Ustawaz dnia 16 lipca 1987 r.o jednostkach innowacyjno-wdrożeniowych

Działalność jednostek innowacyjno-wdrożeniowych stanowi część całokształtu działalności innowacyjnej, która jako twórcza praca i istotny czynnik postępu techniczno-organizacyjnego, wpływająca na rozwój gospodarki narodowej, korzysta ze szczególnego poparcia i opieki Państwa. Mając to na uwadze, stanowi się, co następuje:

Art. 1.

Jednostki gospodarcze, które prowadzą albo podejmują działalność zmierzającą do zastosowania osiągnięć naukowych, technicznych lub organizacyjnych, po spełnieniu szczególnych wymagań określonych w ustawie, potwierdzonych wpisem do rejestru, są jednostkami innowacyjno-wdrożeniowymi, zwanymi dalej „jednostkami innowacyjnymi”.

Art. 2.

1.

Jednostkami gospodarczymi w rozumieniu ustawy są:

1)

przedsiębiorstwa państwowe, jednostki badawczo-rozwojowe, spółdzielnie, spółki z udziałem zagranicznym, organizacje społeczne prowadzące działalność gospodarczą za pośrednictwem wyodrębnionych jednostek gospodarczych,

2)

osoby prawne nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej oraz osoby fizyczne, a także spółki prawa cywilnego,

3)

spółki handlowe, w tym także tworzone z udziałem Skarbu Państwa, banków, jednostek gospodarki uspołecznionej oraz osób fizycznych,

4)

zakłady jednostek gospodarki uspołecznionej oraz placówki naukowe Polskiej Akademii Nauk, samodzielnie sporządzające bilans, a także jednostki szkół wyższych prowadzące umowną działalność określoną w art. 5 ust. 1.

2.

W spółkach tworzonych z udziałem autorów osiągnięć naukowych, technicznych lub organizacyjnych, udziałem tych autorów w kapitale zakładowym spółki może być wartość osiągnięcia stanowiącego jego własność.

3.

Jeżeli do kapitału zakładowego spółki, o której mowa w ust. 2, wnoszony jest udział, który nie został wyceniony, wysokość jego ustalona w umowie spółki nie może przekraczać 20% jej kapitału zakładowego.

Art. 3.

1.

Do jednostek innowacyjnych stosuje się przepisy dotyczące funkcjonowania oraz zasad tworzenia i znoszenia jednostek gospodarczych, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

2.

Jednostki innowacyjne korzystają z ulg i preferencji określonych niniejszą ustawą, niezależnie od ulg przysługujących im na podstawie odrębnych przepisów.

Art. 4.

1.

Przez osiągnięcia naukowe, techniczne lub organizacyjne rozumie się:

1)

wynalazki i wzory użytkowe,

2)

nie wynikające w sposób oczywisty ze stanu nauki i techniki, mogące się nadawać do stosowania inne niż wymienione w pkt 1 rozwiązania stanowiące własne lub nabyte wyniki prac badawczych, doświadczalnych, projektowych albo organizacyjnych.

2.

Przez wdrożenie osiągnięcia naukowego, technicznego albo organizacyjnego rozumie się jego stosowanie (wykorzystanie) w praktyce społeczno-gospodarczej, a zwłaszcza w produkcji.

3.

Przez organizację wdrożenia osiągnięcia naukowego, technicznego albo organizacyjnego rozumie się czynności mające na celu przystosowanie wyników prac naukowo-badawczych do pierwszego wdrożenia.

Art. 5.

1.

Jednostki gospodarcze mogą być jednostkami innowacyjnymi, jeżeli:

1)

wytwarzają wyroby lub wykonują usługi będące pierwszym wdrożeniem w kraju osiągnięć naukowych, technicznych albo organizacyjnych, jednak w okresie nie dłuższym niż 3 lata od daty rozpoczęcia ich wdrażania, i nie przekraczają stanu zatrudnienia powyżej 50 osób oraz osiągają w poszczególnych latach podatkowych co najmniej 70% przychodu z tej działalności, albo

2)

podstawową ich działalnością jest obrót osiągnięciami naukowymi, technicznymi albo organizacyjnymi bądź organizacja wdrażania tych osiągnięć i osiągają z tego tytułu w poszczególnych latach podatkowych co najmniej 70% przychodu.

2.

Minister-Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek zainteresowanej jednostki gospodarczej, może:

1)

określić dla pierwszego roku działalności niższy niż wymieniony w ust. 1 pkt 1 i 2 procent przychodów, jednak nie mniej niż 50%,

2)

wyrazić zgodę na zwiększenie stanu zatrudnienia określonego w ust. 1 pkt 1, jednak nie więcej niż do 100 osób.

Art. 6.

1.

Jednostki gospodarcze wpisuje się na ich wniosek do rejestru jednostek innowacyjnych, zwanego dalej „rejestrem”.

2.

Wniosek o wpis do rejestru powinien obejmować:

1)

nazwę i siedzibę jednostki gospodarczej,

2)

przedmiot i zakres działania,

3)

opis osiągnięcia naukowego, technicznego lub organizacyjnego, które ma być przedmiotem wdrożenia albo wykonywania usług,

4)

określenie rodzajów osiągnięć naukowych, technicznych lub organizacyjnych będących przedmiotem obrotu albo organizacji ich wdrażania,

5)

planowaną docelową wielkość zatrudnienia i przewidywany udział przychodów z działalności innowacyjnej w przychodach ogółem,

6)

określenie wartości środków trwałych i obrotowych, stanowiących pierwsze wyposażenie jednostki, oraz wskazanie źródeł ich finansowania,

7)

wskazanie osób upoważnionych do reprezentowania jednostki innowacyjnej.

Art. 7.

1.

Rejestr prowadzi i dokonuje w nim wpisów Urząd Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń. O dokonaniu wpisu informuje się wnioskodawcę.

2.

Wpis do rejestru jednostki gospodarczej nowo powstałej lub rozpoczynającej działalność innowacyjną może nastąpić warunkowo, jeżeli jednostka ta zobowiąże się do spełnienia wymogów określonych w art. 5 ust. 1 lub 2 w ciągu 12 miesięcy następujących od daty wpisu.

3.

Wpis do rejestru uważa się również za dokonany, jeżeli w ciągu 2 miesięcy, licząc od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 2, nie poinformowano wnioskodawcy o braku przesłanek do dokonania wpisu.

4.

Urząd Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń:

1)

nie dokona wpisu do rejestru, jeżeli przeciwko projektowanej działalności przemawiają względy obronności lub bezpieczeństwa Państwa,

2)

dokona skreślenia z rejestru, jeżeli jednostka innowacyjna przestała spełniać warunki określone w art. 5 ust. 1 lub 2.

5.

Skreślenia z rejestru dokonuje się w drodze decyzji administracyjnej. Decyzja ta może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 8.

1.

Jednostki innowacyjne będące jednostkami gospodarki uspołecznionej:

1)

pomniejszają kwoty podatku dochodowego o wydatki ze środków własnych, przeznaczone na finansowanie przedsięwzięć badawczo-rozwojowych i nakładów inwestycyjnych związanych z działalnością innowacyjną, oraz o środki przeznaczone na spłatę kredytów inwestycyjnych zaciągniętych na tę działalność,

2)

wydatki na postęp techniczno-ekonomiczny wliczają bezpośrednio w ciężar kosztów działalności,

3)

zwalnia się:

a)

z wpłat na Fundusz Obsługi Zadłużenia Zagranicznego,

b)

z wpłat na Centralny Fundusz Rozwoju Nauki i Techniki,

c)

z wpłat kaucji od inwestycji polegających na budownictwie obejmującym budynki, a ponadto

4)

zwalnia się z podatku od ponadnormatywnych wypłat wynagrodzeń, jeżeli spełniają warunki, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, z uwzględnieniem art. 5 ust. 2.

2.

Jednostki innowacyjne będące przedsiębiorstwami państwowymi są zwolnione z obowiązku wpłat amortyzacji do budżetu centralnego lub na scentralizowany wojewódzki rachunek amortyzacji.

3.

Do zakładów sporządzających samodzielnie bilans w przedsiębiorstwach państwowych będących jednostkami innowacyjnymi stosuje się odpowiednio przepis ust. 2.

4.

Do jednostek szkół wyższych będących jednostkami innowacyjnymi nie mają zastosowania przepisy określające wielkość zatrudnienia i środków na wynagrodzenia.

Art. 9.

1.

Jednostki gospodarki uspołecznionej, które wnoszą środki funduszu rozwoju do spółek handlowych będących jednostkami innowacyjnymi prowadzącymi działalność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, pomniejszają kwotę podatku dochodowego o 50% kwoty wnoszonego udziału.

2.

W przypadku gdy zakład samodzielnie sporządzający bilans jest jednostką innowacyjną prowadzącą działalność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jednostka gospodarcza będąca przedsiębiorstwem wielozakładowym potrąca z podatku dochodowego wydatki ze środków własnych, ponoszone przez ten zakład w roku podatkowym na finansowanie przedsięwzięć badawczo-rozwojowych i nakładów inwestycyjnych związanych z działalnością innowacyjną, a także środków przeznaczonych na spłatę kredytów inwestycyjnych zaciągniętych na tę działalność.

Art. 10.

1.

Jednostki innowacyjne nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej uiszczają podatek dochodowy obniżony o 50% udowodnionych wydatków, nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięć badawczo-rozwojowych i inwestycyjnych związanych z działalnością określoną w art. 5 ust. 1. Obniżkę tę stosuje się również z tytułu wydatków poniesionych w latach poprzedzających rok, w którym osiągnięty został dochód z tej działalności.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się ulg podatkowych z tytułu inwestycji, przewidzianych odrębnymi przepisami.

3.

Do obniżki, o której mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio zasady i tryb określone w przepisach o ulgach podatkowych z tytułu inwestycji, z tym że obniżkę z tytułu wydatków przeznaczonych na finansowanie przedsięwzięć badawczo-rozwojowych i inwestycyjnych stosuje się bez względu na kwotę tych wydatków.

4.

Jednostki innowacyjne nie będące jednostkami gospodarki uspołecznionej zwalnia się z podatku dochodowego od przychodów z działalności innowacyjnej w ciągu 12 miesięcy od daty dokonania wpisu do rejestru, chyba że na podstawie odrębnych przepisów korzystają już ze zwolnienia z tego podatku.

Art. 11.

1.

Ulgi określone w art. 8 i 9 stosowane są zaliczkowo w okresach płatności i rozliczane po przedłożeniu przez jednostkę innowacyjną bilansu lub rozliczenia za rok podatkowy, którego ulgi te dotyczą.

2.

W razie niespełniania warunków określonych w art. 5 ust. 1 lub 2, jednostka gospodarcza traci uprawnienia do ulg określonych w art. 8, 9 i 10 za rok podatkowy, który podlega rozliczeniu.

3.

Rozliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonują właściwe miejscowo urzędy skarbowe.

Art. 12.

1.

Sprzedaż i dostawy surowców, materiałów, paliw oraz energii i wyrobów na rzecz jednostek innowacyjnych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, odbywają się na zasadach określonych w przepisach ustalających preferencje w zakresie zaopatrzenia.

2.

Sprzedaż produktów jednostek innowacyjnych nie podlega obowiązkowemu pośrednictwu w obrocie.

Art. 13.

1.

Ceny towarów i usług wytwarzanych (świadczonych) przez jednostki innowacyjne w ramach działalności określonej w art. 5 ust. 1 są cenami umownymi.

2.

Przy uzgadnianiu cen umownych określonych w ust. 1 jednostka innowacyjna nie ma obowiązku przedstawiania odbiorcy kalkulacji ceny.

3.

Przy ustalaniu cen towarów i usług, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o:

1)

okresowym zakazie podwyższania cen,

2)

okresowym maksymalnym wskaźniku wzrostu cen,

3)

obowiązku informowania izb skarbowych o zamiarze podwyższenia ceny umownej.

Art. 14.

Jednostki innowacyjne stosują stawkę odpisów dewizowych w wysokości 50% wpływów dewizowych. Minister Handlu Zagranicznego może na wniosek jednostki innowacyjnej ustalić stawkę wyższą.

Art. 15.

Przy ubieganiu się przez jednostkę innowacyjną o koncesję na prowadzenie działalności w zakresie handlu zagranicznego jednostka ta nie ma obowiązku wykazania się osiągnięciem wartości bezpośredniego eksportu wytwarzanych towarów lub świadczonych usług w wysokości co najmniej 25% własnej produkcji lub usług albo przekroczeniem w skali rocznej wartości tego eksportu określonej w odrębnych przepisach.

Art. 16.

1.

Podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez autora, o którym mowa w art. 2 ust. 1, z tytułu określonego w tym przepisie jego udziału w spółce nie może być ustalony w kwocie przekraczającej 50% tych dochodów.

2.

Jednostki innowacyjne mogą zawierać umowy o dzieło z autorami osiągnięć, o których mowa w art. 4 ust. 1, nie będącymi właścicielami tych osiągnięć.

3.

Przy ustalaniu podatku od wynagrodzeń otrzymywanych z tytułu umów, o których mowa w ust. 2, uwzględnia się koszty uzyskania tych wynagrodzeń w wysokości 50%.

Art. 17.

W przypadku gdy jednostką innowacyjną jest osoba fizyczna, osoba ta w zakresie działalności innowacyjnej jest zwolniona od uzyskiwania zezwolenia na działalność wytwórczą, usługową lub handlową.

Art. 18.

Minister-Kierownik Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń może przeznaczyć środki Centralnego Funduszu Wspomagania Wdrożeń jako udziały Skarbu Państwa w przedsiębiorstwach mieszanych lub w spółkach handlowych będących jednostkami innowacyjnymi i reprezentuje Skarb Państwa w tych jednostkach.

Art. 19.

W ustawie z dnia 23 grudnia 1985 r. o centralnych funduszach rozwoju nauki i techniki   (Dz. U. Nr 59, poz. 297 i z 1986 r. Nr 47, poz. 226) art. 5 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 5.

1.

Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń przeznacza się na dofinansowanie przedsięwzięć wdrożeniowych o istotnym znaczeniu dla gospodarki narodowej, a także na udziały Skarbu Państwa w przedsiębiorstwach mieszanych lub spółkach handlowych będących jednostkami innowacyjnymi.

2.

Wpłaty z tytułu zwrotu udzielonej pomocy finansowej oraz dochody z tytułu udziałów, o których mowa w ust. 1, wpływają dodatkowo na Centralny Fundusz Wspomagania Wdrożeń.
 ”
 .

Art. 20.

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 1987 r.