Ustawaz dnia 29 maja 1989 r.o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach oraz innych ustaw

Art. 1.

W Kodeksie karnym wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 129 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje wyrazy „a państwo to zapewnia wzajemność”;

2)

w art. 133 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje § 2 w brzmieniu:
„ 

§ 2.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli państwo sprzymierzone zapewnia wzajemność.
 ”
 ;

3)

w art. 276 w § 1 po wyrazie „przestępstwo” dodaje się wyrazy „zagrożone karą roku pozbawienia wolności lub surowszą.”;

4)

w art. 282 po wyrazie „przeciwdziałania” dodaje się wyraz „przemocą”;

5)

art. 282a i 287 skreśla się;

6)

w art. 284 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„ 

§ 3.

Przepis § 1 stosuje się w razie popełnienia czynu na szkodę państwa sprzymierzonego, jeżeli państwo to zapewnia wzajemność.
 ”
 ;

7)

w art. 285 dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje § 2 w brzmieniu:
„ 

§ 2.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli państwo obce zapewnia wzajemność.
 ”

Art. 2

W Kodeksie postępowania karnego wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 64:

a)

w § 2 w zdaniu pierwszym wyrazy „a w wyjątkowych wypadkach może zezwolenia odmówić” i w zdaniu drugim wyrazy „lub odmowa” skreśla się,

b)

dodaje się § 3 i 4 w brzmieniu:
„ 

§ 3.

Na zastrzeżenie prokuratora, o którym mowa w § 2, przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy.

§ 4.

Na postanowienie sądu, wydane w myśl § 3, zażalenie nie przysługuje.
 ”
 ;

2)

w art. 206:

a)

w § 1 zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie:
„ 
Czas i powód zatrzymania należy stwierdzić na piśmie, które doręcza się zatrzymanemu, oraz pouczyć go o prawie wniesienia do sądu zażalenia na zatrzymanie.
 ”
 ,

b)

dodaje się § 4 w brzmieniu:
„ 

§ 4.

Przepis art. 220 stosuje się odpowiednio, z tym że zawiadomienie następuje na żądanie zatrzymanego.
 ”
 ;

3)

po art. 207 dodaje się art. 207a w brzmieniu:
„ 

Art. 207a.

§ 1.

Zatrzymanemu przysługuje zażalenie na zatrzymanie do sądu rejonowego, właściwego ze względu na miejsce zatrzymania.

§ 2.

Sąd rozpoznaje zażalenie niezwłocznie. W razie uznania bezpodstawności zatrzymania, sąd poleca niezwłocznie zwolnić zatrzymanego i zawiadamia o tym organ uprawniony do sprawowania nadzoru nad organem, który dokonał zatrzymania.
 ”
 ;

4)

w art. 222:

a)

w § 2 pkt 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„ 

1)

sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek prokuratora na okres do roku, 2) Sąd Najwyższy na wniosek Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych wypadkach na dalszy okres oznaczony, niezbędny do ukończenia śledztwa.
 ”
 ,

b)

§ 3 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 3.

Na przewidziane w § 2 pkt 1 postanowienie przysługuje zażalenie.
 ”
 ;

5)

w art. 383 § 1 średnik zastępuje się przecinkiem, a dalsza treść przepisu otrzymuje brzmienie:
„ 
jednak nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji lub co do którego w pierwszej instancji umorzono postępowanie albo umorzono je warunkowo; Sąd Najwyższy nie może ponadto wymierzyć kary śmierci, jeżeli ta kara nie została orzeczona przez sąd pierwszej instancji.
 ”
 ;

6)

w dziale XI tytuł rozdziału 50 otrzymuje brzmienie:
„ 
Odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie
 ”
 ;

7)

w art. 487 w § 4 kropkę skreśla się i dodaje wyrazy „lub zatrzymania.”;

8)

w art. 488 w § 1 kropkę skreśla się i dodaje wyrazy „lub zwolnienie zatrzymanego.”;

9)

art. 489 otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 489.

Nie można żądać odszkodowania i zadośćuczynienia:

1)

z powodu niesłusznego skazania - po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia, dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia,

2)

za oczywiście niesłuszne aresztowanie - po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie,

3)

za oczywiście niesłuszne zatrzymanie - po upływie 3 miesięcy od daty zwolnienia.
 ”

Art. 3.

W Kodeksie wykroczeń wprowadza się następujące zmiany:

1)

art. 52a otrzymuje brzmienie:
„ 

Art. 52a.

Kto:

1)

publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa lub je pochwala,

2)

publicznie nawołuje do nieposłuszeństwa lub przeciwdziałania przemocą ustawie albo prawnemu rozporządzeniu organu państwowego,
jeżeli zasięg czynu albo jego skutki nie były znaczne
  •   -  
    podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
 ”
 ;

2)

w art. 63:

a)

§ 3 otrzymuje brzmienie:
„ 

§ 3.

Kto bez wymaganego zezwolenia wyrabia lub posiada radiowy aparat nadawczy - podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
 ”
 ,

b)

dodaje się § 4 i 5 w brzmieniu:
„ 

§ 4.

Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo do czynu określonego w § 3 są karalne.

§ 5.

Można orzec przepadek przedmiotów wymienionych w § 1-3, choćby nie stanowiły własności sprawcy.
 ”

Art. 4.

W Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 59:

a)

w § 2 wyrazy „stosując w miarę potrzeby art. 73 pkt 4” skreśla się,

b)

§ 3 skreśla się;

2)

w art. 73 pkt 4 i 6 skreśla się;

3)

art. 108 skreśla się.

Art. 5.

W ustawie z dnia 14 lipca 1983 r. o urzędzie Ministra Spraw Wewnętrznych i zakresie działania podległych mu organów   (Dz. U. Nr 38, poz. 172) w art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

1)

dodaje się nowy ust. 2 w brzmieniu:
„ 

2.

Zatrzymanemu na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 przysługują uprawnienia przewidziane dla zatrzymanego w trybie Kodeksu postępowania karnego.
 ”
 ,

2)

dotychczasowy ust. 2 oznacza się jako ust. 3.

Art. 6.

W ustawie z dnia 31 lipca 1985 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej   (Dz. U. Nr 38, poz. 181) wprowadza się następujące zmiany:

1)

w art. 1 ust. 2 oraz oznaczenie ust. 1 skreśla się,

2)

w art. 4 w ust. 1 pierwszy akapit roty ślubowania otrzymuje brzmienie:
„ 
Ja, obywatel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, świadom podejmowanych obowiązków funkcjonariusza pełniącego służbę w resorcie spraw wewnętrznych - ślubuję: służyć wiernie Narodowi Polskiemu, chronić ustanowiony Konstytucją Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem swojego życia i zdrowia.
 ”
 ,

3)

w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„ 

1.

Funkcjonariusz zgodnie ze złożonym ślubowaniem jest obowiązany wiernie służyć Narodowi Polskiemu, chronić ustanowiony Konstytucją Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia i zdrowia, oraz sumiennie wykonywać zadania nakreślone przez naczelne organy władzy państwowej, Prezydenta Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w ramach porządku prawnego określonego na podstawie ustaw.
 ”

Art. 7.

Postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania, wydane przed dniem wejścia ustawy w życie, są skuteczne w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia jej wejścia w życie.

Art. 8.

1.

Z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

2.

Przepisy art. 2 pkt 2 i 3 oraz art. 5 wchodzą w życie z dniem 1 października 1989 r.

3.

Przepis art. 6 pkt 3 wchodzi w życie z dniem objęcia urzędu przez Prezydenta Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.