Obwieszczenie Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnychz dnia 15 listopada 1988 r.w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1986 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych

Spis treści

Treść obwieszczenia

1.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 23, poz. 165) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1986 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 7, poz. 39, z 1987 r. Nr 41, poz. 239 i z 1988 r. Nr 23, poz. 165) z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem wydania jednolitego tekstu i zastosowaniem ciągłej numeracji rozdziałów, paragrafów, ustępów i punktów.

2.

Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst nie obejmuje następujących przepisów:

1)

tytułu rozdziału 3 Przepisy przejściowe i końcowe oraz § 15 i 16 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1986 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 7, poz. 39) w brzmieniu:
„ 

§ 15.

1.

Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 1975 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 33, poz. 181 i z 1982 r. Nr 21, poz. 152).

2.

Do dnia 31 grudnia 1986 r. opłatę za wodo zużywaną wyłącznie na cele gospodarstw domowych oraz opłatę za ścieki pochodzące z tych gospodarstw pobiera się w wysokości określonej w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1.

3.

Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.

§ 16.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
 ”
 ,

2)

§ 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1987 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 41, poz. 239) w brzmieniu:
„ 

§ 2.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1988 r.
 ”
 ,

3)

§ 2 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1988 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych   (Dz. U. Nr 23, poz. 165) w brzmieniu:
„ 

§ 2.

Sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia podlegają rozpoznaniu według przepisów dotychczasowych.
 ”
„ 

§ 4.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1988 r.
 ”

Załącznik   -   Tekst jednolity Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1986 r. w sprawie opłat za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych

Na podstawie art. 56 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne   (Dz. U. Nr 38, poz. 230, z 1980 r. Nr 3, poz. 6 i z 1983 r. Nr 44, poz. 201) zarządza się, co następuje:

   Rozdział 1   

Opłaty za pobór wody i wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi

§ 1.

Za pobór wody, stanowiącej własność państwa, ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za wodę”.

§ 2.

1.

Zwalnia się od opłat za wodę:

1)

powierzchniową pobieraną w ilości mniejszej niż 20 000 m3 rocznie oraz podziemną pobieraną w ilości mniejszej niż 5 000 m3 rocznie,

2)

powierzchniową służącą do napędu turbin i innych urządzeń wodnych oraz do ogrzewania lokali, a także służącą do celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej, zużywaną zwrotnie,

3)

przeznaczoną na zaopatrzenie zakładów służby zdrowia i opieki społecznej, sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych straży pożarnych, jednostek organizacyjnych więziennictwa i zakładów dla nieletnich,

4)

przeznaczoną do korzystania do celów rybackich,

5)

kopalnianą.

2.

Terenowy organ administracji państwowej o właściwości szczególnej do spraw gospodarki wodnej stopnia Wojewódzkiego, zwany dalej „wojewódzkim organem”, w szczególnie uzasadnionych wypadkach może ustalić opłatę za pobór wody w ilościach mniejszych niż określone w ust. 1 pkt 1.

§ 3.

1.

Na, obszarze województw: bielskiego, częstochowskiego, jeleniogórskiego, kieleckiego, krakowskiego, legnickiego, nowosądeckiego, opolskiego, tarnowskiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego stawka opłaty za 1 m3 wody powierzchniowej pobranej do:

1)

celów związanych z wytworzeniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie - wynosi:
w 1988 r. - 1,80 zł,
w 1989 r. - 2,10 zł,
od 1990 r. - 2,40 zł,

2)

innych celów - wynosi:
w 1988 r. - 9,00 zł,
w 1989 r. - 10,50 zł,
od 1990 r. - 12,00 zł.

2.

Stawkę opłaty za 1 m3 ustala się o 100% wyższą niż określona w ust. 1 zakładom położonym na obszarze województwa katowickiego.

3.

Na obszarze, województw nie wymienionych w ust. 1 i 2 stawka opłaty za 1 m3 wody powierzchniowej pobranej do:

1)

celów związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej lub cieplnej zużytej bezpowrotnie - wynosi:
w 1988 r. - 0,70 zł,
w 1989 r. - 0,80 zł,
od 1990 r. - 1,00 zł,

2)

innych celów - wynosi:
w 1988 r. - 3,60 zł,
w 1989 r. - 4,20 zł,
od 1990 r. - 4,80 zł.

4.

Na obszarze województw wymienionych w ust. 1 oraz województw katowickiego, lubelskiego i chełmskiego stawka opłaty za 1 m3 wody podziemnej, pobranej do:

1)

celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi albo farmakologicznymi - wynosi:
w 1988 r. - 9,00, zł,
w 1989 r. - 10,50 zł,
od 1990 r. - 12,00 zł,

2)

innych celów produkcyjnych - wynosi:
w 1988 r. - 27,00 zł,
w 1989 r. - 31,50 zł,
od 1990 r. - 36,00 zł.

5.

Na obszarze województw nie wymienionych w ust. 4 stawka opłaty za 1 m3 wody podziemnej pobranej do:

1)

celów produkcyjnych, w których woda wchodzi w skład lub bezpośredni kontakt z produktami spożywczymi albo farmakologicznymi - wynosi:
w 1988 r. - 3,60 zł,
w 1989 r. - 4,20 zł,
od 1990 r. - 4,80 zł,

2)

innych celów produkcyjnych - wynosi:
w 1988 r. - 10,80 zł,
w 1989 r. - 12,60 zł,
od 1990 r. - 14,40 zł.

§ 4.

Na obszarze całego kraju stawka opłaty za 1 m3 wody powierzchniowej lub wody podziemnej pobranej na cele: socjalne, zaopatrzenia ludności, utrzymania zieleni oraz czystości w miastach, zaopatrzenia rolnictwa oraz nawodnień rolniczych i leśnych wynosi:
w 1988 r. - 0,10 zł,
w 1989 r. - 0,10 zł,
od 1990 r. - 0,20 zł.

§ 5.

Za wprowadzenie do wód stanowiących własność państwa lub do ziemi:

1)

wód kopalnianych zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikiem sumy jonów chlorków i siarczanów,

2)

ścieków zawierających zanieczyszczenia określone wskaźnikami: pięciodniowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5), chemicznego zapotrzebowania tlenu; oznaczonego metodą dwuchromianową (ChZT) i zawiesiny ogólnej
- ustala się opłaty, zwane dalej „opłatami za ścieki”.

§ 6.

Zwalnia się od opłat za ścieki:

1)

wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków, jeżeli na ich wprowadzanie nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne,

2)

wprowadzanie ścieków do ziemi w celu rolniczego wykorzystania,

3)

wprowadzanie ścieków o stężeniu zanieczyszczeń dopuszczalnym w danej klasie czystości wód.

§ 7.

1.

Opłatę za ścieki ustala się w zależności od rodzaju ścieków i od zawartych w nich ładunków zanieczyszczeń oraz ad klasy czystości wód, do których ścieki są wprowadzane. Przy ustalaniu opłaty przyjmuje się, ten ze wskaźników zanieczyszczenia (BZT5 ChZT, zawiesina ogólna), za który opłata jest największa.

2.

Opłatę za wprowadzanie wód kopalnianych ustala się zależnie od zawartości sumy chlorków i siarczanów.

3.

Opłatę za ścieki wprowadzane z oczyszczalni grupowych lub kolektorów będących własnością zakładów przemysłowych ustala się każdemu użytkownikowi tych urządzeń proporcjonalnie do wielkości wniesionych ładunków zanieczyszczeń według stawek określonych dla tych użytkowników w ust. 4 i 5.

4.

Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w BZT5 wynosi dla ścieków:

1)

z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego:
w 1988 r. - 180,00 zł,
w 1989 r. - 210,00 zł,
od 1990 r. - 240,00 zł,

2)

z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego:
w 1988 r. - 72,00 zł,
w 1989 r. - 84,00 zł,
od 1990 r. - 96,00 zł,

3)

z zakładów przemysłu spożywczego:
w 1988 r. - 45,00 zł,
w 1989 r. - 52,00 zł,
od 1990 r. - 60,00 zł,

4)

z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast:
w 1988 r. - 10,00 zł,
w 1989 r. - 12,50 zł,
od 1990 r. - 22,50 zł.

5)

z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej:
w 1988 r. - 15,00 zł,
w 1989 r. - 17,00 zł,
od 1990 r. - 20,00 zł,

6)

innych:
w 1988 r. - 79,00 zł,
w 1989 r. - 92,00 zł,
od 1990 r. - 106,00 zł.

5.

Stawka opłaty za 1 kg ładunku wyrażonego w ChZT wynosi dla ścieków:

1)

z zakładów przemysłu chemicznego, paliwowo-energetycznego, metalurgicznego, elektromaszynowego i lekkiego:
w 1988 r. - 120,00 zł,
w 1989 r. - 140,00 zł,
od 1990 r. - 160,00 zł,

2)

z zakładów przemysłu drzewno-papierniczego:
w 1988 r. - 46,00 zł,
w 1989 r. - 54,00 zł,
od 1990 r. - 62,00 zł,

3)

z zakładów przemysłu spożywczego:
w 1988 r. - 30,00 zł,
w 1989 r. - 35,00 zł,
od 1990 r. - 40,00 zł,

4)

z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych miast:
w 1988 r. - 6,00 zł,
w 1989 r. - 7,50 zł,
od 1990 r. - 13,50 zł,

5)

z urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych wsi i kanalizacji sanitarnej zakładów oraz z zakładów służby zdrowia i opieki społecznej:
w 1988 r. - 9,00 zł,
w 1989 r. - 10,00 zł,
od 1990 r. - 12,00 zł,

6)

innych:
w 1988 r. - 48,00 zł,
w 1989 r. - 56,00 zł,
od 1990 r. - 64,00 zł.

6.

Stawka opłaty za 1 kg zawiesiny ogólnej wynosi:
w 1988 r. - 7,50 zł,
w 1989 r. - 8,70 zł,
od 1990 r. - 10,00 zł.

7.

Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy chlorków i siarczanów zawartych w wodach kopalnianych odprowadzanych bezpośrednio do wód powierzchniowych wynosi:
w 1988 r. - 2,00 zł,
w 1989 r. - 3,00 zł,
w 1990 r. - 5,00 zł,
od 1991 r. - 6,30 zł.

8.

Stawka opłaty za 1 kg ładunku sumy chlorków i siarczanów zawartych w wódach kopalnianych odprowadzanych do wód powierzchniowych za pośrednictwem zbiorników dozujących wynosi:
W 1988 r. - 0,50 zł,
w 1989 r. - 0,50 zł,
w 1990 r. - 0,60 zł
od 1991 r. - 0,80 zł.

9.

Stawki opłat za ścieki wprowadzane do wód zaliczanych do II klasy czystości zwiększa się o 25%, a za ścieki wprowadzane do wód zaliczanych do I klasy czystości - o 40%.

10.

Stawki opłat za Ścieki wprowadzane do jezior zwiększa się o 100%.

11.

Opłatę za wprowadzanie wód chłodniczych ustala się za ładunek zanieczyszczeń przekraczający ładunek zawarty w pobieranej wodzie.

§ 8.

Zakłady położone na obszarze województwa katowickiego ponoszą opłaty za ścieki dwukrotnie wyższe niż określone w § 7.

§ 9.

1.

Opłatę za wodę i ścieki ustala właściwy wojewódzki organ na podstawie informacji, którą zakład jest obowiązany złożyć w terminie do dnia 31 stycznia każdego roku, a jeżeli produkcja zakładu ma charakter okresowy - w terminie 15 dni po zakończeniu każdego okresu produkcyjnego.

2.

Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać dane o ilości pobranej wody powierzchniowej i podziemnej, celach jej wykorzystania oraz o zakupie i sprzedaży wody, a także o ilości, rodzaju i przeciętnym składzie wprowadzanych do wód lub do ziemi ścieków oraz o stężeniu zawartych w nich zanieczyszczeń skreślonych wskaźnikami: BZT5, ChZT, zawiesiny ogólnej i ładunku sumy chlorków i siarczanów w wodach kopalnianych. Skład ścieków i zawartych w nich zanieczyszczeń ustala się w miejscu wylotu ścieków z urządzeń oczyszczających lub kolektorów zakładu.

3.

Jeżeli zakład nie złoży w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, decyzję o opłacie wydaje się na podstawie ustaleń dokonanych przez organ pobierający opłatę.

4.

W razie niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 1, organ ustalając opłatę stosuje stawki obowiązujące w dniu wszczęcia postępowania.

§ 10.

1.

Wojewódzki organ może zaniechać:

1)

pobierania opłat za ścieki, jeżeli opłata nie przekracza 10 000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru, a ścieki wprowadzane do wody nie wpływają na przekroczenie wartości BZT5, ChZT, zawiesiny ogólnej lub sumy chlorków i siarczanów, dopuszczalnych w klasie czystości, do której woda jest zaliczana,

2)

pobierania opłat za wodę, jeżeli opłata nie przekracza 10 000 zł za okres przyjęty do jej wymiaru.

2.

Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio w razie wprowadzania ścieków do ziemi, jeżeli ścieki te nie spowodują szkodliwego zanieczyszczenia wód podziemnych lub powierzchniowych oraz płodów rolnych przeznaczonych do spożycia.

   Rozdział 2   

Opłaty za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław oraz za wydobywanie materiałów

§ 11.

1.

Za korzystanie z wód i urządzeń wodnych stanowiących własność państwa do celów żeglugi i spławu oraz za wydobywanie z tych wód żwiru, piasku i kamienia ustala się opłaty określone w załączniku do rozporządzenia. Opłaty te pobierają okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej.

2.

Nie pobiera się opłat za żeglugę, spław i śluzowanie:

1)

łodzi ratunkowych i łodzi stanowiących wyposażenie statku,

2)

łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających (do 15 ton nośności); w razie śluzowania zwolnienie to dotyczy tych łodzi i obiektów pływających, jeżeli przejście przez stopień wodny odbywa się łącznie z innymi statkami lub tratwami,

3)

obiektów pływających okręgowych dyrekcji gospodarki wodnej,

4)

obiektów pływających jednostek sił zbrojnych, jednostek organizacyjnych resortu spraw wewnętrznych i straży pożarnych,

5)

obiektów pływających inspektoratów żeglugi śródlądowej,

6)

obiektów pływających Państwowej Straż.y Rybackiej.

3.

Od uczniów szkół podstawowych i średnich oraz od studentów szkół wyższych ustala się opłaty za śluzowanie obniżone o połowę.

§ 12.

1.

Opłaty za przewóz towarów ustala się w zależności od masy przewożonych towarów, długości trasy oraz odcinków dróg wodnych określonych w załączniku. Masę towarów zaokrągla się do pełnych ton, a wysokość opłaty - do pełnych złotych.

2.

Jeżeli opłata za przewóz towarów byłaby niższa od opłaty za przejazd pustego statku, opłatę ustala się tak jak za przejazd pustego statku.

3.

W śluzach wielostopniowych każdą komorę liczy się za osobną śluzę.

4.

Długość trasy przejazdu określa się według wykazu odległości taryfowych żeglugi śródlądowej.

§ 13.

1.

Przy przewozie, holowaniu lub spławie drewna ustala się opłaty za tonokilometry.

2.

Masę drewna ustala się na podstawie dokumentu przewozowego wystawionego przez przewoźnika. Jeżeli w dokumencie przewozowym nie ustalono ilości m3 drewna albo przewoźnik nie wystawił dokumentu przewozowego, przyjmuje się, że 1 m3 drewna = 3,5 m2 powierzchni tratwy - 0,7 tony.

§ 14.

Rozliczenia z tytułu opłat między krajowymi przedsiębiorstwami żeglugi śródlądowej a okręgowymi dyrekcjami gospodarki wodnej są dokonywane w formie ryczałtów ustalonych przez Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych „oraz Ministra Transportu, Żeglugi i Łączności w porozumieniu z Ministrem Finansów.

   Załącznik   

Opłaty za szczególne korzystanie z wód i urządzeń wodnych stanowiących własność państwa

1.

Opłaty są pobierane na następujących odcinkach dróg wodnych:

1)

Kanał Gliwicki - od km 0,0 do km 41,2,

2)

Kanał Kędzierzyński - od km 0,0 do km 6,0,

3)

rzeka Odra - od km 98,1 do km 282,5,

4)

rzeka Brda - od km 0,0 do km 14,4,

5)

Kanał Bydgoski - od km 14,4 do km 38,9,

6)

rzeka Noteć - odcinek dolny od Kanału Bydgoskiego - od km 38,9 do km 176,2,

7)

rzeka Noteć - odcinek górny do Kanału Górnonoteckiego - od km, 59,5 do km 121,6,

8)

Kanał Górnonotecki - od km 121,6 do km 146,6,

9)

Kanał Ślesiński - od km 0,0 do km 32,0,

10)

rzeka Wisła wraz z Kanałem Łączańskim - od km 0,0 do km 92,6,

11)

rzeka Wisła (Płock - Włocławek) - od km 633,0 do km 675,0,

12)

Kanał Żerański - od km 0,0 do km 17,3,

13)

rzeka Nogat - od km 0,0 do km 62,0,

14)

rzeka Szkarpawa - od km 0,0 do km 25,4,

15)

rzeka Martwa Wisła - od km 0,0 do km 18,2,

16)

Kanał Warmiński w systemie Jezior Warmińskich - od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Drużno (km 52,0) i od wsi Miłomłyn (km 0,0) do jeziora Szeląg (km 19,1),

17)

kanały w systemie Jezior Mazurskich - kanał śluzowy w Guziance od km 13,5 do km 14,0,
  •   -  
    Kanał Jegliński od km 1,3 do km 6,55,

18)

Kanał Augustowski - od km 0,0 do km 80,0.

2.

Za korzystanie z urządzeń wodnych za żeglugę i spław pobiera się od płatników krajowych opłaty w wysokości:

1)

od przewozów towarowych za 1 tonokilometr

a)

na rzece Odrze skanalizowanej Od 98,1 do 282,5 km, na Kanale Gliwickim od 0,0 do 41,2 km oraz na Kanale Kędzierzyńskim od 0,0 do 6,0 km:
w 1988 r. - 0,60 zł,
w 1989 r. - 0,70 zł,
od 1990 r. - 0,90 zł,

b)

na drodze wodnej Wisła-Odra od ujścia rzeki Brdy do miasta Krzyż, tj. do 176,2 km rzeki Noteć oraz na węźle gdańskim, tj. na rzekach Nogat, Szkarpawa i Wisła Martwa:
w 1988 r. - 0,60 zł,
w 1989 r. - 0,70 zł,
od 1990 r. - 0,80 zł,

c)

na pozostałych drogach wodnych wymienionych w ust. 1:
w 1988 r. - 0,50 zł,
w 1989 r. - 0,60 zł,
od 1990 r. - 0,70 zł,

2)

od pustych statków towarowych (barek) za 1 tonokilometr nośności wymierzonej:
w 1988 r. - 0,40 zł,
w 1989 r. - 0,50 zł,
od 1990 r. - 0,60 zł,

3)

za jedno śluzowanie lub przejście przez pochylnię holowników i pchaczy (nie wchodzących w skład pociągu lub zestawu pchanego) statków pasażerskich oraz pogłębiarek, koszarek, dźwigów pływających i innych obiektów, niezależnie od ich liczby, łącznie

a)

w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni:
w 1988 r. - 315,00 zł,
w 1989 r. - 367,00 zł,
od 1990 r. - 420,00 zł,

b)

po godzinach pracy śluzy lub pochylni
w 1988 r. - 630,00 zł,
w 1989 r. - 735,00 zł,
od 1990 r. - 840,00 zł,

4)

za śluzowanie łodzi sportowo-turystycznych i innych małych obiektów pływających do 15 ton nośności, niezależnie od ich liczby, jeżeli przejście przez stopień wodny nie odbywa się łącznie z innymi statkami lub tratwami:

a)

w czasie godzin pracy śluzy lub pochylni:
w 1988 r. - 150,00 zł,
w 1989 r. - 175,00 zł,
od 1990 r. - 200,00 zł,

b)

po godzinach pracy śluzy lub pochylni:
w 1988 r. - 300,00 zł,
w 1989 r.- 350,00 zł,
od 1990 r. - 400,00 zł.

3.

Za każde śluzowanie lub przejście przez pochylnię poza ustalonymi godzinami pracy śluzy lub pochylni pobiera się, poza opłatami określonymi w ust. 2 pkt 1 i 2, niezależnie od liczby śluzowanych obiektów, dodatkową opłatę w łącznej wysokości:
w 1988 r. - 315,00 zł,
w 1989 r. - 367,00 zł,
od 1990 r. - 420,00 zł.

4.

Za korzystanie z urządzeń wodnych, żeglugę i spław pobiera się od przewoźników zagranicznych opłatę w walucie obcej. Podstawę do obliczenia należności stanowią opłaty określone w ust. 2 i 3, przeliczone na obcą walutę płatności.

5.

Przeliczenie opłat na obcą walutę płatności następuje zgodnie z ustaleniami tabeli kursów Narodowego Banku Polskiego - kursy dla płatności handlowych - obowiązującej na dzień 1 stycznia roku, w którym nastąpiły przejazd lub przewóz towarów, śluzowanie albo przejście przez pochylnię.

6.

Realizacja należności od płatników zagranicznych następuje za pośrednictwem właściwego banku na podstawie dowodów przejazdu (przewozu) zgodnie z przepisami w zakresie rozliczeń dewizowych.

7.

Opłaty za korzystanie dla celów żeglugi i spławu z wód państwowych oraz ze znajdujących się na tych wodach śluz i pochylni pobierają:

1)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach na:

a)

Kanale Gliwickim,

b)

Kanale Kędzierzyńskim;

2)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu - na rzece Odrze od km 98,1 do km 282,5;

3)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu na:

a)

rzece Brdzie, Kanale Bydgoskim i Noteci Dolnej.

b)

rzece Noteci Górnej i Kanale Górnonoteckim,

c)

Kanale Ślesińskim;

4)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku na:

a)

rzece Nogacie,

b)

rzece Szkarpawie,

c)

rzece Martwej Wiśle,

d)

kanałach w systemie Jezior Warmińskich;

5)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie na:

a)

odcinku rzeki Wisły od Płocka do Włocławka,

b)

Kanale Żerańskim,

c)

kanałach w systemie Jezior Mazurskich,

d)

Kanale Augustowskim;

6)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie - na rzece Wiśle wraz z Kanałem Łączańskim od km 0,0 do km 92,6.

8.

Opłaty za wydobywanie piasku, żwiru i kamienia z wód państwowych pobiera się w wysokości 5% ceny zbytu tych materiałów.

9.

Okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej są właściwe na administrowanych przez siebie wodach śródlądowych, do pobierania opłat za wydobywanie z tych wód piasku, żwiru i kamienia, na które jest wymagane pozwolenie wodnoprawne.

10.

Na wodach państwowych nie administrowanych przez okręgowe dyrekcje gospodarki wodnej opłaty- wymienione w ust. 9 pobierają:

1)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gdańsku - z wód położonych na terenie województw: elbląskiego, gdańskiego, słupskiego i toruńskiego;

2)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Gliwicach - z wód położonych na terenie województwa katowickiego;

3)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Krakowie - z wód położonych na terenie województw: bielskiego, krakowskiego, kieleckiego, krośnieńskiego, nowosądeckiego, przemyskiego, rzeszowskiego, tarnobrzeskiego i tarnowskiego;

4)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Poznaniu - z wód położonych na terenie województw: bydgoskiego, częstochowskiego, gorzowskiego, kaliskiego, konińskiego, pilskiego, poznańskiego i sieradzkiego;

5)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Warszawie - z wód położonych na terenie województw: stołecznego warszawskiego, bialskopodlaskiego, białostockiego, chełmskiego, ciechanowskiego, lubelskiego, łomżyńskiego, łódzkiego, olsztyńskiego, ostrołęckiego, piotrkowskiego, płockiego, radomskiego, siedleckiego, skierniewickiego, suwalskiego, włocławskiego i zamojskiego;

6)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej we Wrocławiu - z wód położonych na terenie województw jeleniogórskiego, legnickiego, leszczyńskiego, opolskiego, wałbrzyskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego;

7)

Okręgowa Dyrekcja Gospodarki Wodnej w Szczecinie - z wód położonych na terenie województw: koszalińskiego i szczecińskiego.

11.

Wojewódzki organ wydający pozwolenie wodnoprawne zawiadamia właściwą okręgową dyrekcję gospodarki wodnej o wydanym pozwoleniu wodnoprawnym na wydobywanie z wód państwowych piasku, żwiru i kamienia.