1.
Wzrost wynagrodzeń następuje przez podwyższanie stawek poszczególnych składników wynagrodzenia
przysługujących pracownikowi w pierwszym dniu kwartału, w którym następuje wzrost
wynagrodzeń, o kwotę stanowiącą iloczyn wskaźnika wzrostu cen w poprzednim kwartale
i współczynnika 0,8 oraz stawek przysługujących pracownikowi w pierwszym dniu miesiąca
rozpoczynającego poprzedni kwartał, z zastrzeżeniem ust. 2-6 oraz art. 21.
2.
Podwyższaniu nie podlegają:
1)
składniki wynagrodzenia, których wysokość jest powiązana z ceną określonego towaru
(usługi) lub towarów (usług), a w szczególności deputaty i inne świadczenia w naturze
oraz ekwiwalenty pieniężne za te deputaty,
2)
składniki wynagrodzenia, których wysokość jest ustalana w relacji do innego podwyższonego
składnika wynagrodzenia lub do najniższego wynagrodzenia,
3)
wynagrodzenia wypłacane z zysku.
3.
Zasady wzrostu wynagrodzeń, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 21, są ustalane z uwzględnieniem posiadanych przez zakłady pracy środków finansowych.
Jeżeli wymaga tego sytuacja finansowa zakładu pracy, ustala się współczynnik niższy
od określonego w ust. 1 oraz w art. 21.
4.
Wzrost wynagrodzeń z tytułu wzrostu cen w III kwartale 1989 r. następuje przez podwyższenie
stawek poszczególnych składników wynagrodzenia przysługujących pracownikowi w dniu
1 października 1989 r. o kwoty stanowiące iloczyn wskaźnika indeksacyjnego w III kwartale
1989 r. oraz stawek przysługujących pracownikowi w dniu 30 czerwca 1989 r., powiększonych
o kwotę ustaloną zgodnie z ust. 1.
5.
Wzrost wynagrodzeń, o którym mowa w ust. 4, dotyczy pracowników, których procentowy
wzrost wynagrodzeń w III kwartale 1989 r. związany z podwyższaniem stawek poszczególnych
składników wynagrodzenia oraz z wprowadzeniem nowych składników wynagrodzenia bez
uwzględnienia dodatków z tytułu wzrostu cen artykułów żywnościowych był niższy od
wskaźnika indeksacyjnego.
6.
Stawki poszczególnych składników wynagrodzenia pracowników, o których mowa w ust.
5, podwyższa się w taki sposób, aby ich wynagrodzenia w październiku 1989 r. wzrosły
w stopniu równym wskaźnikowi indeksacyjnemu cen w III kwartale 1989 r., ustalonemu
w sposób, o którym mowa w ust. 7.
7.
Wskaźnik indeksacyjny, o którym mowa w ust. 4-6, ustala się jako różnicę wskaźnika
wzrostu cen detalicznych towarów i usług konsumpcyjnych w III kwartale 1989 r. i procentowej
relacji należnego za wrzesień 1989 r. średniego dodatku z tytułu wzrostu cen artykułów
żywnościowych poza używkami, do przeciętnego wynagrodzenia w pięciu podstawowych działach
gospodarki w czerwcu 1989 r. obciążającego koszty.