

Wysokość Funduszu określana jest w narodowych planach społeczno-gospodarczych oraz centralnych planach rocznych.

Art. 2.

1.

Dochodami Funduszu są:

1)

dotacje z budżetu centralnego,

2)

wpłaty przedsiębiorstw państwowych z funduszu postępu techniczno-ekonomicznego,

3)

dodatkowe wpłaty przedsiębiorstw państwowych, tworzących fundusz postępu techniczno-ekonomicznego, ustalane w określonym stosunku do wartości sprzedaży produkcji tych przedsiębiorstw; wpłaty te są zaliczane w ciężar kosztów przedsiębiorstwa,

4)

inne wpływy określane w odrębnych przepisach.

2.

Wysokość wpłat, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, określają narodowe plany społeczno-gospodarcze i centralne plany roczne.

Art. 3.

1.

Środki Funduszu dzieli się na:

1)

Centralny Fundusz Prac Badawczych i Rozwojowych,

2)

Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń.

2.

Podziału środków Funduszu dokonuje corocznie Rada Ministrów - na wniosek Prezydium Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów, zwanego dalej „Prezydium Komitetu”.

Art. 4.

1.

Centralny Fundusz Prac Badawczych i Rozwojowych przeznacza się na finansowanie prac z zakresu nauki i postępu technicznego o podstawowym znaczeniu dla rozwoju społeczno-gospodarczego kraju.

2.

Prezydium Komitetu wydziela część funduszu, o którym mowa w ust. 1, na:

1)

nagrody za szczególne osiągnięcia w dziedzinie nauki i wdrażania, postępu naukowo-technicznego,

2)

stypendia na rozwiązywanie zadań badawczych, rozwojowych i wdrożeniowych o istotnym znaczeniu dla gospodarki narodowej.

Art. 5.

1.

Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń przeznacza się na zwrotną lub bezzwrotną pomoc finansową dla przedsiębiorstw państwowych, jednostek badawczo-rozwojowych, placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz szkół wyższych na dofinansowywanie przedsięwzięć wdrożeniowych, przede wszystkim związanych z realizacją zamówień rządowych z zakresu rozwoju nauki i techniki.

2.

Na Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń wpływają dodatkowo wpłaty z tytułu zwrotu udzielonej pomocy finansowej.

Art. 6.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady tworzenia Funduszu oraz gospodarowania środkami funduszów, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Art. 7.

1.

Gospodarkę Funduszem prowadzi się na podstawie rocznych planów tego Funduszu, uchwalanych przez Sejm.

2.

Projekty rocznych planów Funduszu przedstawia do uchwalenia Sejmowi Rada Ministrów wraz z projektem budżetu Państwa.

3.

Rada Ministrów przedstawia Sejmowi corocznie sprawozdanie z gospodarki środkami Funduszu wraz z rocznym sprawozdaniem z wykonania budżetu Państwa.

4.

Projekty rocznych planów Funduszu oraz roczne sprawozdania z gospodarki jego środkami przedstawia Radzie Ministrów Prezydium Komitetu na podstawie wniosków i danych sporządzanych i przedstawianych przez Ministra - Kierownika Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń, w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) oraz Sekretarzem Naukowym Polskiej Akademii Nauk.

Art. 8.

Prezydium Komitetu dokonuje corocznie podziału środków funduszów, o których mowa w art. 3 ust. 1, na poszczególne cele i zadania, według ustalanych przez siebie kryteriów i zasad podziału.

Art. 9.

Środkami przydzielonymi na poszczególne cele i zadania, w myśl przepisu art. 8, gospodarują:

1)

w odniesieniu do środków Centralnego Funduszu Prac Badawczych i Rozwojowych - ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) oraz Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk,

2)

w odniesieniu do środków Centralnego Funduszu Wspomagania Wdrożeń - Minister - Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń.

Art. 10.

Środki funduszów, o których mowa w art. 3 ust. 1, nie wykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny.

Art. 11.

Minister - Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń:

1)

sprawuje ogólny nadzór nad gospodarką środkami Funduszu,

2)

prowadzi sprawy związane z gromadzeniem i podziałem środków Funduszu.

Art. 12.

Komitet do Spraw Nauki i Postępu Technicznego przy Radzie Ministrów, wraz z oceną wyników realizacji programów badawczych i rozwojowych oraz działalności wdrożeniowej, dokonuje również oceny wykorzystania Funduszu, na podstawie informacji przedstawianych przez Prezydium Komitetu.

Art. 13.

1.

Tworzy się Centralny Fundusz Dewizowy na potrzeby rozwoju nauki i techniki.

2.

Fundusz, o którym mowa w ust. 1, tworzony jest z centralnie rozdzielanych środków dewizowych.

3.

Dysponentem funduszu jest Minister - Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń.

4.

Wysokość funduszu jest określana w centralnych planach rocznych.

5.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady gospodarowania środkami tego funduszu.

Art. 14.

W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych   (Dz. U. z 1984 r. Nr 16, poz. 74, Nr 26, poz. 129, Nr 34, poz. 181 i Nr 54, poz. 275 oraz z 1985 r. Nr 37, poz. 174) w art. 26 w ust. 3 i 4 wyrazy „Centralny Fundusz Postępu Techniczno-Ekonomicznego” zastępuje się wyrazami „Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki”.

Art. 15.

1.

Projekt planu gospodarki Funduszem na rok 1986 Rada Ministrów przedstawi do uchwalenia Sejmowi w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.

2.

Do czasu uchwalenia przez Sejm planu, o którym mowa w ust. 1, upoważnia się Ministra - Kierownika Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń do przeznaczania środków gromadzonych dotychczas na Centralnym Funduszu Postępu Techniczno-Ekonomicznego na podstawie ustawy, o której mowa w art. 14, na cele przewidziane w art. 5 niniejszej ustawy.

Art. 16.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1986 r.